07. het beloofde land

Amerika, 1869. Jacob Stern is enkele jaren geleden vanuit Polen naar Amerika geëmigreerd. Zijn ouders denken dat hij als succesvol advocaat in New York werkt, maar Jacob is cowboy. Door zijn vrienden wordt hij Jack ’t Haasje genoemd, omdat hij achtervolgt wordt door pech. Nu zijn familie, over enkele dagen, met de boot in Saint Louis aankomt, slaat de angst Jacob om het hart hart. Hij vraagt zijn makker Lucky Luke zich over hen te ontfermen.

Het is geen eenvoudige taak voor lucky Luke. Bij de haven stuit hij al op het eerste probleem. Hoe ziet een Jood er eigenlijk uit? Een Cherokkee of Apache herkent hij wel, maar een Jood heeft hij nog nooit gezien. Gelukkig krijgt hij hulp van omstanders. Ze schijnen zwarte kleding als Amish te dragen, kunnen niet overweg met een pistool en zijn het volk van het boek (moest die arme Jolly Jumper daarom 8 boekenkisten op zijn rug moet meezeulen?).

Lucky Luke en Jolly Jumper escorteren Moisje, Rachel en hun kleinkinderen Hannah en Yankel naar Chelm City, waar ze zich bij een neef zullen vestigen. De geboden van Mozes en die van het Wilde Westen botsen nogal met elkaar, waardoor Lucky Luke en Moisje elkaar totaal niet begrijpen. Dit zorgt voor grappige situaties. De overige familieleden hebben overigens veel minder problemen met Lucky Luke. De Jiddische mama probeert hem vet te mesten. Dochter Hannah ziet in lucky Luke haar prins op het witte paard. En de kleine Yankel is na de (4500 km) lange tocht een echte cowboy geworden.

Amerika was in de 19de eeuw het beloofde land voor veel Europeanen. In de Lucky Luke strips speelden onder andere al Italianen, Duitsers en Ieren een rol. Op de vlucht voor vervolging in Oost-Europa en Rusland namen ook de Joden de boot naar het beloofde land. Met veel humor leren we deze nieuwe immigranten kennen. We lezen over:

De Joodse spijswetten- Opa Moisje eet geen konijnenpootjes, kikkers, varkens, bevers, beren en (tot opluchting van Jolly Jumper) ook geen paard!
De geschiedenis van het volk- Joden hebben ervaring met emigreren, ze deden het 3500 jaar geleden ook al uit Egypte.
De sabbatrituelen- Opa weigert te reizen op zaterdag en bezoekt een saloon om sabbatwijn te kopen.
De geloofsregels- Yankel bidt nog sneller dan zijn schaduw en wordt door opa klaargestoomd voor zijn bar mitswa.
De Joodse muziek- Yankel speelt met zijn viool de grootste schurk de tranen in de ogen.
De verhalen uit de Thora- Net als bij het verhaal van David en Goliath, verslaat de kleine Yankel een grote schurk met een steen.
Beroemde joodse immigranten uit die tijd- Lucky Luke krijgt een spijkerbroek aangeboden van Levi Strauss. Door het vele eten van oma is hij zelfs toe aan een maatje groter.
De laatste ontdekkingen- In 2016 verscheen het verhaal in de media dat Indianen Joods DNA zouden hebben. Opa Moisje krijgt een totempaal van het opperhoofd aangeboden, dit blijkt een middeleeuwse Thorarol te zijn. Zou onze held uit het Wilde Westen hiermee aantonen dat de Charokee één van de verloren stammen van Israel is?

Ik had in geen jaren een stripboek gelezen, maar ik heb hier echt van genoten. Ik heb nooit geweten dat strips zoveel interessante informatie bevatten. Heb ik hier tijdens mijn jeugd overheen gelezen? Of zijn de strips van tegenwoordig zoveel beter dan die van vroeger? Toch maar weer eens mijn stapel strips van zolder halen.
https://www.hebban.nl/spot/boeken-met-een-ster/nieuws/het-beloofde-land-lucky-luke

Als pluspunt zou ik zeggen: goede kwaliteit.

Morris leeft voort. Geweldig dat er nieuwe Lucky Luke verhalen verschijnen, hoewel de creator van Lucky Luke naar de eeuwige jachtvelden is gegaan.

Als pluspunt zou ik zeggen: goede kwaliteit.

Positief aan dit artikel vind ik: goede kwaliteit
Wat me tegenviel: prijzig

Briljante Lucky Luke. Voor het eerst in jaren weer eens eentje gekocht. Geen spijt van gehad. De stereotypische grappen zijn aan een Joodse rabbi voorgelegd en die vond ze grappig. De bijkarakters zijn stuk voor stuk beter dan gemiddeld, de kleinzoon is geweldig, opa super en moeder overheersend.

Ben geen fan van Lucky Luke, maar na een recensie was mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. Een bij wijlen hilarisch verhaal, maar historisch puik gedocumenteerd. Het verhaal gaat over joodse immigranten naar Amerika, met onverwachte wendingen en (zelf)spotternijtjes die echter zelfs de Franse opperrabbijn konden bekoren. Kortom: een pareltje dat ik zeker nog af en toe uit de kast haal. Zo zie je ook maar weer dat migratie van alle tijden is én dat het succes afhangt van 'integratie' in al zijn vormen ;-)