De tribune van de armen Over leven en vrijheid in Andalusië

Wat een schitterend boek! Mariet Meester gaat al haar halve leven naar Zuid-Spanje, en dit boek is de uitkomst van al die tijd. Ze vertelt opnieuw het verhaal van haar eerste tocht in Spanje het ezeltje Sevillana, dat de basis was voor haar debuut in 1990. Maar nu met andere ogen. Mooi.

In dit nieuwe boek volgt ze hoe het zit met de de Paasprocessies in Malaga. De Santa Semana. Optochten die tot diep in de nacht duren, kostbare heilige beelden die over straat worden gedragen, en je wordt als lezer meegevoerd in de opwinding.

‘De tribune van de armen’ is ook een speurtocht naar hoe het komt dat gedurende die Paasweek een gevangene wordt ontslagen uit zijn gevangenschap. Vrij. Eerder heeft Meester geschreven over opgroeien in het gevangenisdorp Veenhuizen, maar in Spanje bereikt ze grote hoogten als het gaat over eenvoud zoeken en mededogen vinden. Een boek om te lezen en te delen!

Ik vind het zelf geweldig om een andere cultuur (en dan vooral het dagelijkse leven) te observeren, en dat is precies wat Mariët Meester doet. Maar ja, zij kan haar observaties en belevenissen in mooie zinnen op papier zetten, en dat kan ik helaas niet. Het is een boeiend en positief boek over Andalusië en met name over Malaga, waarbij je ongemerkt ook nog vanalles leert over hoe mensen met elkaar omgaan en over de geschiedenis. Wat mij opvalt is dat Mariët Meester al schrijvend nadenkt over alles wat ze ziet en hoort en leest, en dat geeft het boek diepgang. Ik weet niet precies waarom, maar ik vond het boek troostend. Ik had het gevoel dat ik met haar op reis was en ik vond het jammer om op de laatste bladzijde afscheid te moeten nemen.

Geschreven bij De tribune van de armen

Mariët Meester is in staat om een prachtig beeldend verhaal te vertellen over een jaarlijks terugkerend 'feest' rond Pasen in Málaga. Het gaat om processies in die stad. Het verhaal speelt zich als een film af zo mooi wordt alles beschreven, je waant je echt in Málaga. Niet spannend wel enorm boeiend waardoor je het boek niet wil wegleggen, maar wil doorlezen (beleven).

Een prachtig boek over Andalusie en haar Semana Santa, de heilige week waarin grote beelden van Jezus en Maria door de stad worden gedragen in de processies van de broederschappen. Bijzonder is dat er tijdens die week ieder jaar een gevangene wordt vrij gelaten, iets waarvan de schrijfster afkomstig uit het gevangenisdorp Veenhuizen, natuurlijk meer wil weten. We volgen in haar voetsporen de voorbereidingen van de Semana Santana en de vrijlating van de gevangene en maken kennis met het reilen en zeilen van het Spaanse leven, waarin soms dingen gebeuren die voor een Nederlander onbegrijpelijk zijn, maar die we toch vooral leren kennen als een cultuur van grote menselijkheid. Mooi hoe Meester en haar partner steeds weer vrijheid zoeken. Ontroerend zijn de passages waarin ze het lijdensverhaal verbindt met het overlijden van haar broer.

Weer een echt Meester-werk dat tot stand gekomen is volgens de beproefde methode: schrijfster en haar partner
strijken ergens neer (dat kan overal zijn) en gaan daar vervolgens maanden lang “intensief” wonen.
Ze gaan niet alleen observeren, nee: ze gaan volop deelnemen aan het plaatselijke dagelijkse leven, om te beginnen door in de voertaal (die wordt zonodig aangeleerd) te communiceren en door met niets te beginnen: vanaf het moment van aankomst en het zoeken naar een zo voordelig mogelijke woonruimte ontstaan de veelkleurige contacten als vanzelf, en van het één komt het ander.
Vanuit ieder thema dat Meester als uitgangspunt neemt kan zo een interessant en meeslepend relaas ontstaan.
Zo ook nu weer: de andalusische traditie van processies in de week vóór Pasen; de Semana Santa, en dan in het bijzonder in de stad Málaga. In deze stad blijkt er sprake te zijn van een heel bijzondere bijkomende traditie: als een soort climax in het “processie proces” wordt er ieder jaar een veroordeelde crimineel die een gevangenisstraf uitzit vrijgelaten.
Dit gegeven intrigeert de schrijfster mateloos en het leidt tot een verblijf van ruim een jaar in de zuid spaanse stad.
Zo’n beetje de hele andalusische geschiedenis, cultuur en “ziel” wordt blootgelegd waarbij een reeks van “kleurrijk alledaagse”, bijzondere, interessante en vermakelijke gebeurtenissen, alsmede een bonte stoet aan personen de revu passeren.
Het is fascinerend hoe schrijfster en haar partner een vertrouwelijke band weten op te bouwen met zoveel personen; contacten die bijzonder veel “verhaal” opleveren.
Tussen de verslaggeving door wordt er voortdurend gereflecteerd en gefilosofeerd; ook dat maakt dit boek zo bijzonder: je wordt er als lezer in getrokken en deelgenoot gemaakt in het zoekproces naar menselijke waardigheid.

Zo beeldend geschreven, je waant je in Periana en Malaga!
De schrijfster heeft zich echt verdiept in het leven in Andalusië.

Wat een leuk boek, op vakantie in Andalusie gelezen. Veel ook nu nog herkenbaar.
Op een zondag bezoek aan Periana gebracht, we vielen met onze neus in de boter. Een feest van alle broederschappen met hetzelfde vaandel in de omgeving.
Hierdoor begrepen we nog meer de impact die dit jaren geleden heeft gehad op de schrijfster.
En heel prettige schrijfstijl. Je bent meteen gegrepen door de verhalen.

Perfect vakantieboek.

interessant en leerzaam over land en gewoonten.

Een heerlijk boek over Spanje, met name over Andalusië. Mariët Meester legt in dit boek haar persoonlijke waarnemingen aan de lezer voor. Een wel op zodanige manier dat het inzicht verschaft in de volksaard en de manier van leven. Een dikke aanrader!