De hormoonfabriek roman

De winning van hormonen uit slachtafval levert een spannende roman op. Maar De Hormoonfabriek is meer dan dat.

Hoofdpersoon en verteller is de oude bedrijfsdirecteur Mordechai ‘Motke’ de Paauw die zich op zijn sterfbed overgeleverd weet aan vrouwen die hij zijn leven lang heeft gedomineerd. Motke’s leven werd voortgedreven door het bedrijf, vrouwen en nieuwsgierigheid.
Als directeur van een groot Brabants slachthuis ergert hij zich aan ‘die verrekte organen’ waar maar geen nuttige bestemming voor gevonden kon worden. Wanneer hij in contact komt met de Joods-Duitse hoogleraar farmacologie Rafaël Levine ontstaat het plan om insuline te winnen uit de organen. Met de kennis uit de universiteit en het geld en de organen van de fabriek wordt een laboratorium opgezet - de hormoonfabriek - waar het in tegenstelling tot de bloederige omgeving van het slachthuis ordelijk, net en schoon toegaat: “Dagen- en nachtenlang douwden Levine en zijn assistenten de kilo’s pancreas door een vruchtenpersje, de persschroef om de paar uur enkele slagen aandraaiend, om zo de druppels uit het vlees te persen.”
Al snel beginnen hormonen ook buiten het lab een rol te spelen. Dat deden ze bij Motke altijd al – gewend als hij het was om ‘deernkes’ bij zich in het kantoor te roepen om zich aan hen te vergrijpen. “Waarna ik, als het voorbij was, met een liefdevol gebaar het kind wist gerust te stellen en het terugstuurde naar de werkvloer.” Maar nu kwam daar het plan bij om kinderloze werkneemsters als proefkonijn in te zetten voor vrouwelijke hormoonpreparaten die de menstruatie regelden. Hormonen en zaad van de zaak.
Motke gaat nog verder en besluit om ook zijn slome broer Aron aan een hormoonkuur te onderwerpen. Immers, Aron komt tekort wat Motke zo aantrekkelijk maakt: testosteron.
Dan voltrekt zich een verandering van Dr. Jekyll naar Mr. Hyde met een gewelddadige verkrachting als gevolg. Het onderzoek daarnaar brengt een opeenstapeling van schandalen teweeg die het voortbestaan van het bedrijf in gevaar brengen.
Maar Motke is een overlever. Hij overleeft de Tweede Wereldoorlog in ballingschap. Hij keert terug en gooit de verzwakte Levine eruit omdat hij ‘niets meer met Duitsers te maken wil hebben’. Het bedrijf groeit dankzij ‘de pil’ uit tot een internationaal succes.
Motke ziet dat zijn zoon en opvolger Ezra net zo gedreven wordt door de bronsthormonen als hij zelf. Maar de tijden veranderen, en Ezra gaat ten onder in een scenario dat doet denken aan het schandaal van Dominique Strauss-Kahn en het kamermeisje.
Het verhaal is beknopt, mooi geschreven en spannend. Dat niet alleen: de ontwikkeling van het bedrijf Farmacom is gebaseerd op die van het bedrijf Organon, zoals Goldschmidt in de verantwoording uit de doeken doet. Over waarheid en verdichtsels denk je dan nog lang na.

Saskia Goldschmidt, De Hormoonfabriek, Uitgeverij Cossée Amsterdam, 2012, 290 blz, € 18,90

Geschreven bij Goldschmidt, Saskia:De hormoonfabriek / druk 4

Bijzonder ingrijpend boek. Meeslepend verhaal en een stuk geschiedenis dat voor mij nog totaal onbekend was.

Komt heel dicht bij de geschiedenis van organen, is boeiend beschreven in roman stijl.
Het leest zeer vlot dat het moeilijk is weg leggen.

Geschreven bij Goldschmidt, Saskia:De hormoonfabriek / druk 4

In no time uitgelezen, wat een geweldig boek! Ik kende deze schrijfster niet maar ik ga zeker meer van haar lezen. Dacht om de paar bladzijden 'wow'!

Geschreven bij De hormoonfabriek

een kijkje in de Organon geschiedenis, maar wel met humor en zelfspot

Uitbundig mooi geschreven roman. Rijk, passioneel taalgebruik. Feest der letteren. De psychologie van de hoofdpersonen klopt. Mevr. Goldschmidt heeft kennis van de greep der verslaving. Geloofwaardig en boeiend. Genoten.

Een bijzonder en meeslepend boek, waarbij je waarheid en fictie goed moet beoordelen.

Geschreven bij Goldschmidt, Saskia:De hormoonfabriek / druk 4

Een goed verhaal levert niet automatisch een goede roman op. Dat bewijst Saskia Goldschmidt met haar Hormoonfabriek. Dat leest als een schoolopstel van het knapste kind van de klas.
Een goede redacteur had hier veel kunnen doen maar Goldschmidt zette haar kinderen aan het werk als meelezers. Die zich met humor en respect van hun taak kweten. Vermeldt de trotse moeder in haar dankwoord.
Jammer . Het verhaal is de moeite waard.Een familiegeschiedenis verteld door de hoofdpersoon wanneer die oud en afgedaan op zijn einde wacht. Nog min of meer waar gebeurd ook.
Saskia Goldschmidt kiest spannende thema's voor haar romans. Wanneer ze nu ook nog beter gaat schrijven worden die boeken van haar echt de moeite waard.