De doorzetster Een ode aan de liefde

Eerst en vooral: wat een prachtig boek waar de liefde van af spat!

‘De Doorzetster’ treft mij onmiddellijk omdat het veel - ook voor mij - herkenbare situaties weergeeft. Bovendien reikt het boek zeker inspiratie én moed aan. De auteur schrijft openhartig en passioneel over haar leven. Het zijn stuk voor stuk verhalen en situaties die direct een lach en een traan oproepen.

 
De Doorzetster is absoluut niet saai. Het is op een vlotte, aangename, charmante en uiterst boeiende manier geschreven.

‘De doorzetster’ bestaat uit een voorwoord door Greet Doornenbal, gevolgde door drie delen: Het verlies, Weer verliefd en De strijd.
Achter in het boek lees je behalve een woord van dank nog een stuk met de titel: ‘Inzicht geven aan anderen.’

Wat ik een heel goed idee vond: briefjes schrijven voor iedereen tegen wie je iets wilt zeggen mocht je dat zelf niet meer kunnen. Mocht je er niet meer zijn, kan de echtgenoot of vriend dat briefje aan de betreffende persoon geven.
Dat is een heel persoonlijk contact, want wie schrijft die blijft!

Wat me vooral opviel is de kracht die spreekt uit hetgeen ik gelezen heb. Sommige passages in het boek deden me denken aan mijn eigen angsten en hoe ik daar mee omgegaan ben.

Marianne heeft op een openhartige en boeiende wijze haar leven beschreven. Wat vooral blijft hangen is de positiviteit die de auteur blijft houden, ongeacht wat er op haar pad komt.
Dat gevoel van hoop houden, niet bij de pakken neerzitten en je geloof blijven volgen lees je door het hele boek heen.
Je hoeft niet hetzelfde geloof aan te hangen als de auteur om te kunnen genieten van dit boek. Ik heb ‘De doorzetster’ graag gelezen.

Tijdens de perspreview van George Stubbs afgelopen voorjaar ontmoette ik Marianne Visser van Klaarwater en haar Peter. Het klikte meteen en we hebben een ontzettend gezellige ochtend tussen de paardenkunstwerken gehad. Marianne is ook schrijfster en ze heeft al heel wat meegemaakt in haar leven. Vooral op het gebied van de liefde. In haar boek De Doorzetster vertelt ze hier openlijk over. En ze laat zien dat ze echt een ster is in doorzetten.

Het meest pakkende in dit boek voor mij is de eenvoud in de gekozen woorden waarmee Marianne hoogte- en dieptepunten in haar leven aan de lezer vertelt. Een bijzonder compliment aan Peter voor zijn bijdrage in/aan dit boek. Het verdient respect om in een boek ook de moeilijkere kanten van je menszijn toe te vertrouwen aan de lezer. Het zegt ook iets van de intensiteit van de geleidelijk -met vallen en opstaan- opgebouwde relatie tussen Marianne en Peter
Sjaak van Vugt

Het boek leest als een reis door de tijd: persoonlijk, intiem en toch ook nuchter geschreven. Een verhaal vol liefde, weemoed, verdriet, tegenwerking van instanties. De moed om opnieuw te beginnen? Nee, de moed om door te gaan, niet op te geven - een boek dat laat zien dat hoe diep het dal ook is - er altijd weer een weg bergop volgt.