De derde engel

Alice Hoffman (1952) groeide op op Long Island en woont nu in Boston. Ze is welbekend en geliefd om haar romans waarbij familierelaties de boventoon voeren. Naast romans heeft ze non-fictie, scripts en kinderboeken geschreven. Enkele van haar boeken zijn succesvol verfilmd.

De derde engel is een verhaal zonder expliciete hoofdpersoon; het gaat over geloof, hoop, verlies maar bovenal over liefde in al haar wonderbaarlijke vormen en hoe één persoon (de derde engel naast de engelen van leven en dood) je leven kan beïnvloeden door je te laten zien wie je bent. Maar hoe weet je wie die persoon is? Hoe herken je hem/haar?
Het Lion Park hotel in Londen is een bescheiden hotel dat in de loop der tijd steeds sjofeler wordt. In 1999 is het een derderangs verblijf geworden waarvan Maddy zich niet kan indenken dat haar moeder Lucy hier vroeger graag kwam. In 1952 echter was het een chic, rustig hotel waar zich een tragedie zou gaan afspelen waarvan de gevolgen nog heel lang zichtbaar zijn in de levens van alle betrokkenen; zelfs van hen die toen nog niet geboren waren. De bewoners zijn gewone mensen met gewone, alledaagse liefdesgeschiedenissen, maar wanneer haat en jaloezie hun intrede doen verschijnt de engel van de dood en veranderen de levens van alle betrokkenen voorgoed.

Alice Hoffman beschrijft de gebeurtenissen feitelijk van achter naar voren. Je kunt de verhalen chronologisch lezen door bij het derde deel te beginnen en te eindigen in het heden bij het eerste deel, zoals wel eens wordt gesuggereerd in beschrijvingen over het boek. Maar de kracht van 'De derde engel' komt juist naar voren in de volgorde die de auteur heeft gekozen. Dan pas zie je de prachtige constructie van het verhaal zich ontvouwen als een bloem die langzaam tot bloei komt en ineens in volle pracht staat te pronken.
In het begin vond ik het boek wel mooi en vlot geschreven maar zonder diepgang, een gewone roman zoals er zoveel zijn. Na het slot was ik diep onder de indruk van de manier waarop ze de levens van alle personages met elkaar heeft verweven. Alle verhalen vallen als puzzelstukjes in elkaar en laten je met een gevoel van verwondering achter. Een boek om direct nog een keer te lezen.

De derde engel’ vertelt het verhaal van drie verschillende vrouwen uit de jaren 90, 60 en 50 wiens verhalen elkaar kruisen in het imposante Lion park hotel. Een hotel bevat altijd dat vleugje mysterie en is daarom de geknipte locatie om drie verschillende verhaallijnen met elkaar te laten kruisen, zeker een hotel dat zich in hartje Londen bevindt en bijgevolg nu en dan eens een superster herbergt. Maar het hotel lijkt ook nog onderdak te verlenen aan een wel bijzonder ongewenste bewoner, een mysterieuze geest op de zevende verdieping die elke dag om hetzelfde uur lawaai begint te maken. Het mag dus duidelijk zijn, het snuifje fantasie dat we van Hoffman gewend zijn ontbreekt ook niet in deze roman. Hoe ongeloofwaardig een geest ook moge zijn, Hoffman weet het op die manier in haar roman te introduceren dat de lezer het gelooft. De hele roman is gedrenkt in een mysterieus hotelsfeertje, dat nog het sterkst aanwezig is in het tweede verhaal van Frieda, die als kamermeisje in het hotel werkt. Dat geeft meteen een kijk van het hotel achter de schermen en eens niet aan de kant van de reiziger. Dat verfrissende perspectief maakt de tweede verhaallijn tot mijn favoriet. Het boek begint dus met het zwakste verhaal, wat als voordeel oplevert dat het alleen maar beter wordt. De derde verhaallijn rond het meisje Lucy brengt alle mysteries en geheimen samen, en laat de lezer met een voldaan gevoel achter.

De derde engel slaagt erin de lezer een tijdje zoet te houden met de liefdesperikelen van een aantal vrouwen uit verschillende tijden. Al zou het boek wel beter af geweest zijn zonder het eerste verhaal dat eerder overbodig is, niettegenstaande dat het mij toch ook kon boeien. Met zoveel verschillende verhaallijnen was het voor Hoffman een makkie om een schilderspalet aan personages in haar roman te verwerken. Haar personages zijn heel gevarieerd en geloofwaardig. Ook deze keer heeft Hoffman mij terug weten in te pakken met haar vertelkunsten.

Geschreven bij De derde engel

Een mooi boek waarin drie verhaal-lijnen elkaar door de tijd kruisen. Boeiend en meeslepend, af en toe ook ontroerend. Hier en daar wel veel details dan vond ik het soms wat langdradig. Maar in een ruk uitgelezen.

Geweldig boek