De taal van huilen positief omgaan met huilen en boosheid van baby's en kinderen tot 8 jaar

Aleta Solter gaat uit van onfysiologische vooronderstellingen over de mate waarin kinderen zelfregulerend kunnen zijn. Zij maakt een paar zeer ernstige denkfouten. Jonge kinderen hebben iemand nodig om te co-reguleren en daarmee te leren hoe ze uiteindelijk zelfstandig kunnen omgaan met emoties. Uiteraard moeten emoties worden erkend en huilen moet niet worden gesust met het enige doel het huilen te stoppen. Dat laatste is inderdaad het ontkennen van gevoelens. Een kind troosten door nabijheid en het erkennen van gevoelens en het *aanbieden* van de borst als middel voor het kind om met de emotie om te gaan is precies wat een kind nodig heeft. Dit geldt zeker tot het ontwaken van het zelfbewustzijn rond de 18 maanden.
Aleta extrapoleert wat veel volwassenen ervaren, dat een huilbui oplucht (wat overigens lang niet elke volwassene zo ervaart, ik ben vast niet de enige die beroerder uit een huilbui komt dan ik erin ging) naar een baby. Dat kun je niet doen omdat een zuigeling een heel ander bewustzijn heeft. voor jonge kinderen geldt dat huilen stress veroorzaakt in plaats van het op te lossen. Eenvoudig te meten aan hartslag, bloeddruk, zuurstofsaturatie en stresshormonen.
Troost is iets heel anders dan sussen. Troost is empathie en sussen is van het gejank af willen zijn. (grof gezegd) troost is liefde, sussen is niet -serieus nemen
Grotere kinderen en volwassenen kunnen zichzelf reguleren, onder andere door te huilen bijvoorbeeld. Jonge kinderen, baby’s zijn niet in staat tot zelf-regulatie, net zomin als ze in staat zijn om al te lopen of praten. Worden ze toch gedwongen dat te doen, dan komen ze in een gevaarlijk hoog stress niveau waar ze zelf nauwelijks meer uit komen komen. Hun basis-stressniveau wordt daardoor steeds hoger, waardoor ze later veel minder stressbestendig zullen zijn. Zij kunnen dus ook heel moeilijk die verstoorde vitale functies herstellen. ze hebben daarvoor de lichamelijke nabijheid van een ander mens nodig. Aan de borst drinken is de meest intensieve vorm van nabijheid, waarbij de stressreductie van de moeder als voorbeeld dient voor het kind.

Helaas kan ik de mening van anoniem uit Groningen niet onderschrijven. In het boek wordt steeds aangegeven dat je juist éérst moet kijken naar de reden van het huilen en daar eerst actie op moet ondernemen voordat je het kind 'zomaar' in je armen laat huilen. Het boek wil je helpen om te leren kijken naar je kind.

Zo als bij ieder (informatief) boek: de lezer is zelf verantwoordelijk.

De methode geeft het kind de ruimte om emoties te uiten i.p.v. het te onderdrukken met eten, fopspeen of druk bezig te zijn met andere dingen. Als de emoties zijn geuit bij een opvoeder waar het kan/mag huilen dan kan het kind 'opgeruimd' aan de slag met de dagelijkse gang van zaken.

Het boek zou m.i. wat moderner vormgegeven kunnen worden waardoor het boek aantrekkelijker wordt om uit de kast te pakken (denk aan de nieuwe vormgeving van de boeken 'borstvoeding' en 'weer fit na de bevalling' ).

Door op een andere wetenschappelijke manier tegen huilen van baby's aan te kijken door middel van het boek, begrijp je het beter. Soms gaat het boek misschien iets te ver door in zaken, maar het maakt het wel duidelijk. Het is moeilijk om je kind te laten huilen, maar soms is het wel nodig. Door middel van het boek leer je wel verschillende vormen van huilen te interpreteren waardoor je beter in kunt schatten wat je voor je baby kunt betekenen. Je snapt beter hoe je je kind moet laten huilen, juist in je armen of anders.

Voor ouders maar ook voor opa's en oma's een andere kijk op het strakke, ouderwetse systeem van opvoeden van vroeger. Huilen mag: OOK VOOR VOLWASSENEN
Het kind in ons heeft soms ook aandacht nodig; mag gehoord worden

Op zich is het mooi beschreven van Aletha om ruimte te geven aan huilen. Maar ik mis veel info over co-regulatie voor de allerkleinsten. Door dit gemis heb ik het boek na het lezen weg gedaan.

Advies gekregen van mijn verloskundige om dit boek te lezen vóór de bevalling.
Ben er zelf zeer positief over, helder, duidelijk geschreven boek door auteur met verstand van zaken.
Er staan veel tips in met uitleg die ik zeker zal gaan gebruiken bij ons kindje. Zeker bij een eerste kindje is alles nieuw en zijn goed onderbouwde adviezen en uitleg belangrijk en prettig. Veel voorbeelden in het boek van ouders die de methodes toepassen. Ben zo enthousiast over de visie dat ik ook de andere boeken van dezelfde auteur zal gaan bestellen. Mijn vriend heeft het boek ook gelezen en vond vooral de wetenschappelijke onderbouwingen in het boek nuttig en interessant, ook hij zou het boek niet alleen voor toekomstige moeders maar ook zeker voor vaders aan.

mooi boek. makkelijk leesbaar

Dit boek kan zeer handig zijn indien je te maken hebt met een huilbaby.
Het is ook geruststellend als ouder en je helpt er je kind mee.

Een mooi, toegankelijk boekje dat helpt babytaal te verstaan en te beantwoorden.

Interessant boek