De foute prins

Hoewel ik normaal gesproken een boek in ongeveer 2 dagen uitlees, heeft dit boek me minstens 2 weken gekost. Ik was er net in begonnen, maar heb het boek weggelegd omdat ik er niet echt doorheen kwam. Toen ik het boek na enkele dagen weer oppakte en mezelf dwong verder te lezen werd het boek gelukkig ook beter. Je krijgt enigszins een vermoeden over Rafe en zijn zus. Ik had dat in ieder geval wel, maar ik besloot om er niet over verder te denken omdat het nou niet echt een onderwerp is waar mensen over schrijven. Daarom was het einde voor mij toch een verrassing. Het begin was even lastig door te komen, maar de rest van het verhaal was erg leuk om te lezen. Er gebeuren veel dingen maar die dingen gebeuren niet te snel. Victoria heeft de tijd genomen om alle dingen rustig uit te schrijven. Zoals met dit soort boeken altijd zo is, heeft het een goed einde. Hoewel het begin van mijn review doet vermoeden dat ik het boek weinig aan vind, kan ik melden dat dat absoluut niet het geval is. Wie houdt van een verrassend boek en niet dat allerdaagse cliché moet dit boek zeker lezen. Ik zou het in ieder geval zo nog een keer lezen!

Het boek komt traag op gang, maar eens in het verhaal wil je toch weten hoe het afloopt. Gelijk in meerdere romans, is het einde toch wat voorspelbaar. Na het lezen van de korte inhoud, had ik toch iets anders verwacht van dit boek.

Ik had er iets anders/meer van verwacht, maar toch een zeer leuk boek. Heel herkenbaar en je leeft echt mee met de personages! Zeker de moeite waard!

Ik heb dit boek gekocht nadat ik het van de bibliotheek had geleend: ik vond het zo geweldig dat ik het graag wilde hebben. Mij doet Victoria Clayton enigszins aan Jane Austen denken (al lijken Claytons boeken onderling beduidend meer op elkaar dan die van Austen). Natuurlijk komt in zo'n boek uiteindelijk alles goed, maar de weg daarnaartoe vond ik boeiend en verrassend. In andere recensies las ik dat sommigen de ontknoping van het boek bijzonder ongepaste elementen vonden hebben, en ik las ook dat er lezers waren die de uiteindelijk "ware man" niet sympathiek vonden. Daarover het volgende: afhankelijk van hoe ruimdenkend de lezer is, kan wat ik "verrassend" noem, voor een ander eventueel "ongepast" zijn; en omdat ik persoonlijk wel houd van erudiete, mysterieuze mannen, vond ik de "ware man" juist wel aantrekkelijk. Kwestie van persoonlijke voorkeuren dus!

Niet echt het boek waar je makkelijk doorheen komt.
Sommige stukken zijn wel leuk maar daarna val je in een diep gat.

Het boek gaat over ballerina Marigold die na een val naar het huis van haar moeder op het Engelse platteland gaat om te herstellen. Daar ontmoet ze haar jeugdvriend Rafe, waarmee ze zich al snel verloofd. Rafe is de broer van haar jeugdvriendin Isobel, die weer verloofd is met Conrad. En dan is er ook nog Sebastian, waarmee ze zich in London (soort van) heeft verloofd.

Vooral de mannelijke personages in het boek zijn weinig sympathiek. Je hoopt eigenlijk dat ze op niemand verliefd wordt, omdat ze allemaal niet erg aardig of romantisch lijken.
Ik vond het erg lastig om me in te leven in de personages, omdat ze 'raar' zijn of gewoon niet leuk. Eigenlijk vond ik alleen Marigold en haar konijn leuk. Tot slot vond ik de relatie tussen een broer en zus uit dit boek ongepast.

Het verhaal is ongeloofwaardig en ik had moeite om het uit te lezen. En dat laatste gebeurd me niet vaak.