De minnaar

Het was weer een ouderwetse spannende Jet van Vuuren boek om te lezen, zo spannend en herkenbare personages, Ik hoop dat Nederland en bol.com je echt gaat omarmen, want dat verdien je.Ik hoop nog heel veel van je te mogen lezen.

Het verhaal

Voor nog geen week geleden zat hoofdpersoon Dottie nog bij haar oma Charlie gezellig aan tafel en nu is ze op haar begrafenis. Ze kan maar niet begrijpen dat Charlie zelf van de trap van de trap is gevallen. Het is te toevallig.

De elementen

De cover is een oase van blauw: water en lucht raken elkaar bijna aan. Een mooie dame bij het zwembad. Wie is die minnaar? Het ziet er mysterieus uit. Het boek telt 301 bladzijdes. In de ik-vorm lezen we over hoofdkarakter Dottie. Verdrietig staat zij bij het graf van Charlie, haar altijd zo kwieke oma. Hoe kon dit gebeuren? Dottie komt het graag te weten en reist af naar het zonnige Kreta. Daar wordt ze hartelijk ontvangen en gaat op onderzoek uit. Haar karakter is ondernemend maar soms ook wat naïef. In het boek komen 2 verhaallijnen voor, waarbij de spanning van beide gestaag op loopt. Een belangrijk element is de prettige vertelwijze, door Jet van Vuuren. Personages en omgeving komen voldoende tot zijn recht. Actuele thema's komen voorbij, zo lezen we over Facebook, misbruik, opsluiting, problemen bij een erfenis en familiebanden die er niet meer zijn.

Conclusie

Jet van Vuuren vertelt in haar boeken veelal over verknipte vrouwen. Dames waar een klein steekje aan los zit. Kijkend naar dit verhaal, zijn dit er mogelijk meer dan 1. En dat is mooi gedaan, want De minnaar zet je als lezer op het verkeerde been. De firma "lieg en bedrieg" is ook van de partij en De minnaar probeert je gewoon om de tuin te leiden. Het verhaal houd je goed in de ban. De spanning wordt zeker vastgehouden, tot de mooie ontknoping. De minnaar is een mooie vakantiethriller. Zeker opnieuw genoten.

Waardering 4 dikke Birdy-sterren.

Zonet de nieuwe thriller van Jet van Vuuren uitgelezen met, zoals ik van haar gewend ben, een ingenieus plot.
Hoewel haar typisch hollandse thillers zich altijd in Nederland afspelen, heeft ze ditmaal een uitstapje naar Kreta gemaakt. Je ruikt het eiland! Een klassieke Jet.

De oma van Dottie is van de trap gevallen en aan haar verwondingen overleden. Omdat oma een levenslustige dame was, die nooit iets mankeerde, twijfelt Dottie of ze echt wel gevallen is. Op de begrafenis verschijnen allerlei mensen die Dottie nog nooit gezien heeft of van gehoord heeft en ze na de uitvaart ook nog een briefje in haar zak vind waarop staat “vind de minnaar en je vind de moordenaar” worden haar twijfels bevestigd. Dan blijkt oma in plaats van een vermogen, schulden te hebben en is haar geld doorgesluisd naar een bouwproject in Griekenland. Dottie besluit op onderzoek uit te gaan en beland daarvoor op het eiland Kreta. Het bouwproject bestaat niet. En Dottie komt in aanraking met mensen uit haar oma’s en moeders verleden. Wie is er te vertrouwen en welk geheim heeft oma en ook Dottie’s moeder met zich mee gedragen en wat of wie heeft geleid tot oma’s dood, waar is haar vermogen gebleven.

Jet van Vuuren is de schrijfster van deze voor haar elfde thriller. De schrijfstijl is vlot en het boek leest heerlijk ontspannend. De wisseling tussen “toen” en “nu” is soms wat verwarrend om de verhaallijnen aan elkaar te plaatsen, maar geeft ook wel meer informatie die je nu als lezer beleefd in plaats van dat het uitgebreid verteld wordt.

Voor mij is het een typisch Nederlandse zomerthriller. Prima geschreven en heerlijk ontspannend lezend, beetje psychologie en personages die herkenbaar zijn.

Ik ben een enorme Jet van Vuuren fan en houd van haar schrijfstijl. Helaas, dit boek vind ik persoonlijk wat minder.
Personages worden niet uitgediept, de hoofdpersoon, Dottie, heeft wat vriendjes maar houdt het nooit lang vol, verder kom je er niet achter wat de reden hiervan is. Ze is ook heel naïef, soms tenenkrommend. En goed gelovig. Zoveel toeval, en ze zet er geen enkele keer een vraagteken bij?
Ook de reden waarom de moeder van Dottie nooit meer een relatie heeft gehad, blijft onbeschreven.
De Oma van Dottie wordt verder ook niet op ingegaan, wat heeft zij zelf ervaren, hoe is het daadwerkelijk gegaan? Je krijgt het niet te weten. Ook open blijft het stuk tussen de Oma en de man van Ellen, wat speelde er tussen hun twee? Krijg je ook niet te weten..
Echt wel jammer, het eind van het boek is ook minder spannend dan verwacht. Ik twijfel tussen twee en drie sterren. Maar omdat ik normaliter wel fan ben, drie sterren. Ik had echter zoveel meer van dit boek verwacht, helaas.. :-(

Zeer mooie schrijfster

Goed boek!! Zoals al haar boeken!

Vanaf de allereerste pagina belandde ik in een aangename beeldbeschrijving waardoor ik het gevoel had gelijk visueel betrokken te zijn bij het gehele verhaal. De hoofdstukken verdeeld in toen en nu zorgen voor een aangename spanningsopbouw, ontvouwing van de puzzel waarin de karakters zich bewegen, hielden tevens mijn aandacht vast. Zoals altijd las ik ook dit boek van Jet weer in een sneltreinvaart uit. Dat het verhaal zich deels op Kreta afspeelt vond ik geweldig, aangezien de verhalen van deze schrijfster zich meestal alleen op Nederlands grondgebied afspelen. De ‘Nu’ hoofdstukken zijn vanuit Dottie’s gedachtegang geschreven waardoor ik directer met haar meeleefde en voelde. De ‘Toen’ hoofdstukken zijn op een vertel manier beschreven. Hierdoor las ik die hoofdstukken met een afstandelijker gevoel en gaf dit voor mij een soort van overzicht. Juist door deze afwisseling heb je als lezer minder snel door welke kant het verhaal precies opgaat. De ene keer zit je er namelijk met je neus bovenop/middenin en de andere keer lees je vanuit vogelvlucht. De karakters zijn allemaal even eigenzinnig en interessant, door het toen & nu leer je hen steeds beter kennen en begrijpen. Het einde plus de plottwist van dit verhaal viel mij helaas enigszins tegen. Het ging tegen mijn verwachting in, nu zou je zeggen dat dit juist goed moet zijn toch? Maar de stijl waarin het verhaal eindigt ben ik niet zozeer van Jet van Vuuren gewend in haar verhalen, over het algemeen zit daar nog meer gelaagdheid in en de zo geheten “addertjes onder het gras”. Zonder te veel weg te geven kan ik dit niet meer uitleggen dan ik hiervoor heb gedaan. Toch kijk ik weer met groot genoegen uit naar haar volgende boek dat in januari zal verschijnen bij Karakter Uitgevers.

Mooi spannend verhaal