De cactus roman

Dit boek is voor de lezers van Het Rosie project, maar ik vond het beter in elkaar zitten dan dat. Minder obvious, met een heerlijke toon. Love de hoofdpersoon.

Geschreven bij De cactus

Jammer genoeg heb ik dit boek als ebook gelezen, want WAUW! Heb je de cover gezien?! Op het plaatje lijkt het misschien niet zo mooi, maar hij is gemaakt met goud. Alleen daarom zou ik dit boek al hebben gekocht. Gewoon omdat hij prachtig zal staan in mijn boekenkast.
Bij de samenvatting van De cactus staat: “Iedereen die onderkoelde Britse humor met een scherp randje kan waarderen, zal genieten van deze prikkelende roman.” Ik denk dat dit een goede waarschuwing is voordat je het boek moet aanschaffen. Het boek is geschreven vanuit Susan Green en zij ziet de wereld op een typische manier. Susan heeft haar wereld op orde. Alles is overzichtelijk en de rest van de wereld is gewoon een beetje raar. Maar dan overlijdt haar moeder, is ze zwanger en verandert alles compleet. Dit is op een karakteristieke manier beschreven, boordevol nodige twists en veel humor.

Beoordeling 7,5/10:
De Cactus van Sarah Haywood beschrijft de wereld vanuit de ogen van Susan. Samen ontdek je wat vriendschap is, familie en zelfs liefde. Want zo prikkelig is Susan eigenlijk niet.

Susan Green wordt als hoofdpersonage in De Cactus, omschreven als stekelig, maar dat lijkt maar schijn. Uit haar redeneringen blijkt dat ze het eigenlijk wel goed bedoeld, ook al leidt dit bij momenten tot hilarische passages. Zoals het moment dat ze voorstelt aan haar leidinggevende om toch maar niet meer met twee personen tegelijk koffie te gaan drinken op kantoor, aangezien dat dan aanleiding geeft tot korte gesprekjes. Uit studies blijkt dat collega’s minder lang pauze nemen als ze alleen een koffie gaan halen aan de automaat, dus dat zou de efficiëntie volgens Susan kunnen verhogen.

Hoe onuitstaanbaar ze ook wordt voorgesteld (ze geeft haar broer bvb. 0,0 krediet, kan totaal niets van hem verdragen en ziet in alles wat hij doet een poging om haar te boycotten), toch kan de lezer niet anders dan na een tijdje toch van Susan te gaan houden. Het is een verademing om een hoofdpersonage zo nuchter en pragmatisch te zien omgaan met moeilijke en emotionele situaties (de dood van haar moeder, de ongeplande zwangerschap, relaties). Meermaals krijg je als lezer een glimlach om je lippen.

De auteur, Sarah Haywood, werkte vroeger als advocaat en dat is ook wel te merken in het verhaal. Susan heeft zelf rechten gestudeerd en gaat ook naarstig op zoek naar manieren om het recht aan haar kant te krijgen in de situatie met het testament van haar moeder.

De cactus is zowel een vermakelijk als ongemakkelijk verhaal met een wrang kantje. De aanpak van Susan wekt bij momenten wrevel en zijn op andere momenten weer grappig. Naarmate het verhaal vordert krijgt de lezer enkele aanwijzingen die verklaren hoe het karakter van Susan zich op deze manier heeft kunnen vormen. Daardoor komt er ook meer en meer begrip voor haar aanpak en op het einde van het boek kan je niet anders dan van haar zijn gaan houden. Een zalig en origineel debuut.

Sarah - hartvoorboeken.be

Geschreven bij De cactus

Een heel mooi debuut.
Het verhaal is mooi opgebouwd.
Je komt steeds meer te weten over Susan,waarom zij zo is zoals zij is.
Er wordt steeds een koppeling gemaakt van het heden naar het verleden.
Maar dat wordt zo mooi gedaan, dat dit naadloos in elkaar over gaat.
Het is geen standaard liefdes verhaal.
En zeker niet voorspelbaar.

Fijn verhaal, met grappige hoofdpersoon. Moest in het begin beetje aan haar wennen, ze is dan wel héél rechtlijnig, maar zelfs dat heeft toch ook wel wat aandoenlijks.
Je denkt te weten hoe het verhaal zich zal ontwikkelen, maar ik vond er nog genoeg onverwachte elementen in opduiken, waardoor het als geheel toch zeker niet voorspelbaar is. Absoluut een aanrader!
(En complimenten voor de prachtige vormgeving: geweldig omslag!)

Geschreven bij De cactus

Kei leuk!!!
Niet voorspelbaar!!!
Leerzaam en toch erg licht

Geschreven bij De cactus

Een boek dat me niet kon boeien, ik heb t geprobeerd maar kon me er niet toe zetten het uit te lezen.

Het personage Suzan is goed uitgewerkt. Ze heeft autistische trekjes en haar gedachtegang is goed te volgen. Haar broer Edward is ongeloofwaardig neergezet. Jammer. De ene verhaallijn is al sterker dan de andere. Ik wil het plot niet verklappen maar de juridische strijd is langdradig en zelfs wat ongeloofwaardig. Als 'binnen een week' de argumenten binnen moeten zijn klopt het niet dat Suzan er de maand nadien nog mee bezig is. En een succesvolle advocate die zomaar gratis tijd steekt in een zaak van een vriendin uit een ver verleden waarin ze later geen rol meer speelt doet ook de wenkbrauwen fronsen. Het getuigenonderzoek van Suzan is lang uitgesponnen en mocht korter.
Het einde kwam door het langdradig stuk dan wat afgehaspeld over en ook dat is spijtig. De 'verrassende' wending was voorspelbaar.
Ik had het boek gekocht omwille van het aandeel van cactussen maar dat viel dan weer tegen. Er zijn maar drie korte passages waar een cactus een rol speelt. Ik begrijp de verwijzing naar Suzan maar toch.
De Nederlandse vertaling kan nog een extra ronde eindredactie gebruiken. Hier en daar staan woorden te veel en op andere plaatsen ontbreken woorden. Op blz 299 staat een feitelijke onjuistheid: "Tot slot vertelde ik haar dat Margaret, mijn moeder en de pastor eventueel konden getuigen dat mijn moeder aan vergeetachtigheid en verwardheid leed (...). Die eerste 'mijn moeder' moet 'mijn tante' zijn.
Als je door al die zaken door kunt lezen dan is dit een vlotte weglezer. In anderhalve dag had ik het boek uit. Suzan blijft als personage hangen, alle andere personages veel minder. Precies omdat Suzan sterk is neergezet (vooral in het begin en het middendeel) ben ik benieuwd naar verder werk van Sarah Haywood. Het is een auteur met potentie. Op de achterkant van het boek heeft Graeme Simsion (van het Rosie-project) het boek aanbevolen maar voor wie dacht een tweede Rosie te vinden is dit toch een kleine teleurstelling.

Een mooi boek, mooi verhaal.
Susan Green is een heerlijk persoon, lekker nuchter en grappig.
Ze heeft haar leven goed op orde en onder controle tot dat haar moeder overlijdt en ze er achter komt dat ze zwanger is. ...
Ik vond het spannend om te lezen hoe ze de problemen rondom het testament van haar moeder oppakt en wat voor verrassende wending dat krijgt....Ik had het niet zien aankomen.
Een bijzonder mooi verhaal, heb me geen moment verveeld...en een prachtig einde.
Eigenlijk jammer dat ik het uit hebt.