De Stilteverzamelaar verhalenbundel

Bij het zien van de schitterende cover van De stilteverzamelaar van Ronald Widemann krijg je geen beeld van wat je gaat lezen. De titel maakt nieuwsgierig. In gedachten zie je iemand voor je die stille momenten probeert te vangen in potjes en daar eens in de zoveel tijd of geregeld naar probeert te luisteren. Maar of het ook zo is? De titel wordt later in het boek duidelijk en dan wordt duidelijk of er een persoon is die stilte verzamelt of dat er iets anders mee wordt bedoeld.

De stilteverzamelaar van Reinold Widemann is een verhalenbundel met verhalen over diverse soorten personen. Wat ze gemeen hebben is dat ze allen uit alle macht proberen om hun greep op het leven te houden, maar of het ze ook lukt? Sommige verhalen zetten je aan het denken zoals bijvoorbeeld in het eerste verhaal waarin je kan lezen wat een mens echt nodig heeft en dat de rest bijzaak is.

Een ander verhaal laat zien dat sommige mensen vaak niet voor niets al op jonge leeftijd ontsporen, dat er vaak al het een en ander is vooraf gegaan. Een kind neemt niet voor niets zomaar wraak op zijn leraar. Het is een hedendaags verhaal dat zomaar echt gebeurd had kunnen zijn. Het is misschien ook wel een les voor ouders om naar het kind te luisteren waarom hij liever niet naar een bepaald persoon gaat.

Weer een ander verhaal laat zien dat je niet zomaar een weddenschap met iemand aan moet gaan. Dat je na moet denken of het de weddenschap echt wel waard is en dat je er een ander geen schade mee doet. Een ander verhaal laat zien dat je op moet passen met wat je een ander toewenst, dat het je zomaar zelf kan overkomen. En weer een ander verhaal geeft met een flinke overdrijving weer wat er met iemand kan gebeuren als je te vaak naar de plastische chirurgie gaat om jezelf nog mooier te laten maken of nog aparter zodat anderen je kunnen bewonderen.

Sommige verhalen zijn wat verwarrend en moet je meerdere keren lezen omdat de zinnen net niet lekker lopen, je hebt het gevoel dat je woorden mist. Maar na een paat keer overlezen begrijp je het verhaal. Het zijn soms wat duistere verhalen zoals bijvoorbeeld over een leraar die een leerling vindt die zelfmoord heeft gepleegd. Soms worden er metaforen gebruikt zoals bijvoorbeeld in een verhaal waarin een slang zichzelf opeet. Het zijn mooie metaforen die je aan het denken zet. De verhalen laat zien hoe een misbruiker denkt, hoe een moordenaar kan denken, hoe veel mensen hun doen en laten proberen goed te praten, hoe slachtoffers tot wanhopige daden kunnen komen en hoe anderen hun leven onder controle proberen te houden, maar of het ze ook lukt is nog maar de vraag.

Kortom; De stilteverzamelaar van Reinold Widemann is een verhalenbundel met verhalen over mensen die hun leven op de rails proberen te houden, proberen niet te ontsporen of ontdekt te worden. Veel verhalen zetten je aan het denken en veel verhalen laten de duistere kanten van de mensen zien.

Ik las De Stilteverzamelaar en was behoorlijk onder de indruk van de fantasie van deze auteur. Op onnavolgbare wijze schotelt Reinold Widemann de lezer door middel van 19 verhalen een fantastische wereld voor waar je zeker van zult kunnen genieten.
Het is zeker geen bundel voor tere zieltjes omdat geen enkel onderwerp wordt hier geschuwd.

De verhalen zijn op een prettige manier geschreven en hebben een prachtig plot. Zelfs een verhaal over zelfdoding brengt aan het eind een glimlach op je gezicht.
Je leest in een ander verhaal over het feit dat een waarheid is zoals je er naar kijkt. Dat kan voor de een heel anders zijn dan voor de ander. Iets om over na te denken, lijkt me.
Van deze verhalen zul je het meest kunnen genieten door ze niet ineens te lezen, maar bijvoorbeeld iedere dag een verhaal; op deze manier laat je het ene verhaal niet de bovenhand krijgen over het andere verhaal. Ze zijn stuk voor stuk juweeltjes.
Verbaas je over kwispeldingen, huiver bij het fantastische resultaat van behandeling door een goudschrijver en pas op met het aangaan van een weddenschap!

"Ergens in een groot bed ontwaakte een mannetje van hooguit twintig centimeter, dat eenzaam en angstig over dikke dekens uitzag op een huizenhoog schepsel dat hem met gesloten ogen leek aan te staren. Hij stond op en begon zenuwachtig heen en weer te kruipen, van het kussen op de dekens en weer terug."

Ik heb de verhalen uit 'De Stilteverzamelaar' graag gelezen en waardeer deze fantastische bundel met 5 sterren.