De beste dagen van ons leven

Hoewel geen thriller, is het een spannend boek, geschreven in een aangenaam ritme. De beschrijvingen van de personages en hun ontwikkelingen alsook de interacties tussen de personages, maakt nieuwsgierig. Al lezend, zie je het verhaal als een film voorbij komen. Een aanrader!

Vlak voor het aanbreken van de oorlog gaan vijf vrienden op reis. Naar Luxemburg, op de fiets. Wat daar gebeurt achtervolgt hen gedurende de hele oorlogsperiode. Geweldig hoe die levens worden gevolgd, hoe die vijfkoppige hoofdpersoon soepel door de turbulente tijd wordt geloodst, door allerlei ups en downs. Ik heb die periode zelf niet meegemaakt maar ik ken hem wel uit de verhalen van mijn ouders en van de zwartwit fotos (met kartelrandjes). Die vulden het verhaal in mijn hoofd naadloos aan tot een lekker breed panorama dat door de vele sprekende details tot leven komt.

een spannend, zinderend boek! wonderlijk die combinatie van nauwkeurige beschrijvingen van vaak niet spectaculaire gebeurtenissen, en die heftig geëmotioneerde gedachten, en dan de verrassende plotwendingen die je helemaal niet verwacht.

De eerste zin van het boek pakt je al gelijk. Je hebt zin om verder te lezen. Prachtige beschrijvingen van de omgeving. Heel gedetailleerd ook, zodat je het voor je ziet.
Ik vind het mooi gevonden om elke vriend weer opnieuw aan het woord te laten. Iedere keer dezelfde volgorde. Zo dwingt het je tot goed nadenken. wie heeft wat gezegd, en vallen de puzzelstukjes langzaam in elkaar. Ook vind ik het interessant om de karakters van die verschillende jongens te ontdekken in de loop van het verhaal. Het blijft spannend tot de laatste bladzijde. De laatste zinnen zijn prachtig en begrijpelijk. Zoals in het echte leven. Nieuwsgierig geworden? Ga het boek lezen, het is een echte aanrader!

Deze fijne roman van Céline Linssen is (nog) nauwelijks opgemerkt in het wekelijkse kanonnengeweld van boekcampagnes. Onterecht, want met ‘De beste dagen van ons leven’ heb je uitstekende uren. Linssen vertelt het verhaal van vijf mannen, sinds kindsbeen bevriend. “Als ze maar niet naar Luxemburg waren gegaan. Dan was alles anders gelopen, vertelden ze zichzelf.” Zo opent de roman, eigenlijk een psychologische thriller. Daarmee rolt Linssen een tapijt vol heerlijk drama uit, en dat doet ze ingenieus. We kruipen in de hoofden van de mannen en achter de façade van een innige vriendschap. Dat kan beklemmend zijn: “Louis liet zich dieper wegzakken in de rookstoel – het was wonderlijk, hoe je met één daad - en niet eens ondoordacht, hij had er eindeloos over gedelibereerd – tien jaar vriendschap op het spel kon zetten. <…> Hij had er niet mee gerekend dat hij met dit verraad ook een deel van zichzelf de vernieling in had geholpen.” En zo trekken vijf totaal verschillende levens aan ons voorbij. Grote kans dat de lezer zichzelf ook wel eens tegenkomt.

Wat een ontroerend boek. Over hoe het leven kan bestaan uit grootse ideeen en voornemens en hoe miezerig dat dan in de praktijk uit kan pakken.
Een boek over kijken, praten en zwijgen, over mensen, vriendschap en het leven zelf.
Over Nederland 75 jaar geleden, volstrekt geloofwaardig en aanraakbaar, en tegelijk over een soort altijd en overal, tussen mensen.
Ik vond het een gedurfd gegeven, vijf mannen als hoofdpersoon van een boek. Maar het resultaat is wat mij betreft volledig geslaagd. Je gaat van al die onbeholpen kerels houden, ondanks henzelf. Omdat je in ieder wel een stukje van jezelf herkent, of in ieder geval ziet hoe menselijk ze zijn.
En dat gevat in een taal, die feilloos het midden houdt tussen hedendaags leesbaar en vooroorlogs gedragen, met zinnen die ik van plezier nog een keer teruglas.
Ik kon het niet wegleggen voor ik het uit had.

Het is een ontroerend, liefdevol en bovenal mooi geschreven boek, waarin veel onderwerpen voorbij komen in het leven van de jongens die buitengewoon herkenbaar zijn. Zeker alwaar het gaat over vriendschap, de fotografie, ambities en niet te vergeten de liefde. Voor dagen bleef het verhaal van de vrienden in mijn hoofd hangen.
Een prachtboek om aan vrienden cadeau te doen maar het is nog mooier om het eerst zelf te lezen.

De roman 'De beste dagen van ons leven' van Céline Linssen is zowel een buitengewoon meeslepende vertelling als ook een aangrijpende beschouwing over een dramatisch keerpunt in de geschiedenis van een land (Nederland rond de Tweede Wereldoorlog) en zijn inwoners; in het bijzonder van de vijf hoofdpersonen uit de roman. Onder het mom van een 'whodunnit' sleept het verhaal je mee in de belevenissen van vijf schoolvrienden die aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog, én hun volwassenwording, op fietsvakantie gaan. Tijdens hun reis ontmoeten de jonge mannen een raadselachtig meisje dat op even raadselachtige als noodlottige wijze ook weer verdwijnt. Een noodlottige gebeurtenis die de teloorgang van hun vriendschap inleidt. Vanuit een voortdurend wisselend perspectief, van één van de vijf jonge mannen, kom je als lezer steeds iets anders (iets meer?) te weten over de gebeurtenissen die, tussen de zomer van 1939 en de lente van 1945, het leven van de vrienden zo ingrijpend deed veranderen. En kom je gaandeweg tot het inzicht dat wij mensen, in kwesties van oorlog, dood, liefde, vriendschap én het verlies ervan, vooral onthouden wat we wíllen onthouden. Dat er meerdere werelden en werkelijkheden tegelijkertijd bestaan; die allemaal anders zijn. En dat elk van die werelden belangrijk is. Maar eerst en vooral is 'De beste dagen van ons leven' gewoon heel erg mooi geschreven en bevat de roman enkele intelligente en ontroerende parallelverhalen: over de vrouwen in het leven van de vrienden, over de steden Nijmegen en Amsterdam én over film en fotografie. En dat alles mondt ook nog eens uit in één van de mooiste én -wrange én trefzekere slotscènes die ik in lange tijd gelezen heb. Kortom: een absolute aanrader.

De ijsbreker, het water, het ijs, de oorlog de vrouw, de man…
Het constant balanceren tussen vriendschap, het ontdekken van wie jezelf bent en de wereld van tumult eromheen. De fotografie die je bewust maakt van het kiezen van een moment. De ogenschijnlijke vanzelfsprekend van een vriendschap en de kwetsbaarheid ervan.
Een boek om een tweede te lezen omdat de wereld beschreven wordt met de detaillering van een stilleven.
De beste dagen van ons leven nestelt zich in je achterhoofd, als een referentiekader, als iets heel dierbaars.

Vijf vrienden ondernemen een fietstocht, het moeten de beste dagen van hun leven worden. Eenmaal thuis lezen zij in de krant dat ze onderdeel zijn geweest van een dramatische gebeurtenis, in vijf afzonderlijke biografieën – de hoofdstukken hebben afwisselend hun naam – worden hun versies van deze geschiedenis gereconstrueerd en wordt hun verhouding beschreven. Ze zijn afwisselend baldadig, zwijgzaam, onhandig en gespeeld onverschillig in gezelschap van elkaar, de zogenaamde vriendschap tussen (jonge) mannen is precies en navoelbaar door Céline Linssen in haar personages verbeeld. Deze groep van vijf voelt alleen bij heftige gebeurtenissen voor een kort moment als harmonieus en natuurlijk aan. Het boek speelt zich af in de jaren van de Duitse bezetting, dat decor versterkt de onmacht en het isolement van deze vijf levens in dit enerverende en waarachtige boek.