De kunst van het bewegen roman

Bij het zien van de mooie cover van De kunst van het bewegen van Leon Verschuur krijg je niet meteen een idee waar het boek over zal gaan. De titel doet vermoeden dat je een boek over sporten gaat lezen en het is dan ook voor te stellen dat diegenen die niets met sporten hebben het boek links zullen laten liggen, maar schijn bedriegt in dit geval, ook als je niet van sporten houdt, kan je dit boek lezen, want de sport speelt maar een minimale rol in dit boek, je krijgt geen tips voor- en preken over hoe goed bewegen is.
De kunst van het leven van Leon Verschuur gaat over een man die net in zijn nieuwe huis woont. Een huis dat tijdens de bouw een verhaal heeft gekregen omdat er iets verschrikkelijks is gebeurd en daardoor ook iets huisvest wat maar weinig mensen in huis zullen hebben. Hij heeft een opdracht gekregen om een graftekst te schrijven voor een vriend van hem die is overleden. Op een dag krijgt hij de vraag of hij met een vriendin mee naar Schotland wil gaan, omdat ze een interview met een beroemde kunstenaar mag houden en diens werk eerder mag bekijken tijdens een overzichtstentoonstelling. Een van zijn werken bevindt zich in de stad waar ze woont. Helaas wordt het op een gegeven moment ontsierd door een reclamecampagne van haar vorige werkgever. Zij besluit om dat met een kunstzinnige actie te beantwoorden. In Schotland blijkt ook een man te zijn die ze liever nooit meer had gezien. De vraag is wat hij daar doet en waarom uitgerekend hij daar is.
De kunst van het bewegen van Leon Verschuur is geen boek dat je even tussendoor leest. Door de vele personages, die goed uitgediept zijn, en paar verhaallijnen moet je echt je hoofd erbij houden. Ondanks dat, leest het verhaal vrij vlot weg. Het verhaal is op een gemoedelijke, poëtische, maar ook beeldende manier geschreven. Meteen vanaf de eerste bladzijde zit je in het verhaal en laat je pas los als je het boek uit hebt. Tijdens het lezen wil je weten hoe het verhaal verder gaat, of de man het lukt om een passende graftekst te bedenken en hoe het verder gaat met bepaalde personen en hun werk. Ook wil je weten of een andere persoon zijn rust kan vinden en zijn leven misschien om gaat gooien en of een andere persoon uiteindelijk op zijn bestemming komt. Hier en daar heb je het gevoel dat het voorspelbaar zal eindigen, maar dan blijkt het einde toch anders te zijn dan je verwacht had. Het is een mooi eind dat nog genoeg te raden laat over het verloop van bepaalde personen. Door de beeldende beschrijvingen wil je naar Schotland om te genieten van het land en zijn bewoners. Je krijgt daarbij ook een stukje geschiedenis over een Schots kasteel. Het is duidelijk dat de auteur er zich goed in heeft verdiept waardoor je een goed beeld krijgt van het verleden van het kasteel. De auteur heeft zich ook goed ingeleefd in de media. Hij geeft precies weer hoe het er achter de schermen aan toe kan gaan.
De kunst van het bewegen van Leon Verschuur is een verhaal met stukjes waar veel mensen zich in zullen herkennen zoals in de stukjes waarin een persoon zijn leven achterlaat en een lang weekend naar Schotland gaat. Hij laat zien wat het mensen doet als ze alleen nog maar met hun werk bezig zijn en wat dat betekent voor het gezin. Het verhaal laat ook zien hoe een kunstwerk ontsierd kan worden als er iets bij of tussen staat dat er totaal niet bij past. Daarnaast is het een verhaal dat je aan het denken zet en dan met name over als jij in de schoenen had gestaan van de man die de graftekst moet schrijven, wat jij gedaan zou hebben.
Kortom; De kunst van het bewegen van Leon Verschuur is een verhaal dat tijdens het lezen in je gaat zitten. Een verhaal dat deels herkenbaar is, dat je aan het denken zet. Het verhaal laat ook zien hoe verschillend mensen reageren op een kunstwerk.