De geboorte van een oma

Over de auteur;
(bron www.ritaspijker.nl)

Rita Spijker, schrijfster, actrice en trainer/coach, debuteerde met Kreukherstellend in 2006. Inmiddels is ze een bestsellerauteur, met meer dan 350.000 verkochte exemplaren van haar debuutroman en de romans Ver van mij, Tussen Zussen en Hemelkind en de verhalenbundel De liefste moeder die ik ooit ken. 
Samen met haar dochter, beeldend kunstenares Yoko Heiligers, maakte Rita Draaf met mij. In oktober 2011 is de roman Licht op mijn huid (voorheen Hemelkind) verschenen.
In 2013 verscheen het autobiografische Rauwe Dagen, over het verliezen van ouders.

Het boek is geschreven als een soort van dagboek, maar dan onderverdeeld in de zwangerschapsweken van haar dochter. Als lezer krijg je een kijk in de belevingswereld van de auteur, want Rita verteld vanuit haar belevingswereld van het moment dat zij hoort dat haar dochter zwanger is, tot de bevalling. Haar dagdagelijkse beslommeringen, hersenspinsels en andere gedachten passeren de revue.

Ze weet het op zo’n menselijke manier neer te zetten dat het totaal geen moeite kost om je in haar te verplaatsen. Ze beschrijft hoe het voelt om OMA te worden, hoe ze er langzaam naartoe groeit en maakt vergelijkingen met de natuur. Ze verteld over haar ‘zusters’, een groepje vriendinnen waar zij op regelmatige basis mee samenkomt.

Wat ik persoonlijk ook erg leuk vond en zonder al te veel prijs te geven, is het stukje over de garnaal en de gamba. Dit toverde een brede glimlach op mijn gezicht, en ik vrees dat ik vanaf nu, dit ook op deze manier zal bekijken.

Ook gevoelige onderwerpen die zij in het verleden heeft meegemaakt gaat zij niet uit de weg. Daarbij denk ik aan haar baby die overleden is kort na de geboorte. Hoe ze de draad weer moet oppakken en hoe zij in het woordje moeder het begrip ‘moed’ ziet en dat dit in grootmoeder nog meer gewicht krijgt.

De auteur vergelijkt een mensenleven met ‘kringloop’. Zelf is ze eerst dochter en kleindochter geweest om dan te eindigen als moeder en grootmoeder en misschien wel overgrootmoeder. Ik vind dit een fantastische gedachte, de kringloop van het mensenleven!

Naar het einde van de zwangerschap beseft de auteur dat haar dochter dit helemaal alleen gaat doen, dat zij daarbij niet nodig is. En eenmaal het kindje geboren is komt ook het besef dat, ik citeer: “Met het moeder worden is mijn dochter van plek gewisseld. Nu is zij in de eerste plaats moeder. Wij zijn opgeschoven naar achteren.........”
En zo is het maar net.....kringloop!

Voor mij is dit een eerste kennismaking met Rita Spijker. Ik had dan ook niet echt een idee wat ik mocht verwachten, maar de titel sprak mij aan, omdat ik zelf Oma ben en dit jaar nog twee keer wordt.

Je voelt meteen dat deze schrijfster heel dicht bij de natuur staat. Ik denk dat ik na het lezen van dit boek de meeste vogels nu wel ken die er in haar streek rondvliegen, want die worden verschillende keren benoemd, maar heeft het boek mij kunnen bekoren?

Ik had het anders verwacht, luchtiger geschreven, minder filosofisch. Misschien had ik eerst de auteur eens moeten googelen om te weten wat voor soort boeken zij schrijft?
Er zaten grappige, ontroerende, herkenbare alinea’s met heel veel wijsheid in, maar het heeft mij niet ‘gepakt’.

Ik geef het boek 3 sterren, want het is een goed boek voor de liefhebber, heel menselijk en mooi geschreven, maar mij heeft het niet echt kunnen bekoren!

Rita, misschien wordt jij inderdaad wel Oma Vogel? Ik hoop het ooit nog eens van je te weten.....

Karin Teirlynck

Het boek vertelt het verhaal van ‘embroyoma’ Rita. Vanaf het moment dat haar dochter zwanger is leeft zij mee met haar dochter en vertelt ze de lezer hoe zij het ‘omaschap’ ervaart. Ook denkt ze terug aan haar eigen zwangerschappen, haar eigen onzekerheden en het verdriet dat ze nog steeds heeft van het overlijden van haar tweede kindje.
Het boek vertelt een boeiend en treffend verhaal van de oma in wording vanaf week 6 tot en met de geboorte van haar kleindochter. Thema’s als angst, verwondering, verdriet en blijdschap komen aan de orde. De band tussen Rita en haar dochter wordt tijdens de zwangerschap nog hechter.
Het is een zeer herkenbaar en prettig te lezen boek voor oma’s in wording!

Na alle voorgaande boeken van Rita Spijker te heb gelezen was ik zeer benieuwd naar dit boek. Zou het weer zo goed zijn ? Vol verwachting heb ik het boek gelezen en het heeft me niet teleurgesteld.

Het boek vertelt het verhaal van een oma in wording, die zich nog niet kan voorstellen dat haar eigen dochter een kind krijgt. Ze moet echt aan het idee wennen, al is ze wel heel blij. Ze noemt zichzelf steevast embryoma. Komt bij zussen en vriendinnen die al oma zijn en kan niet bevatten dat zij straks ook met zo’n kleintje op schoot zit of speelt. Vindt de geboorte van een kind een wonder. Ziet ook overal gevaar in. Wordt zich bewust van het feit dat kinderen kwetsbaar zijn. Op alle plaatsen waar ze komt of dit nu de zee is of een cursus Yoga overal denkt ze na over kinderen en wat er op haar pad gaat komen. Hoe hier mee om te gaan ?
Ze ziet een film op TV over een Turkse moeder die nadat haar man is overleden alleen achterblijft met haar gehandicapte zoon. Deze zegt: dat alles ervaren moet worden: angst en vertrouwen, liefde en haat, geluk en ongeluk. Moeders doen alles voor hun kinderen. De band tussen moeders en kinderen is onvoorstelbaar krachtig. Dit brengt haar aan het huilen, maar zet haar ook aan het denken.
Zelf heeft ze een kind verloren en dat speelt ook steeds door haar hoofd. M.n. de manier hoe ze daar indertijd mee om is gegaan. O.a. haar ouders heeft buitengesloten. Ze komt nu tot ander inzicht.
De band met haar dochter wordt tijdens de zwangerschap nog hechter. Toch is ze bang overbezorgd te zijn.

Het is een mooi, ontroerend boek waarin je wordt meegenomen van een blijde aanstaande oma tot verwondering en angst, het anders aankijken tegen situaties waar ze voorheen niet over nadacht en de constatering dat alles verandert als het kleintje er eenmaal is. Alle gedachten die ze had tijdens de zwangerschap van haar dochter vallen op hun plaats. Zeer innemend, integer, herkenbaar geschreven en op een relativerende wijze.
Dit boek moet iedere (aanstaande) oma gelezen hebben. Is een echte aanrader ! Krijgt van mij dan ook 5 sterren.

Het is een heel handzaam, herkenbaar en vlot lezend boek. Je volgt het dagelijkse leven van de schrijfster zelf die het heugelijke nieuws van haar dochter heeft vernomen dat zij zwanger is van haar eerste kindje en Rita voor het eerst oma gaat worden! De titels van de hoofdstukken lopen ook van week 0-6 tot en met week 40. Je leeft heel intens mee in het dagelijkse leven van Rita, hoe ze haar tijd indeelt qua werk, hobby's en sociale leven. Het is een actieve vrouw met een grote belangstelling en interesse in de natuur en de vogels in haar nabije omgeving. Vooral de tegenstelling tussen het besef dat de volgende generatie eraan komt, de blijdschap, het onverwachte en daar tegenover de angst dat er iets mis kan gaan en dat ze het beste voor heeft met haar dochter, ervan geniet hoe ze haar ziet veranderen, is erg mooi om te lezen. Geeft ze niet teveel adviezen? En hoe leuk is het om het blije nieuws aan iedereen te vertellen? Ze denkt terug aan haar eigen moeder, die helaas niet meer leeft. En aan haar eigen zwangerschappen waarvan helaas de tweede niet goed afliep en ze het kindje verloren hebben. Dit boek is leuk om cadeau te geven aan aanstaande oma's of vrouwen die net oma zijn geworden, het is heel herkenbaar, de familieband wordt weer anders en er wordt mooi beschreven hoe kwetsbaar en mooi tegelijk een nieuw leven is! Een mooi detail is ook dat het boek begint en eindigt met hetzelfde gedichtje waar alleen op de laatste bladzijde een eindregel is toegevoegd.

Leuk boek om als cadeau te geven. Het is een verhaal gebaseerd op het echte leven en dus niet zo fictief als andere boeken in deze categorie.

Rita Spijker heeft weer een mooi boek geschreven! Ik hou echt van haar schrijfstijl en onderwerpen. Dit autobiografische boek is ook fijn in de 'plus-stand' na de tragiek van haar vorige boek Rauwe Dagen. Was ook mooi, over het sterven van haar ouders. Mooi droevig. Maar zo'n geboorte die er aan komt is heerlijk om in mee te gaan. Zoveel herkenning ook. Incl. de twijfels of het allemaal wel goed zal komen. De rust van de aanstaande jonge moeder. De eigen belevenissen van Rita, en de natuur en de vogels niet te vergeten. Heerlijk boek dus. Heb gesmuld weer van oma Rita's ontroerende schrijven. Prachtige bevalling!

Oma worden is een proces; je kunt langzaam aan het idee wennen. Het iets om naar uit te kijken en om op te verheugen. Maar daarnaast zijn er ook zorgen, het blijft oppassen niet alleen maar goede raad aan de toekomstige ouders te geven. En vooral niet teveel zwijmelen, want dat is iets dat sommige oma’s zo vaak doen.

Hoe de natuur op verschillende manieren kan worden beschreven lees je in ‘De geboorte van een oma’. Als Rita Spijker te horen krijgt dat ze oma wordt, het niet verder mag vertellen omdat het nog zo pril is, komen herinneringen en oud babykleertjes tevoorschijn.
Vanaf week 6 neemt Rita de lezer mee en schrijft op een boeiende wijze hoe ze met het gegeven ‘oma worden’ omgaat. Daarbij schrijft ze ook over haar eigen ervaringen, onzekerheden en verdriet om het overlijden van haar tweede kindje.

Tussen dit alles door lees en voel je haar liefde voor de natuur, die ze boeiend combineert of vergelijkt met processen van zwangerschappen, geboortes en oma worden. En dan uiteindelijk het oma zijn zelf, met zoveel wisselende gevoelens waar Rita in het laatste hoofdstuk heel teder over schrijft.

Een verwachtingsvol en vlot geschreven boek dat geschikt is voor oma’s in wording maar ook heel herkenbaar voor degene die al oma zijn.

De geboorte van een oma is een mooi en innemend boek. Innemend omdat Spijker op lichtvoetig, gevoelige wijze haar vreugde en zorgen rond de zwangerschap van haar dochter beschrijft. Ze geeft kwetsbare inkijkjes en is, net als in haar vorige boek Rauwe dagen, in staat het universele en persoonlijke samen te laten vallen zonder clichés. Dat maakt het een liefdevol cadeau bij aanstaand grootouderschap.
Maar het boek is ook in-nemend omdat Spijker het leven, zowel van binnen als van buiten, zo heel precies waarneemt. Ze kan trefzeker benoemen ‘wat daar is’. Daardoor heeft ze een boek geschreven dat een feest is voor vogelaars want haar tafereeltjes uit het vogelhuisje barsten van lente. En het boek zal bovendien mensen aanspreken die bezig zijn met mindfulness: het gaat niet over aandachtig leven maar het is een verslag van aandachtig leven in de praktijk. Een aanrader en een rijk geschenk.

Met Rauwe dagen bewees Rita Spijker dat ze heel mooi autobiografisch kon schrijven. Over dit, iets hoopvoller onderwerp, zet ze die ontwikkeling schijnbaar moeiteloos door.
Je leeft helemaal mee met de zwangerschap van haar dochter, zonder dat ze overdreven sentimenteel wordt. De spanning, het willen loslaten en het willen controleren, de relatie, de herinneringen aan eigen zwangerschappen en zo ontroerend.... de dood van haar tweede kind en de spijt over de keuzes van toen.

Je hoeft geen oma te zijn om het boek te lezen. Je verplaatst je zo gemakkelijk in de karakters dat het voor iedereen een boeiend, meeslepend boek is.
En waarom ook voor vogelaars?.... Dat moeten ze zelf maar ontdekken!

Mijn moeder heeft het met veel plezier gelezen. Ze vond het herkenbaar en op een leuke manier geschreven. Niet te zweverig of zoetsappig, gewoon vlot.