De kadewachter een Venetiaans mysterie

De hoofdpersoon Laura is enorm onder de indruk van Emanuel, de vertegenwoordiger van de Italiaanse uitgeverij die haar boek uitgeeft in Venetië. Hij laat haar kennismaken met het Venetië dat geliefd wordt door auteurs, acteurs en andere beroemdheden. Met name Joseph Brodsky (info: Wiki) is iemand die steeds weer genoemd wordt.

Tijdens een bezoek aan de kapel van San Michele in Isola (het dodeneiland), wordt ze overvallen door gedachten aan André, haar overleden echtgenoot. Laura schrikt van haar heftige gevoelens die door Emanuel losgemaakt worden.
'André wil niet uit mijn gedachten, alsof ik hem op San Michele tegen het lijf ben gelopen, alsof hij daar begraven ligt en door mijn aanwezigheid tot leven is gewekt. Vooral sinds de geboorte van Margie was André helemaal op de achtergrond geraakt. Nu vermengt zijn beeld zich, gek genoeg, met dat van Emanuel.'

Laura is ontdaan door wat haar overkomt;
'Het gaat niet goed. Het gaat niet goed met me, ik zie spoken, wandelende doden.
Emanuel stelt haar gerust;
'Luister Laura. Je bent het zelf. Alles wat je overkomt, je angst, je tranen, je visioenen, zijn onderdeel van jezelf. Het is jouw verleden en heden dat tot je spreekt. Dat ben jij. Alleen jij kunt jezelf genezen van de wonden die het leven slaat. Ik ben slechts een vertegenwoordiger. Mijn taak was je te begeleiden, je daar te brengen waar je moest zijn.'
Na het omslaan van de laatst bladzijde waren deze woorden van Emanuel heel belangrijk voor mij.

Iemand waar ik in hoofdstuk twee over las, kwam ik uiteindelijk ook weer tegen toen Laura weer naar huis ging, in het laatste hoofdstuk. Uiteindelijk geen onbelangrijk iemand.
De persoon van Laura is duidelijk beschreven, ik heb haar leren kennen in dit boek.
Deze roman heeft een prachtig einde; op een heel speciale manier zelfs mooier dan ik had verwacht.

Het blijft een mysterie... een Venetiaans mysterie. Of toch niet?
4,5/5*

Eric Bos is kunstcriticus en docent kunstgeschiedenis. In een eerdere roman van hem speelde af in Venetië. Ook in dit verhaal spelen de vele culturele achtergronden van Venetië een rol.Door zijn kennis over de stad en de kunst die in het verhaal voorbij komen waan je je als een toeschouwer in het verhaal.

“De kadewachter”telt 128 pagina’s en neemt je mee op een reis door Venetië. De schrijver verteld, na een mooi citaat van Edgar Allen Poe, in 15 korte hoofdstukken het verhaal van Laura. Hoe ze arriveerd in de hotelkamer waar ook Henry James logeerde, hoe haar ontmoeting is met de stad waarover ze in haar thriller schreef en over hoe ze geconfronteerd wordt met haar verleden. In haar woonplaats Amsterdam was jaren geleden haar vriend uit haar leven verdwenen. Tijdens het verblijf komt dit allemaal weer boven op een wel heel bijzondere manier. Door deze confrontatie komt Laura eindelijk toe aan het verwerken en het afscheid nemen van haar vriend.

De schrijver heeft een zeer groot oog voor detail. Je merkt dat hij veel kennis heeft van de achtergronden van de stad maar ook van de kunst die Laura tijdens haar bezoek in Venetië bekijkt. Door deze extra informatie maakt het het verhaal zeer realistisch al heeft het wel een heel mysterieuze wending. Vanaf het begin van het verhaal leek het of ik zelf door de stad heen liep en over mijn schouder heen Laura door de straten zag lopen.

Voor mij was het een prettige kennismaking met deze schrijver. Een boeiend verhaal met een verrassende wending aan het eind waarvan ik het jammer vind dat het niet langer was.