De celliste van Auschwitz hoe een jonge muzikante Auschwitz en Bergen-Belsen overleefde

Geschreven bij De celliste van Auschwitz

Het boek is mooi geschreven maar ik vind wel dat er veel te veel briefwisselingen in staan.

Begin van het boek duren briefuitwisselingen wel lang.Maar om het verhaal compleet te maken, toch onmisbaar.

Geschreven vanuit de ik-persoon, meeslepend en erg indrukwekkend. Leest makkelijk en ,voor mij, veel nieuwe informatie over hoe de bevrijding en de periode daarna in Bergen Belsen is gegaan.

Voor de liefhebber van oorlogsboeken, deze moet je wel echt gelezen hebben! Een indrukwekkend mooi verslag van twee dappere zussen.

het verhaaal gaat niet over wat ze meemaakt maar over allemaal kleine stukjes van mensen

Geschreven bij De celliste van Auschwitz

Het boek leest makkelijk weg. Het is niet overgedramatiseerd. Heel interessant om over de kampen te lezen vanuit weer een andere invalshoek.

Dat dit een bijzonder boek is

Een prettig leesbaar, ietwat afstandelijk geschreven, feitelijk relaas. Er wordt niet al te diep ingegaan op alle gruwelijkheden. Net als bij veel verslagen van overlevenden was ook het overleven van deze schrijfster mogelijk door een aaneenschakeling van toevalligheden en gelukjes. De stukken in briefvorm vond ik zelf wat minder prettig lezen maar ik begrijp waarom ze ervoor gekozen heeft. In het bijzonder interessant aan dit specifieke Auschwitz boek was de gedetailleerde beschrijving van wat er direct na de bevrijding gebeurde, vanuit het perspectief van de bevrijde gevangene en de geallieerden. Niet het meest indringende verslag dat ik ooit heb gelezen over Auschwitz maar nog steeds een mooi document over een periode die altijd herinnerd moet worden. 

Hou bij het lezen rekening ermee dat het hier gaat om een Auschwitzoverlevende met een relatief gepriviligeerde positie (Dankzij het cello spelen). Je komt daardoor weinig schokkerends tegen tenzij je her en der wat tussen de regels doorleest (bijvoorbeeld als het gaat over hoe ze in het 'ziekenhuis' overleeft heeft).
Denk ook na wat de correspondentie impliceert: eerst een vrije eenvoudige uitwisseling; dan post met forse vertraging vanwege de oorlogssituatie en ineens stopt de briefwisseling.
Persoonlijk vind ik het gebruik van egodocumenten uit die tijd juist een verademing. Men heeft het daardoor over wat men voelt en meemaakt op het moment, zonder het te versnijden met informatie die pas op later moment is toegevoegd.
Het enige wat mij 'stoort' is het tienergedoe als 'tienduizend kussen' en het gezeur over cellosnaren en bladmuziek; maar dat tienergedoe komt dan ook van iemand die op dat moment een tienermeisje is.
Tenslotte ben ik ook erg tevreden met het feit dat bij de komst van de Britten het boek niet ineens ophoud. De bevrijding van Bergen-Belsen is immers niet het einde, maar het beginpunt van de afronding: je bent niet veilig thuis, thuis bestaat zelfs niet meer; dus wat nu?

Geschreven bij De celliste van Auschwitz

Goed geschreven.

fantastisch boek over een jonge celliste die Auschwitz en Bergen-Belsen overleefde.

Beetje geromantiseerd met kern van waarheid