De adoptiemonologen

De kracht van dit boek is juist een zeer grote verscheidenheid aan ervaringen van geadopteerden. Dit kan nooit té negatief zijn, het zijn namelijk ware gevoelens van geadopteerden. Ook van hen die hoofdzakelijk positieve gevoelens rondom hun adoptie hebben. Dat de tijden veranderd zijn omdat ouders gescreend worden, is voor mij geen punt waarom er iets veranderd zou zijn. Screening gebeurde altijd al, maar is zeker geen garantie op een min of meer pijnloze, succesvolle adoptie. Dit boek geeft een juist een zeer goed en breed beeld van de gevoelens van geadopteerde volwassenen, waar juist ook adoptie ouders veel aan kunnen hebben bij het begeleiden van hun adoptiekind. Veel ervaringen leidt tot meer inzicht en begrip, lijkt me.

Er worden eindelijk gevoelens uitgesproken die je niet snel hoort. Als geadopteerde is het vaak moeilijk om uit te leggen hoe je e.e.a. beleeft. Er kunnen ook ambivalente gevoelens spelen die de omgeving niet wenst te horen of niet begrijpt. Dit zou verplicht leesvoer moeten zijn voor alle betrokkenen.

Mooie, uiteenlopende, ontroerende en voor mij als adoptiekind, herkenbare verhalen. Allen verteld vanuit het oogpunt van geadopteerden en ook nog eens geschreven door een geadopteerde. Leest bovendien lekker weg, omdat het zo gemakkelijk is opschreven.

Een aanrader voor iedereen, geadopteerd of niet.

Ik heb de adoptiemonologen in een paar avonden verslonden. Soms moest ik het even laten rusten, omdat de levensverhalen van de geadopteerden diep bij mij binnenkwamen. Als adoptieouder is het heel verhelderend om te lezen waar de geadopteerden mee worstelen en ook wat ze nodig hebben. 'Zie mij voor wie ik ben', lijkt wel de schreeuw die je op iedere bladzijde hoort. Het niet wegmoffelen van de oorsprong, het kind niet het gevoel geven dat het in de plaats komt van het (meer gewenste?) biologische 'eigen' kind. Het vieren van het anders-zijn en benadrukken van het ten diepste hetzelfde-zijn. Het zijn soms dubbele boodschappen die de geadopteerden uitzenden en hun vraag lijkt of je er als adoptieaouder bij kunt blijven, bij ze kunt blijven. Hoe adoptie de identiteit en het leven blijvend kleurt, komt in de dertig verhalen indrukwekkend naar voren. Een aanrader voor alle adoptieaouders, geen wetenschappelijke kaders, geen labels, of problematisering, maar geadopteerden zelf aan het woord. Prachtig, Marina, dat jij hen in dit boek een stem geeft!

Wat een fantastisch boek! Eindelijk eens de geadopteerden zelf aan het woord en ook samengesteld en opgetekend door een geadopteerde. Zoveel herkenning en daarmee erkenning voor de pijn en het verdriet dat een adoptie vaak met zich meebrengt.
Bijna in elk verhaal (monoloog) herkende ik wel iets van mijzelf (ben zelf dus ook geadopteerd).
Er zitten schrijnende anekdotes tussen die me diep raakten en die me tevens het gevoel gaven: "Ik ben niet de enige". Maar wat ook sterk naar voren komt in de monologen is 'kracht'. Het is mooi om te lezen dat eigenlijk alle geïnterviewden hun leven uiteindelijk goed op de rit hebben, ondanks alle moeilijkheden die ze onderweg hebben ervaren. Het boek eindigt op een positieve manier met mooie, wijze woorden van Liesbeth List.
Marina van Dongen heeft de adoptiemonologen zeer helder en makkelijk leesbaar opgetekend. Wat een ontzettend goed initiatief om dit boek te maken. Voor alle geadopteerden en niet-geadopteerden een aanrader!

Prachtig boek om te lezen. Ontroerend en met humor. 30 verhalen die je bijblijven geschreven in een heldere stijl. Een aanrader voor iedereen die met adoptie te maken heeft maar eigenlijk gewoon voor iedereen.

De adoptiemonologen is een zeer treffend boek. Het weet precies te raken wat geadopteerden kunnen voelen en beleven omdat het om hun eigen ervaringen gaat. Een boek dat bij mijzelf als geadopteerde veel herkenning heeft opgeleverd en mij erg heeft geraakt.
Marina van Dongen heeft hiermee vanuit de interviews sterk verwoord hoe het voor velen voelt om geadopteerd te zijn. Voor (toekomstige) adoptieouders en voor hulpverleners zou het verplichte literatuur moeten zijn. Het boek geeft meer inzicht in wat adoptie inhoudt dan boeken gebaseerd op theorieën en statistieken.

Ik heb het boek niet gelezen, maar ik heb er wel iemand heel blij mee kunnen maken, en dat is ook heel veel waard!

Uiteraard kan en mag je persoonlijke verhalen niet bagatalliseren, echter ben ik wel van mening dat hier meer negatieve verhalen zijn opgeschreven, terwijl ook zeer zeker positieve verhalen zijn.
Onlangs was de auteur op televisie bij een discussieprogramma over adoptie in het algemeen, waar duidelijk werd dat zij dit boek geschreven heeft om haar mening "adoptie is slecht" kracht bij te zetten, en dat is zeer jammer.

De adopties van 20/30 jaar geleden zijn TOTAAL niet te vergelijken met de hedendaagse cases. Adoptiefouders krijgen te maken met een diepgaand onderzoek alvorens zij uberhaupt in aanmerking komen voor adoptie. Daarnaast zijn er zoveel meer inzichten in veilige hechting en zijn daar meer mogelijkheden in om hulp te vragen.

Ik vind het boekje jammer; niet de inhoud van de verhalen, want die kun je simpelweg niet ter discussie stellen, echter de algehele tendens van het boekje; negatief en in mijn ogen ten onrechte.