De Bijzondere Rechtspleging 1944-1952 Rampzalige gevolgen voor politieke delinquenten en collaborateurs

Wanneer niet alleen kennis genomen is van "Kamptoestanden" (1949) van Van der Vaart Smit, Belinfante's "In plaats van Bijltjesdag" (1978), "Witboek" (1949) van Rodrgues Lopes en de brochure "De Keerzijde" (1983) van Jonasse over het interneringskamp "Levantkade" in Amsterdam en deze teksten ook zijn begrepen, dan denk je een aardig beeld te hebben van wat zich heeft afgespeeld vanaf de bevrijdingen van Zuid en Noord Nederland. Wat voegt dan een boek van de hand van de heer Eefting daar nog aan toe? Welnu, dat is deze uiterst integere beschrijving van iemand die weet waar het over gaat, welke de voorgeschiedenis is en wat er in die periode heeft plaatsgevonden in de interneringskampen. Een keer wordt er helaas een conclusie getrokken waaraan een voorgaande beschrijving ontbreekt. Maar een kenner weet waar op wordt gedoeld. Ronduit schrijnend zijn de beschrijvingen in en vanaf hoofdstuk X (pag. 338) beginnend met de NSB kinderen. Wie daar meer over de praktijk van depersonalisering wil leren of weten wordt hier verder ontgroend. Maar ja, wie kan er nog begrijpend lezen? Toch een kanttekening. De indruk ontstaat aan het einde van het boek dat de heer Eefting meer dan een doel heeft willen bereiken door zijn vergelijking met de toenmalige situatie in Belgie. Dat had hij nu net even anders aan moeten pakken! In ieder geval heeft "Bijltjesdag" voor het overgrote deel niet plaatsgevonden in de gehuchten, dorpen en steden, maar juist in de interneringskampen. De niet misselijke kritiek is terecht, maar het grote (ver)zwijgen van verantwoordelijke personen en instanties duurt voort.
De Biblion recensie in dezen is nogal mager.

het is goed dat de mensen nu eens met de waarheid geconfronteerd worden, we zijn te lang voorgespiegeld dat wij nederlanders het zo goed voor elkaar hadden en dat de leden van de BS helden waren.

De titel van het boek wekt de indruk dat het hoofdzakelijk handelt over de Bijzondere Rechtspleging.
De inleiding tot dat gebeuren is daarom wel erg lang.....iedereen en alles wordt er,soms te onuitputtelijk, bij gehaald. De generaal Christiansen,alhoewel niet bepaald een fijn heerschap,was overigens geen bevelhebber van de Waffen-SS zoals op pagina 74 wordt gesteld. Enkele regels daarvoor wordt al aan Rauter gememoreerd. De omslag van het geleverde boek is een andere dan door Bol weergegeven,maar dat is niet echt van belang. Het boek laat zich lastig lezen doordat het zich niet makkelijk laat openslaan tenzij men de rug van het boek forceert.

Goed, verhelderend. Slechte rol van regering!!!