De dood ging in wit gekleed Negen Automobilisten, Gestrand In Een Sneeuwstorm. Een Moord. Acht Verdachten...

Gewaarschuwd door de recensies dat het boek ingewikkeld was en veel personages had, ben ik begonnen met pen en papier naast mijn boek. Dat vind ik nog leuk ook: steeds noteren wie in welke auto zat en wat de volgorde was geweest. Verder alle nieuwe namen steeds genoteerd, zodat ik niet hoefde terug te bladeren of te zoeken naar namen van inmiddels door mij vergeten personages.
Het is echt een puzzel en dat vind ik heerlijk.
Ik denk wel dat er veel te veel verhaallijnen en puzzeltjes in zitten. Te veel onderlinge verbanden en toevalligheden. Daarenboven nog de oude zaak van de vader van Peter Shaw: beetje teveel van het goede.
Ik vond het ook moeilijk om echt mee te leven met de personages; er blijft teveel afstand.
Dat bijna ieder hoofdstuk begint met een soort 'verplichte omschrijving van de omgeving' stoorde mij. Ik sloeg die paar zinnen op een gegeven moment gewoon over. Het verhaal vereist dat je dóór blijft lezen en er geen ander boek naast moet hebben; dan raak je de draad volgens mij helemaal kwijt.
Hoewel de puzzel me boeide vond ik het opvallend dat ik het boek makkelijk even terzijde kon leggen. Het is niet zo'n ik-kan-het-niet-meer-wegleggen boek. Vreemd. Want het boeide me toch wel.
Kennelijk kunnen we nog meer Shaw/Valentine - avonturen verwachten.
Ik sluit niet uit dat ik een tweede ook wel weer wil lezen.
Begin eens met 3 sterren; misschien dat een tweede deel er 4 kan verdienen.

Ik vond het boek erg langdradig. Ik kon me niet goed in het verhaal verplaatsen en heb er vrij lang over gedaan om het boek uit te lezen. Het verhaal is erg gedetailleerd, TE eigenlijk. Er wordt wel heel erg precies beschreven hoe het strand en het water eruit zien enz. Opzich is het verhaal wel goed, maar er had veel meer vaart in moeten zitten. Heel jammer, de voorkant en het verhaaltje op de achterkant waren erg veel belovend.

Vanaf het begin heb ik een schema gemaakt van diverse voertuigen met de diverse bestuurders. Anders was het vrij moeilijk om het verhaal te blijven volgen, zeker gezien achteraf alle personages met elkaar verweven waren. Naarmate de bestuurders van de voertuigen werden ondervraagd, werd weer een stukje van de puzzel bekend. Ik heb het boek vrij snel uitgelezen, maar er mocht toch iets meer actie/spanning zijn.

De dood ging in wit gekleed begint op de eerste pagina met een kaartje, waarop de positie wordt weergegeven van acht gestrande auto’s op een afgelegen kustweg. Siberia Belt, maandag 9 februari, 18.00 uur. Leuk, ik hou wel van wat afwisseling in de lay-out van een boek, een prima begin.

De schrijfstijl van het boek is sfeervol. En zinnen als – De sportauto snuffelde aan de maximumsnelheid – voegen voor mijn zeker iets toe. In het verhaal zelf gebeurt veel, verschillende moorden die zich in dezelfde periode afspelen, veel verschillende personen en verhaallijnen, dus het vraagt wel wat aandacht om bij te blijven. Maar het stoort me niet. Een oude zaak, uit de tijd van de vader van rechercheur Peter Shaw, die ook nog even aan de orde komt, voegt naar mijn mening echter niet veel toe.

Persoonlijk vind ik dit boek dan misschien niet op alle fronten een topper, maar ik heb het toch zeker wel met plezier gelezen.