Een minuut stilte

Geschreven bij Een minuut stilte

In een maritiem decor aan de Duitse Oostzee ontwikkelt zich een voorzichtige verhouding tussen de lerares Engels en een leerling. De auteur vertelt in de novelle over hun wederzijdse liefde, geeft de ruwe zee een grote rol in het verhaal en beschrijft in klassieke, heldere taal gevoelig maar onsentimenteel een drama in het nog jonge leven van de hoofdpersoon.

Geschreven bij Een minuut stilte

Heel mooi geschreven liefdesverhaal tussen een lerares en leerling. Een absolute aanrader!

Geschreven bij Een minuut stilte

Misschien las ik het de eerste keer te vlug, te gretig ook; de recensies waren immers zo lovend. Maar zelfs nu, na een derde lezing, heeft deze novelle me nog steeds niet kunnen overtuigen. Waarschijnlijk doordat het verhaal zo voorspelbaar en krampachtig in de steigers is gezet. Bovendien is het ook wel wat disharmonisch allemaal.
Terwijl de anekdote nadrukkelijk aanwezig is (er wordt veel te veel verteld), blijven de karaktertyperingen in vaagheden steken. Wat is dat voor een stoeipoes, die Stella, en wat komen we te weten over al die andere figuren, die -soms eenmalig en volkomen overbodig- op het toneel verschijnen?
En waarom worden intrigerende voorzetten (Stella`s relatie met Colin, George en de heer Kugler...."Was er dan geen andere uitweg vöor je?") niet uitgewerkt?
De liefdesrelatie bungelt er in niet al te opwindende alinea`s een beetje bij en of Christian voor Stella evenveel betekend heeft als zij voor hem, blijft de vraag. Dat mogen we vooral zelf invullen: het schijnt de charme van Een Minuut Stilte te zijn. Maar waarom dan toch al dat triviale lawaai eromheen?

Geschreven bij Een minuut stilte

De 'liefde' tussen de lerares Engels en Christian komt zomaar uit de lucht vallen. De lezer moet maar aannemen dat er liefde in het spel is, voelbaar, tastbaar wordt het nergens. De stijl is verwarrend, de dode lerares wordt rechtstreeks aangesproken ('Jij...'), maar in de volgende zin gaat het óver haar: 'Ze zei...'. Vreemde beelden die niets oproepen: 'protesterende, teleurgestelde stappen', 'raamschilderingen die de kijker uitnodigen om door de afbeelding heen te kijken en zich over te geven aan vermoedens'.
Lezer, gun jezelf een uur stilte door dit boek niet te lezen, het is verloren tijd.

Geschreven bij Een minuut stilte

Een ontroerend boekje over de verboden liefde van gymnasiast Christian voor Stella, zijn lerares Engels en het hartverscheurende verdriet als hij voor altijd van haar wordt gescheiden. Lenz beschrijft een zomer ergens in de zestiger jaren van de vorige eeuw op een manier dat je de geuren van de zee bijna kunt ruiken en de onrust van de jonge Christiaan bijna lijfelijk kunt voelen. In 2008 publiceerde Lenz (1926) dit prachtige boekje onder de titel Schweigeminute, inmiddels in Duitsland een bestseller. In 2010 verschenen in een Nederlandse vertaling van Gerrit Bussink.
Annelies Leijdeckers