De moord op Arno Linter een Liese Meerhout-thriller

Deze recensie verscheen eerder op Koukleum.nl.

Zoals onze vaste volgers weten is Toni Coppers geen onbekende voor mij. Ik las al een aantal boeken van zijn hand, waaronder ‘Het vergeten meisje‘ en ‘Messias‘. Ik ben fan van deze Vlaamse auteur en dat is na ‘De moord op Arno Linter alleen nog maar versterkt. Waarom zul je nu misschien denken? Coppers weet zijn lezers altijd erg goed te amuseren en hij weet ook altijd een origineel verhaal te schrijven.

Het verhaal begint met het dankwoord. Nu weten wij dat er meer auteurs zijn, waaronder Jan van der Cruysse, die dit doen, maar toch vind ik het altijd apart. Ik verwacht dit altijd achter in het boek. Maar ik denk persoonlijk dat veel mensen dit niet lezen. Nu het voor het verhaal staat, zal het, denk ik, eerder gelezen worden door de lezers.

Hierna komen we een fragment uit een verhoor van een Amerikaanse seriemoordenaar tegen. Ik was erg benieuwd, aangezien ik niet direct de link kon leggen met de moord die in het volgende hoofdstuk wordt gepleegd. Na het lezen van het boek snap ik hem wel en is dit fragment erg goed gekozen.

Coppers weet mij als lezer wederom aan het boek te kluisteren. Dit zal er mede door komen dat Coppers gebruik maakt van realistische personages. Je zou Liese en haar team zomaar op straat tegen kunnen komen. Waar ik persoonlijk altijd van kan genieten is van een personage dat op de rand van de wet balanceert, laat Liese Meerhout nu net zo’n personage zijn.

Vooral in het begin zit er niet echt vaart in het verhaal, maar dit vangt Coppers ruimschoots op door de beeldende schrijfstijl, waar ik persoonlijk dan ook van hou. De hoofdstukken zijn, wat mij betreft, ietwat aan de lange kant, nu zeg ik niet snel van ‘ik lees nog even een hoofdstukje’, hierdoor duurde het iets langer eer ik het boek uit had, maar dit is bij een verhaal van Coppers natuurlijk geen straf.

Ook al is ‘De moord op Arno Linter’ alweer het achttiende deel in de Liese Meerhout-serie. Hopelijk is hij nog lang niet klaar met het schrijven over Liese en haar team. Liese blijft voor mij een van mijn favoriete Vlaamse commissarissen.

In “De moord op Arno Linter” vindt het titeldrama al snel plaats. De negentienjarige medewerker van het drive-inhamburgerrestaurant Quick Arno Linter wordt op zeer brute wijze omgebracht op het moment dat hij zijn hoofd uit het raampje van het afhaalloket steekt. De zaak komt direct in handen van het oude vertrouwde team van Liese met hoofdcommissaris Frank Torfs, de hoofdinspecteurs Michel Masson en Nouredinne Naybet, en inspecteur Laurent Vandenberghe.
Naast hen betreden twee nieuwe karakters het toneel. De eigenzinnige profiler Mark Silva versterkt het team, en de jonge, charmante studente criminologie Daphne de Jong uit Friesland komt stage lopen. Zij straalt een innemendheid en onbevangenheid uit die Michel Masson met al zijn levenservaring op een bevallige manier uit balans brengt.

“Ouder worden, wist Masson ineens heel zeker, was het enige echte drama in het leven.”

De zoektocht naar de dader van de moord op Arno lijkt al heel snel tot de oplossing te leiden. Een verdachte is direct in beeld, doch de meningen binnen het rechercheteam zijn verdeeld. Liese twijfelt zeer aan het daderschap van de opgepakte verdachte. Een dramatische gebeurtenis stelt het team voor een bijna onoplosbaar probleem.

Als in een natuurgebied bij Antwerpen het lijk van een jonge vrouw wordt aangetroffen, staat het team weer op scherp. Maar Liese die zorgen heeft over de gezondheidstoestand van haar moeder, maakt een verwijtbare fout. Ze wordt door een collega beschuldigd van onzorgvuldigheid met bewijsstukken. De daaropvolgende interne procedure brengt haar enigszins uit haar evenwicht. Als zij een “blaam” (berisping) krijgt, raakt dat haar diep en ze trekt zich terug in haar cocon. Haar irritante collega Johan Dievoort drijft de kwestie verder op de spits, maar krijgt er dan van Liese ongenadig van langs. Er ontstaan ook spanningen tussen Liese en haar partner Matthias. Intussen heeft Michel Masson de nodige privéproblemen. Een filosofisch gesprek tussen Liese en Michel doet hen beiden goed.

Intussen vinden er meer moorden plaats. Het lijkt te gaan om een seriemoordenaar die de politie op arrogante wijze uitdaagt met mysterieuze aanwijzingen in de vorm van raadsels. De sleutel tot de oplossing blijft lang verborgen. Als hij gevonden is, blijkt het een zeer originele plot.

Toni Coppers is een gelouterd en gelauwerd schrijver. Het cliché “goede wijn behoeft geen krans” is in volle omvang van toepassing op zijn werk. Zijn boeken zijn zonder uitzondering van zeer hoog niveau. De schrijfstijl is voortreffelijk en beeldend. Coppers weet de lezer terstond het verhaal in te trekken en laat niet meer los. De karakters zijn steeds interessant, en in dit boek is de rol van de ontwapenende stagiaire Daphne de Jong verfrissend en fraai uitgesponnen. De lezer voelt direct aan waarom Masson zo van slag raakt door haar, ook al spelen daarbij meer factoren een rol.

De plot is prachtig gestructureerd en verrassend in zijn afloop. Het verhaal is waarlijk verrijkt met een aantrekkelijke dosis privégebeurtenissen van de diverse rechercheurs. Tot slot verdient opmerking dat de eindredactie van het boek zoals steeds in deze serie eminent is.

“De moord op Arno Linter” is het achttiende deel en een nieuw hoogtepunt in de reeks van Toni Coppers met als middelpunt Liese Meerhout. Evenals de in mijn ogen onbetwiste topper in deze sublieme reeks “De jongen in het graf” krijgt dit boek de kwalificatie buitengewoon en daarmee de maximale vijf sterren!

Op koelbloedige manier komt de negentienjarige Arno Linter om het leven, zijn keel wordt doorgesneden terwijl hij aan het werk is bij de fastfoodketen. Al snel lijkt het dat commissaris Liese Meerhout en haar team de dader te pakken hebben, maar Liese twijfelt is de jonge Tommy wel de dader. Is hij met zijn persoonlijkheidsstoornis niet een heel makkelijk slachtoffer die de schuld in de schoenen krijgt geschoven? Dat Liese een hoop aan haar hoofd heeft blijkt wel, wanneer zij een fout maakt met het bewijsmateriaal, ze krijgt een blaam op haar naam. Wanneer er meer slachtoffers vallen staat het team op scherp, kan Liese haar gevoel op zij zetten en met haar team de dader achter halen?

“En dat was niet alles; er hing onweer in de lucht, er was het onbehaaglijke gevoel dat er onaangename dingen stonden te gebeuren”

De Vlaamse auteur, Toni Coppers staat hoog op mijn lijstje van favoriete schrijvers, de serie van Liese Meerhout is echt verslavend, ik kan er niet genoeg van krijgen. De moord op Arno Linter, is weer een thriller die aan het lijstje toppers van Coppers mag toegevoegd worden. Het verhaal heeft een spannende lading, Liese krijgt het zwaar te verduren en het team vertoont kleine scheurtjes. De kracht van Coppers is zijn beeldende schrijfstijl, zijn interessante verhaallijnen welke zomaar waargebeurd zouden kunnen zijn, ze zijn realistisch en overtuigend. De karakters van de Liese Meerhout serie maken de cirkel rond, de combinatie van het privéleven van de karakters en het politiewerk maken het persoonlijk en geven de serie het gevoel van thuiskomen, zeker wanneer je meerdere boeken hebt gelezen zal Liese als een vriendin gaan voelen. Dit is wat mij betreft samen met de heerlijke schrijfstijl van Coppers de kracht van de boeken.

In dit deel neemt Coppers de lezer mee naar aangrijpende situaties, de verhaallijn is spannend en door de verschillende slachtoffers en de situatie waar Liese in belandt zit je helemaal in het verhaal vastgezogen. Het bevat een hele fijne vlotte leesflow, je staat van begin tot het einde aan, alert op wat er gebeuren gaat. Met een onverwachte plotwending zet Coppers je op het verkeerde been, het is dat ik al fan ben, maar anders had Toni me met dit deel zeker over de streep getrokken.

Coppers is een schrijver die je niet mag missen, nog niets van hem gelezen? Dat is geen schaamte, het is nooit te laat om je eerste Coppers op te pakken, gegarandeerd succes! De boeken van Coppers hebben een serieus hoog Bingreading gehalte.