De Academie Wie wil er nu niet toetreden tot het allerhoogst haalbare?

Sommige boeken weten je te overtuigen met hun beklijvende korte samenvatting, andere neem je blindelings van de plank omdat je vertrouwt op de kunde van de auteur en nog weer andere kregen zoveel positieve commentaren dat je wel heel erg benieuwd bent geworden naar het verhaal. En heel soms heb je gewoon een covercrush die je overtuigt om blindelings en onvoorbereid een boekenwereld in te stappen. “De Academie” van Astrid Boonstoppel is voor mij eentje die perfect in die laatste categorie past. Dat en natuurlijk het feit dat haar vorige werk de Jonge Jury Debuutprijs in de wacht wist te slepen.

“De Academie” is een uitgave die net door zijn minimalistische coveropmaak aanspreekt. Op het eerste gezicht vertellen de kanten kraag en de gouden belettering op de kaft helemaal niks, maar dat is slechts schijn, want na de leesbeurt kan ik alleen maar concluderen dat het een uiterst treffende verwijzing naar de verhaalinhoud betreft.

Boonstoppel brengt ons het verhaal van hoofdpersonage Em die voor één jaar aan een geheimzinnige elitaire school gaat studeren. In tegenstelling tot heel wat van haar vakgenoten, die naar het fantastische genre afdwalen, kiest de schrijfster daarbij voor een realistische setting die de beste elementen van roman en thriller combineert, zonder dat één van de twee genres echt volledig wordt uitgespeeld. Het verhaal is opgebouwd uit 54 korte hoofdstukken die regelmatig vanuit een wisselend standpunt worden verteld. Enerzijds hebben we uiteraard de belevenissen zoals Em die ervaart, maar anderzijds komt ook de zienswijze van haar quasi-tegenspeelster en mentor Isabella aan de beurt. Alsof dat niet genoeg is, worden deze twee kanten van het verhaal nog eens doorspekt met een regelmatige onbekende derde visie. Het functionele aspect van deze derde zienswijze mag dan wel aanvankelijk niet worden gekaderd, het is de aanzet voor de uiteindelijke climax en wordt voldoende uitvoerig uitgewerkt in het laatste kwart van het boek.

Het duurt best enige leestijd vooraleer de spanning, zij het minimaal, in de verhaallijn wordt verwerkt, wat er dan ook voor zorgt dat de eerste helft van het boek eerder als een roman leest dan een thriller. De schrijfster neemt uitvoerig haar tijd om de lezer onder te dompelen in het hoe en waarom van Em’s verblijf op de academie en schetst daarbij ook de noodzakelijke achtergrond voorafgaand aan het plot. De lees- en vertelsnelheid ligt vanaf het begin relatief laag, maar houdt gelijke tred met de spanningsboog. Naarmate de climax nadert, voert Boonstoppel het tempo aardig op.

“De Academie” bestempelen als een typisch meidenboek zou het werk oneer aandoen, maar kan begrijpelijk her en der geopperd worden. De traditionele zwijmel-elementen van de rijke verleider, de prestigieuze school, de typische vriendinnen-kliekjes en nog wel een handvol meer van die elementen worden volop aangevoerd. Daar staat meteen tegenover dat ook heel wat zwaardere thematieken als groei, emancipatie en zelfontplooiing het verhaal van het nodige tegenwicht voorzien. Dit neemt echter niet weg dat het leespubliek voornamelijk uit vrouwelijke tienerlezers zal bestaan (de sporadische uitzondering ter zijde gelaten) en daar omwille van het onderwerp en de genre-keuze ongetwijfeld op heel wat enthousiasme zal onthaald worden.

De relatief kleine font en de compacte bladspiegel, zorgen ervoor dat het bijna 250 pagina’s tellende boek best wel veel verhaal bevat. Al mocht de spanning wat vroeger in de verhaallijn geïntroduceerd worden, de keuze van de schrijfster is gezien het plotverloop logisch te noemen. Het eindresultaat is een onderhoudende en vlotte leesbeurt die perfect inspeelt op de leefwereld van de modale Young Adult lezer.

DO judge a book by its cover, want wat een vette boekenkaft! Maar zoals altijd, gaat het ook om de binnenkant. En laat dit boek nou heel tof zijn. Em wordt toegelaten tot de exclusieve Recourt Academie voor meisjes en direct bij aankomst starten de onderhuidse spanningen. Je voelt aan alles dat dit perfecte plaatje lang niet zo perfect is. Binnen het oh zo beroemde instituut zijn er genoeg barstjes; zeg maar gerust: barsten.

Het verhaal wordt opgebouwd aan de hand van meerdere perspectieven en dat zorgt voor verschillende plottwisten en een gigantische climax. Niet alleen de spanning komt langzaam maar zeker aan de oppervlakte, ook de sterke en actuele boodschap: niet alles is altijd zo perfect als de buitenkant doet lijken. Al komt dit boek aardig in de buurt.

De Academie is een boek dat je MOET uitlezen in één keer. Serieus, dit is geen optie, dit is noodzaak. Je wilt gewoon weten hoe het verder gaat... want van het begin tot eind zit je aan je stoel gekluisterd. Niet zozeer omdat het zo horror-achtig is ofzo, nee, juist omdat er van die mysteries zijn die kriebelen en onder je huid gaan zitten, gecombineerd met een hele interessante setting en ingewikkelde personages. Maar je wéét gewoon dat er iets aan zit te komen. En naarmate puzzelstukjes op z’n plek vallen, wow, dat is heerlijk. En tegelijk verontrustend.

Het leuke is, dat er meerdere gezichtspunten zijn die allemaal stuk voor stuk interessant zijn. Van twee weet je de naam, de derde is gehuld in mysteries. We volgen voornamelijk Em, een meisje dat er altijd al van heeft gedroomd om naar De Academie te gaan, ook al vind haar moeder dat niet echt een goed idee. Maar in haar vrije opvoeding mag ze zelf bepalen wat ze wil, en dat is dit, het hoogst haalbare uit zichzelf halen - wat dat ook mag zijn. Met de drie anderen vormt ze al snel een hecht groepje (zeker omdat er ook geen contact met de buitenwereld mag zijn), samen volgen ze veel lessen, en privélessen die helemaal toegespitst zijn op hun gaves. En ook hun angsten... En iets lijkt er toch niet helemaal te kloppen. Maar de gezelligheid tussen de meiden is heerlijk om te lezen. We volgen ook Isabella, de eigenaresse van het landhuis en degene die de opleiding overziet, en die zo geweldig gecompliceerd is dat ik een buiging maak voor de auteur.

De schrijfstijl in dit boek leest weer net zo makkelijk als boek 1, hoewel het verre van makkelijk zal zijn om te schrijven. Astrid kan gewoon knettergoed schrijven, met geweldige zinnen. Dat had ze al bewezen in Dit is hoe het ging, en die lijn zet ze zeker door. Dit boek stelt ook weer thema’s aan de orde die heel actueel zijn, dit keer met name over feminisme. Ik vond er ook een vleugje van Jane Eyre in zitten (maar dan beter). Het einde vond ik zelf niet echt een heftige climax terwijl er best veel gebeurt, maar het voelde voor mij niet zo, misschien omdat het ook een beetje open is. In eerste instantie vond ik dat minder goed, maar een paar dagen verder denk ik daar anders over. Want het is zeker een einde waar je over na gaat denken en dat echt sterk in elkaar zit. Want we hebben een slechterik, maar misschien is er wel meer dan één. Of niet? Dat is helemaal aan jou...

Em wordt toegelaten op de exclusieve Recourt Academie voor Meisjes. Ze hoopt hiermee haar doel te bereiken om bij de absolute top te behoren. Em is jong, ambitieus en zeer gedreven om het net zo ver te schoppen als haar grote voorbeeld Isabella Recourt. Eenmaal in de Academie gaat Em er volledig voor, maar al snel ontdekt ze dat niet alleen de Academie, maar ook Isabella andere plannen heeft voor de meisjes. Stilaan komen de geheimen boven drijven en Em vraagt zich af wat ze hier nu precies mee aan moet.
Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van Em, Isabella en een onbekende stem. De afwisselingen van de perspectieven is bedoeld om spanning en intrige in het verhaal te weven en heeft tot op een zeker hoogte voor mij wel gewerkt. Langzaam maar zeker komen we als lezer te weten wat het geheim is achter deze mysterieuze Academie en hoewel ik niet alles had zien aankomen, waren er toch wel wat zaken die voor mij als voorspelbaar overkwamen. Terwijl je leest voel je de hele tijd een spanning hangen en ben je aan het wachten op die ene plottwist dat het hele verhaal kan doen ontploffen. Een plottwist kwam op het einde dan wel, maar niet helemaal zoals ik het had verwacht.
De schrijfstijl is aangenaam en vlot. Door de korte hoofdstukken las ik het boek ook in een hoog tempo uit. De beschrijving van de Academie en de personages passen volledig in het verhaal. Af en toe miste ik wat diepgang in de personages en ik heb niet het gevoel alsof ik nu weet hoe ze allemaal in elkaar zitten.
Astrid Boonstoppel heeft in de Academie buiten mysterie ook feminisme en een vleugje romantiek gestoken. Het is zeker geen slecht boek en ik heb het met veel plezier gelezen, al had ik wat meer diepgang en plotwendingen verwacht. Ik ben er zeker van dat er meer uit dit boek gehaald kon worden. De schrijfstijl is zeer aangenaam dus Astrid is zeker een goede auteur en ik kijk er dan ook naar uit om meer van haar te lezen.
// Young Adult België -- YP

Door de positieve recensies ben ik dit boek gaan lezen maar het is mij wat tegengevallen. Het is een vrij dun boek en leest makkelijk weg. Veel korte zinnen. Ik kreeg geen band met de karakters, die mochten wat mij betreft wat meer uitgediept worden. Het verhaal bleef wat mij betreft wat oppervlakkig, ik heb niet het gevoel gehad dat ik het boek niet weg kon leggen. Gewoon een middelmatig boek. Niet saai maar ook niet super.

Geschreven bij De Academie

Het mysterieuze rondom de Academie komt langzaam maar fijn langzaam op gang. Je leert de hoofdpersonages kennen en je voelt meteen al een bepaalde lichte spanning van er klopt hier iets niet, maar wat het is, daar kun je je vinger niet op leggen. De verhaallijn wisselt zich af tussen Em, Isabella en een onbekende personage. Altijd als zijn/haar verhaal verder ging was ik heel nieuwsgierig en op zoek naar hints om er maar achter te komen wie het zou zijn, wat gaat hij/zij doen. Elke keer komt er een puzzelstukje bij en het verhaal eindigt in een spannende ontknoping. Tot het einde kun je niet geheel voorspellen hoe het gaat aflopen.

De kern van het verhaal hoe ik het eruit heb gehaald, vind ik wel doeltreffend, want het speelt eigenlijk vandaag de dag nog steeds alleen is het wat meer verborgen. Ik kan het niet verder toelichten, want dan zou ik teveel weggeven :)

Ik heb genoten van het verhaal en baalde dan ook een tikje toen ik het boek zo snel al uit had!

Em wordt toegelaten op de Recourt academie. Dit is een school waar jaarlijks maar een paar meisjes worden toegelaten. Al de meisjes die worden toegelaten hebben gemeen dat ze ambitieus zijn, ze willen het hoogst mogelijke bereiken. Dit is dan ook waar de academie om bekend staat, maar hoe ze dit hoogst mogelijke kunnen bereiken en wat er precies in de academie gebeurd weet niemand.

Het verhaal wordt vanuit drie perspectieven verteld: Em, Isabella en een onbekend perspectief. Em is een van de meisjes die zijn toegelaten tot de academie. Isabella, oftewel Bella, is het hoofd van de academie. Het is interessant om het verhaal vanuit deze twee perspectieven te lezen, want zo kom je te weten hoe een student haar jaar beleeft. Zo lees je over de verschillende lessen, de omgang met de andere meisjes en nog meer. Isabella's perspectief gaat meer over haar verleden, hierdoor kom je langzaam te weten wie ze nu werkelijk is. Tijdens het lezen van het onbekend perspectief komt de meeste spanning boven, want wie is deze persoon en wat is zijn/haar verhaal?

Em is samen met drie andere meisjes toegelaten op de academie en hoewel je de achtergrond van Em meekrijgt, is er zeer weinig bekend over de andere meisjes. Je kent hun naam en weet dat ze ambitieus zijn, maar veel meer wordt er niet verteld. Dit is ook niet echt nodig om het verhaal te kunnen begrijpen, maar het zou wel leuker zijn geweest om iedereen in het Huis beter te leren kennen. Hetzelfde geldt voor Sebastian (de zoon van Isabella) en Frédéric (de man van Isabella). Zij wonen ook in het Huis en komen regelmatig voor, maar ook is er niet veel van ze geweten.

Dit boek las ik met de verwachting dat het een YA thriller zou zijn, maar dit vond ik niet het geval. Het enige dat voor een beetje spanning zorgde, waren de hoofdstukken van het onbekende personage. Tegen het einde van het verhaal was er wel spanning aanwezig, maar over het algemeen was er te weinig spanningsopbouw. Ondanks dat deze spanning ontbrak, las het boek wel heel vlot. De vlotte schrijfstijl is zeker een positief punt.

De academie is een vlot geschreven boek dat verteld wordt vanuit verschillende perspectieven. Hoewel er weinig spanning aanwezig was en niet alle personages zijn uitgewerkt, was het toch nog een mooi verhaal en dus zeker een aanrader.

Recensie: De Academie van Astrid Boonstoppel, uitgegeven bij Blossombooks.

In dit boek volgen we het verhaal van Em, een meisje dat is toegelaten tot De Academie, een school voor alleen meisjes die in staat zijn om het allerhoogst haalbare te halen. Maar wat is het allerhoogst haalbare?

Dat er een addertje onder het gras zit wordt al snel duidelijk na het lezen van het eerste stuk schuingedrukte tekst. Wie is dat personage? En waarom lijkt het al snel alsof ze opgesloten zit?

Em is een personage die sterk wordt neergezet in het boek en ze maakt een groei door in het boek. Ook blijkt ze blijkt al snel anders dan de andere academiemeisjes volgens Sebastian, de zoon van Isabella Recourt.

De relatie tussen Em en Sebastian brengt al snel frustraties op bij Isabella, maar ze wil haar zoon eindelijk weer gelukkig zien en laat hij relatie toe.

Ik had al een vermoeden dat er iets niet helemaal in orde is in de school. De spanning rondom datgene wordt goed opgebouwd en wordt pas in de laatste paar hoofdstukken echt helemaal duidelijk. Deze spanning en de korte hoofdstukken, zorgen ervoor dat je door wilt blijven lezen.

Ook wordt dit boek verteld vanuit 3 personages: Em (het hoofdpersonage), de schuingedrukte stukken en Isabella. Dit past goed bij het verhaal en zorgde voor meer diepgang bij de andere personages. En zo leerde je de andere personages ook beter kennen naarmate je verder komt in het boek.

Door de setting van het boek denk ik dat dit boek een goede kans maakt om naar het Engels vertaald te worden en ik hoop dat dat in de toekomst ook zal gebeuren.

Ik kan dit boek aan iedereen aanraden, want het is echt een fantastisch boek. Ik hou van de setting, de personages en de fijne, beeldende schrijfstijl van Astrid. Het leek net alsof ik zelf toetrad tot de Academie (ik heb een toelatingsbrief gekregen ;)).

Dit boek behoort tot één van mijn favorieten van 2020 en ik kan niet wachten om meer van Astrid te lezen!

Ik gaf dit boek ⭐⭐⭐⭐⭐/5 sterren.

Dankjewel @blossombooks voor het recensie exemplaar!

Deze recensie is ook te vinden op:
♡ Goodreads
♡ Hebban
♡ Instagram (fantasybooklover3)