De afvallige ster

Politie agent Mogart Silvon komt, in een wereld waar alles om dienstbaarheid voor de maatschappij draait, vreemde zaken tegen achter de muur, waar de verbannen en nuttelozen wonen. Als hij steeds meer komt te weten komt zijn leven in gevaar, maar dan wordt hij op geheime missie gestuurd door de godin Firona. Zijn reis gaat naar een andere ster, waar een Dyson bol wordt gebouwd en hij moet erachter komen waarom de bouw gestaakt is,. In een ander verhaallijn zie je hoe een groep van kinderen opgroeit om later samen te smelten om hun wereld te kunnen besturen. Salato heeft het moeilijk omdat hij het buitenbeentje van de groep is en hierom gepest wordt. Hoe lang kan hij dit nog verdragen en wat als de wereld om hem heen ook nog in opstand komt.

Johan zet een mooi verhaal neer. Het begint als een mysterie, het middenstuk is vol avontuur en verkenning en het sluitstuk weet hij de spanning en actie flink op te voeren. De eerst wat los doende twee verhaallijnen, diegene van Mogart en diegene van Salato brengt hij aan het einde van verhaal mooi te samen. Waar ik wel last van had is dat vooral het Mogart verhaal eerder uit een reeks van losse verhalen bestaan die aan elkaar waren geregen. De gebeurtenissen waren elk op zich heel interessant en avontuurlijk om te lezen, maar dit ging wel ten koste van de karakterontwikkeling van Mogart en had ik toch minder met wat in zijn leven toch hele emotionele gebeurtenissen waren.
In de Salato verhaallijn, waarin hij vooral schrijft over het opgroeien van de groep en het pestgedrag van enkele leden van de groep, merkte ik dat hij alle emoties en gebeurtenissen afstandelijk beschrijft. Net of het moeilijk is voor de schrijver zelf om hierover te schrijven. Hierdoor wordt het voor mij, die nooit gepest is of gepest heeft, moeilijk om mee te voelen hoeveel impact het op iemand kan hebben. Hij beschrijft de gevolgen van wat het doet met de hoofdpersoon en de groep zelf, maar het zou sterken en beter zijn geweest als hij de gevoelens van de hoofdpersoon dieper had beschreven, waardoor het verhaal een extra laag had gekregen. Nu blijft het pesten wat aan de oppervlakte en wordt het meer een coming of age verhaal met een spannend slot. Niets mis mee, maar ik had gehoopt op een doordringend verhaallijn ook omdat het expliciet wordt genoemd op de achterflap.

Met al is dit een goed verteerbaar Science Fiction boek geworden, die vol zit met wonderlijke avonturen en fantastisch beschreven werelden. Die met vaart is geschreven en een aanrader is voor iedereen die van een spannend verhaal houdt.

In een wereld waar mensen die niet volgens het boekje werken uit de stad worden gezet en zichzelf maar moeten zien te redden, laat een politieagent iets te veel eigen initiatief zien. Daarmee trekt hij de aandacht van de godin Fiona, die hem een ‘upgrade’ geeft naar een wezen dat bestaat uit denkende materie. Vervolgens krijgt hij de opdracht om naar een andere kolonie te reizen, een kolonie waar de mensen niet langer doen wat de godin hen opgedragen heeft, om daar de boel weer recht te zetten.

Tijdens het leven is duidelijk dat de schrijver een grotere wereld in zijn hoofd had zitten dan hi kon laten zien. de ideeën die hij aanlevert zijn interessant om over na te denken, maar ik vond ze net niet voldoende uitgewerkt om hun volle potentieel eruit te halen. De eerste wereld waar de politieagent vandaan komt, vond ik al interessant genoeg om een heel eigen verhaal van te maken. De samenleving wijkt namelijk duidelijk af van de onze en ik had daar graag wat dieper ingedoken. De samenleving op de andere planeet heeft ook verschillende zeer interessante concepten, die op zichzelf vast een mooi verhaal zouden vormen.

Ik vond het ook lastig om een idee te krijgen wat de geupgade politieagent nu precies met zijn nieuwe lichaam kon. Hij kan blijkbaar in van alles veranderen, maar kiest er toch voor een halve eeuw lopend door te brengen samen met een andere vrouw. De reden waarom hij haar meeneemt, terwijl hem dat heel veel zal vertragen, vind ik vrij zwak en ik vroeg me steeds af of hij dan niet een sneller voertuig van zijn lichaam had kunnen maken zodat ze de miljoen kilometer die ze af te leggen hadden ook wat sneller konden overbruggen. Doordat ik niet wist wat hij nou allemaal met zijn lichaam kon, vond ik de eindstrijd ook moeilijk te volgen.

Kortom, het boek wil eigenlijk te veel vertellen in te weinig woorden. Het verhaal heeft de potentie om minstens drie verhalen te zijn, die ik zeker graag zou willen lezen, want een interessante wereld is het zeker!

De Afvallige Ster van Johan Klein Haneveld is een science-fictionroman met een originele wereldbouw en interessante (bio)technologische ontwikkelingen. Het hoofdthema ‘pesten’ wordt niet altijd even fijnzinnig gebracht en dreigt op sommige plaatsen het verhaal te overheersen. Maar gelukkig zijn er de vele onverwachte plotwendingen die met een flink tempo naar een onverwacht maar bevredigend einde voeren. Wat een geweldig en boeiend ruimteavontuur was dit! Hopelijk volgen er meer.

Johan Klein Haneveld - de afvallige ster

Een jongen groeit op samen met 5 leeftijdsgenootjes. Alléén hebben ze geen menselijke ouders.... Robots nemen de opvoeding voor hun rekening. Samenwerken staat hoog in het vaandel. Maar de groep zelf is het allerbelangrijkste. Het beste doen voor de groep, dus niét voor jezelf. En dat is voor 1 jongen vreselijk. Ze pesten en treiteren hem. Het liefste wil je er als lezer tusen springen. Je voelt zijn angst, wantrouwen, verdriet en onbegrip.

De tweede verhaallijn is die van een politieagent. Hij komt in een voor hem tot nu toe vreemde wereld terecht. Zijn leven en lichaam zullen nooit meer hetzelfde zijn. Wat hij allemaal kan is echt gaaf. Maar de druk op zijn schouders is groot. Zijn missie is gigantisch belangrijk.

En deze 2 verhaallijnen hebben 1 ding gemeen : ze dienen allemaal een godin. Een godin díe misschien niet het beste met ze voor heeft. Of toch juist wel? Daar kun je over nadenken tijdens het lezen.

Vreemde wezens komen er ook in voor. Het leukste vond ik de wezens met 1 groot oog. Zij hebben een coole kracht. Op een gegeven moment is het echt een wereldoorlog of moet ik zeggen: een oorlog waarbij de planeet, erop of eronder gaat? Ik zeg nu wel planeet,omdat het zo aanvoelt. Maar eigenlijk zijn het sterren met een soort van bol. Het is moeilijk te beschrijven, maar de auteur schrijft zo beeldend, dat je het voor je ziet. Je ziet alle gebreken en eigenaardigheden zo voor je ogen tot leven komen.

Een zeer spannende en aangrijpende reis door het universum. Maar ook een kijkje in het bestaan van een Godin.

De hoofdstukken zijn wel behoorlijk lang.

Ik geef dut boek 5*****. Hij is ontzettend gaaf. Ik ben er trots op, dat dit van Hollandse bodem komt. Het is een Hollywood film waardig!

Deze science fiction, kan ik iedereen aanraden. Bomvol spannig en misschien ook herkenbare dingen. Je gaat over menselijkheid en over kunstmatige intelligentie. Wat is er gevaarlijker voor een planeet?

Dit verhaal speelt zich af in de toekomst, waar agent Mogart Silvon tijdens een missie een mysterieus symbool tegenkomt. Het is een spoor en zijn Godin Firona geeft hem een opdracht die heel bijzonder is. Waarom heeft haar zoon, die een eigen Dysonbol zou gaan maken, daarin gefaalt? Mogart weet niet of hij de aangewezen persoon is maar hij aanvaard de missie. Hij moet ruim 400 lichtjaren verder op beginnen in een wereld met vreemdsoortige wezens, waar op hol geslagen technologie is en waar een duistere zwart god de baas is. Kan hij de missie volbrengen?



Je leert Mogart kennen als een agent die nergens voor terugdeinst en niet bang is uitgevallen.Hij werd vroeger gepest en wil dus laten zien dat hij wel wat kan en durft.

Je kan je goed in hem inleven. Hij krijgt met veel uitdagingen en tegenwerkingen te maken maar maakt ook vrienden die hem wel geloven. Aaris is daar een van. Haar mag ik wel.

Zij is een steun en toeverlaat voor Mogart.



De tweede verhaallijn gaat ook over een jongen die gepest wordt, Salato. Hij groeit op in een wereld waar robots hen opvoeden. Salato is zeker niet bang en zal er alles aan doen om te laten zien dat hij niet anders is. Je kan je goed in hem inleven, je hoopt steeds dat het hem lukt om niet gepest te worden. Wat is er toch zo apart aan hem? Waarom pesten ze hem steeds? Niemand gelooft hem. Maar toch heb je de hele tijd het gevoel dat hij wel een belangrijke persoon is, alleen weet je niet waarom.



Beide verhaallijnen lijken op zichzelf te staan, maar niks is minder waar. Daar komt je gaandeweg het verhaal achter.



Beide verhaallijnen zijn spannend, zitten vol met actie en geven je het gevoel dat jij de hoofdpersoon bent . Je wilt verder lezen want je moet weten wat er nou echt aan de hand is met de niet afgemaakte Dysonbol.

De werelden worden zeer realistisch beschreven, de sfeer is soms beklemmend, soms prachtig maar vooral origineel en bijzonder.



Het is een science – fiction verhaal met thema’s die nu en in de toekomst blijkbaar nog steeds actueel zijn, pesten en hoe ze daar mee om gaan, het maken van keuzes en voor jezelf opkomen.



De opbouw naar het plot is goed, je ziet het eind niet aankomen. Wat een geweldig verhaal.