De brug der dromen en andere verhalen

Geschreven bij De brug der dromen

Voor mij ligt een kloeke verhalenbundel van een Japanse schrijver in een geweldig mooie uitvoering, gelezen en dichtgeslagen. Wat kun je zeggen over al de indrukken die de auteur heeft achtergelaten?
In een roman is er sprake van één of meerdere verhaallijnen naast elkaar, de spanning wordt opgebouwd, de lezer identificeert zich wel of niet langere tijd met het hoofdpersonage.
Deze verhalenbundel nodigt de lezer uit elke keer weer in een nieuw verhaal te duiken, gedwongen, want zo gaat dat met verhalen. Het lezen ervan vergt een ander ritme, met veel meer hoogte-en-dieptepunten.
Het uitgebreide Woord vooraf is een goede start. Vertaler Jos Vos heeft werk gemaakt van de beschrijving van het leven van Junichirō Tanizaki, hij schetst de tijd waarin hij leefde, maar vooral ook hoe Tanizaki aankeek tegen het Japan van die tijd. De invloeden van het Westen hielden Japan eind negentiende eeuw flink bezig en men wilde niets liever dan opgestuwd worden in de vaart der volkeren. Het verschil tussen stad en platteland was enorm en juist de dromerige sfeer die Tanizaki waarnam op het platteland, speelt een belangrijke rol in zijn verhalen.
De auteur was niet alleen maar de nostalgicus die droomt van het leven zoals het vroeger was, eigenlijk was hij vooruitstrevend en omarmde alles wat Westers was.
Na het lezen van de verhalen valt op dat een aantal thema's terugkomen, één ervan is de zoektocht naar de verdwenen moeder. In Smachten naar moeder (1919) loopt een jongetje van zeven jaar moederziel alleen in het donker over een plattelandsweggetje te zoeken naar zijn moeder. Hij heeft erg te doen met zichzelf, berooid van alle rijkdom die de familie tot kort daarvoor nog bezat, beklaagt hij nu zijn sjofele kleding en z'n lege maag.
Nadat hij wordt weggestuurd door bewoners van een klein huisje, loopt hij verder en komt terecht in een toestand die lijkt op een droom die hij onlangs had. Het landschap komt hem zo bekend voor! Het is een maanovergoten landschap, de verlatenheid overheerst, behalve zijn schaduw en hijzelf beweegt er niets.
De brug der dromen maakt zijn belofte waar. De titel van de verhalenbundel draagt de naam van één van de verhalen en drukt daarmee een stempel op het boek. Een brug kan als symbool gezien worden tussen het heden en het verleden, net zoals de personages in de verhalen vaak kunnen terugverlangen naar iets wat ze zijn kwijtgeraakt. Het dromen, de droom is één van de motieven die regelmatig opduiken en juist deze dromerigheid doet recht aan de sfeer die Tanizaki weet op te roepen wanneer hij de lezer zijn prachtige verhalen presenteert.
De mystieke sfeer, onderwerpen die raken aan de diepste menselijke verlangens en soms grenzen overschrijden, menselijke verhoudingen waarvan het bestaan soms niet eens vermoed kan worden zijn een paar elementen die de lezer diep kunnen raken. Ik heb geen kritiekpunten ervaren bij het lezen van deze bijzondere verhalenbundel waarin het proza regelmatig poëtisch aandoet.

Prachtige uitgave van een van mijn favoriete Japanse schrijvers. Zeer verzorgde vertaling van ze brede selectie uit Tanizaki. Ik hoop echt dat er in de nabije toekomst meer van dit soort boeken verschijnt. De Japanse literatuur is het echt waard wat beter vertegenwoordigd te zijn op Nederlandstalige boekenplanken.

Pluspunt van dit artikel: goede kwaliteit

Goede kwaliteit maar prijzig.

Mooie verhalenbundel!