Het levend zwart 1 - De scrypturist Het Levend Zwart - Boek 1

Geschreven bij Het levend zwart 1 - De scrypturist

Eerlijk gezegd weet ik net zo goed wat ik van dit boek moet vinden, vandaar dat vraagteken.

Laat ik voorop stellen dat ik een zeer geoefend lezer ben, met een rijke woordenschat. Als ik kijk naar het taalgebruik zoals de zinsopbouw, dan vind ik dat prima. Aan de andere kant worden er woorden gebruikt waarvoor ik met enige regelmaat een woordenboek moest gebruiken. Ook de namen van personen en plaatsen zijn wat mij betreft soms nodeloos ingewikkeld. Het is dan ook qua taal zeker geen boek voor minder geoefende lezers.
Aan de andere kant staan er woorden in, zoals het mooie woord waanvrede, die heel goed getroffen zijn en die na enig denkwerk volledig begrijpelijk zijn. Soms haal je dat er pas na een vervolg van het verhaal eruit.

De wereld waarin het verhaal zich afspeelt doet – o.a. vanwege de namen van voertuigen en stadswijken – middeleeuws aan. Gekoppeld aan de bijzondere fantasie van de scriptuur en de virtuele wereld van de Schering, is het zeer zeker een bijzonder verhaal, met veel parallellen met de huidige wereld. Ik denk aan discriminatie, oorlog, drugs, terrorisme en geheime loges.

Het kostte mij langere tijd om in het – intrigerende - verhaal te komen.
Het liefst had ik het 3,5 sterren gegeven. Afronden doe je zo’n cijfer normaal gesproken naar boven, maar in dit geval houd ik enige reserves. Vandaar een 3.

Paul Evanby's De Scrypturist werd in een veel geciteerde review beschreven als "steampunk zonder stoom", dit is incorrect, al snap ik wel waar deze vergelijking vandaan komt. Ik zou deze roman eerder omschrijven als "cyberpunk zonder computers".

De setting waarbinnen dit eerste deel van het "levend zwart", zoals de serie gaat heten, zich afspeelt is een niet nader te dateren tijdperk, dat alle elementen heeft van een vroeg industriële maatschappij waar ambacht en gildes wedijveren met de nieuwe technologische mogelijkheden. Daarnaast bestaat er magie, niet Tolkien/Harry Potter achtig toveren, maar een vorm van schrift; scriptuur, dat het mogelijk maakt om bijvoorbeeld funderingen van huizen te versterken of musketten accurater te doen schieten.

Al snel wordt duidelijk dat deze scriptuur nog een andere werking heeft, het is een communicatie- en creatie middel in een parallelle wereld die ontstaan is uit dit schrijven. Hier toont Evanby een wereld die vergeleken kan worden met The Matrix, Ghost In The Shell en William Gibsons Count Zero. Ondanks dat deze associaties soms sterk het lezen van beïnvloeden zorgen Evanby's rijke taalgebruik, meeslepende verhaal en originele setting er voor dat dit boek en genot is om te lezen. De enige kanttekening die ik wil plaatsen is dat, zeker in het begin, de vreemde namen van karakters, steden en landen (veelal met een Y er in) het lezen van dit boek voor dyslecten en minder ervaren fantasy lezers zeer pittig maakt.

Maar, al met al is de Scrypturist is een debuut roman die reikhalzend uit doet kijken naar zijn vervolg!

Dit is een verhaal waar ik even aan moest wennen. Er werden heel veel feitjes om je heen gegooid over geschiedenis, oorlogen, partijen, etc. van dit fantasie verhaal. Ook erg veel ingewikkelde namen. Desalniettemin zat er een mooi verhaallijn in en vond ik de "kern"van het verhaal erg leuk.

Eindelijk weer eens een SF of Fantasy boek met een goed vertelt verhaal. Je volgt de Scrypturist Mauric Dystergroeve die in De Schering vreemde zaken tegenkomt. Hij gaat dit uitzoeken en trekt een beerput open. Tevens volg je de wederwaardigheden van de meerman Nishkigoh.
Het verhaal is mooi geschreven met een rijke taalgebruik. Je volgt verschillende personages en alle verhaallijnen komen aan het eind bij elkaar in een spetterend slot. Het verhaal zit goed in elkaar en dat mag ik wel.
Echt een aanrader als je alle standaard Fantasy bue bent.

Geschreven bij Het levend zwart 1 - De scrypturist

Moeilijk en ingewikkeld, las ik ergens. Ja, je moet er inderdaad wel een beetje bij blijven. Maar dat vind ik nu juist goed in de boeken van Het Levend Zwart. Het zijn geen hapklare, een-dimensionale brokken. Er zitten meer lagen in, die samen een apart(e reeks) spanningsveld(en) vormen. De hoofdpersonen zijn ook niet van karton, hoewel zij in het eerste deel nog wel erg overtuigd zijn van het eigen gelijk. Maar wat op het eerste gezicht een eenvoudige machtstrijd lijkt, ontwikkelt zich toch tot een veel complexer veld van belangentegenstellingen.
Ik ga niet proberen het verhaal hier na te vertellen. Het is net te lang geleden dat ik het gelezen heb. Wat ik wel weet is dat ik een massa heerlijke associaties had, o.a. met Myst (het spel), met steampunk (vanwege de unieke combinatie van magie en techniek: spreukversterkte aandrijving), met Jack Vance, met klassieke mythologie, met ons internettijdperk en virtuele werelden, en nog wat meer. Voeg daarbij dat Paul Evanby een uitmuntend verhalenverteller is en je hebt hier misschien de allerbeste Nederlandse SF roman van de afgelopen 25 jaar.
Vind je me erg positief? Dat kan kloppen, ik schrijf niet graag over slechte boeken.