De U-curve Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. hoe filosofie kan inspireren om de weg te vinden naar geluk

Geschreven bij De U-curve

Ben jij stiekem (net als wij) fan van zelfhulpboeken? Dan kan De U-curve niet ontbreken op je nachtkastje. Ondanks dat wij nog niet de leeftijd hebben bereikt om last te hebben van een midlifecrisis (we zijn ergens in de 30), kun je van dit boek heel wat leren (ja, dat doen wij van zelfhulpboeken, je moet er alleen wel je eigen draai aan durven geven).

Wij denken dat iedereen wel een keer een onbevredigd gevoel heeft gehad over zijn of haar leven, maar hoe kan je ontsnappen uit dit gevoel? En een beetje blij zijn? Ondanks dat we allemaal weten dat we een keer doodgaan. Daar gaat dit boekje (zo dik is het niet) dieper op in.

Ben je rond de 46 jaar? Rond die leeftijd zitten veel mensen in een dal

Filosoof Kieran Setiya werd zelf rond zijn 35ste jaar getroffen door “een verontrustende mix van nostalgie, spijt, claustrofobie, leegte en angst”. Vanuit deze gevoelens ging hij zich verdiepen in de midlifecrisis. In 2008 kwamen Britse onderzoekers tot de conclusie dat na 50 jaar wetenschappelijke discussie of de midlifecrisis nu wel of niet bestond, dat tevredenheid met het eigen leven de vorm heeft van een U. Ben je jong? Dan is de tevredenheid hoog, je hebt tenslotte je hele leven nog voor je. Ook de wat oudere mensen zijn tevreden. Echter, ben je rond de 46 jaar? Dan heb je een beetje pech, want veel mensen van deze leeftijd zitten in een dal. Dit patroon was hetzelfde in 72 landen en gold voor mannen en vrouwen.

Maar hoe komt dit nou? Tijdens het lezen neemt de filosoof je mee in zijn zoektocht naar deze vraag. Op deze manier leer je alvast met de opkomende ‘midlifecrisis’ om te gaan of weet je hoe je ermee om moet gaan op het moment dat je deze gevoelens ervaart.

Een van de eerste conclusie die Setiya trekt is dat je niet alles om geluk zelf moet laten draaien, maar dat je juist om andere dingen moet gaan geven. Je hoeft dan niet meteen om de hele mensheid te gaan geven, maar denk bijvoorbeeld wat kleiner: filosofie, honkbal, familie en vrienden. Oftewel: zoek een hobby ;). Door je aandacht af te leiden, ervaar je (vaak) vanzelf geluk, dan wanneer je focus alleen op geluk legt.

Of je nou wel al niet van middelbare leeftijd bent en een midlifecrisis hebt, veel mensen hebben deze vraag weleens aan zichzelf gesteld: ‘Is dit het nou?’ Het leven biedt zoveel, maar je kan lang niet alles doen. Hierdoor ben je bang dat je van alles mist. ‘Had ik niet beter popster kunnen worden? Of toch advocaat? Of had ik levens moeten redden? En had ik toch niet naar dat feestje moeten gaan gisteravond?’

Volgens de filosoof moeten we omarmen dat we kansen blijven missen. Er is veel te veel wat je kan doen doen, te veel voor leven. ‘Zeg daarom tegen jezelf: al betreur ik het dat ik dingen betreur en verlang ik ernaar dat al mijn verlangens worden bevredigd, uiteindelijk kan ik niet de voorkeur geven aan bevredigde verlangens die niets meer te wensen overlaten. Het gevoel dat we iets zijn kwijtgeraakt, is reëel, maar het is waarmee we moeten leren leven, niet iets wat we weg moeten wensen. Omarm je gemiste kansen als een redelijke prijs voor de overvloedigheid die je krijgt omdat je leeft’, aldus Setiya.

Geschreven bij De U-curve

Een interessant boek over iets wat iedereen die minimaal de 40 haalt zal raken: dan kan er namelijk een midlifecrisis optreden. Bij de een zal dat heftiger verlopen dan bij de ander, maar iedereen krijgt ermee te maken. Wat is dat eigenlijk? Waarom worden we ons opeens bewust van onze sterfelijkheid en dat wat nooit meer terugkomt? En waarom hebben we last van nostalgie: was het leven toen echt beter/leuker?
Ons leven loopt daardoor in een u: ben je daar onderin in de bocht zal het leven even helemaal niet zo leuk zijn.
Kieran laat ons door middel van filosofie zien hoe het in elkaar steekt en wat we er aan kunnen doen. Hij vertelt dat op een leuke manier, aangezien hij zelf ook op zoek is. Daardoor voelt het alsof hij met ons mee denkt, in plaats van dat hij tegen je aan praat.
Soms haalt hij wel erg veel citaten aan (dat zie je vaak in boeken over filosofie), soms had ik als vrouw het gevoel dat hij meer voor mannen dan voor vrouwen sprak. Dat zijn dan ook de enige minpuntjes. Het is verder een aanrader.

Geschreven bij De U-curve

De U-curve is geschreven in de geest van de grote rabbijn Hillel, wiens woorden het motief van dit werk vormen. Zoals u in het voorwoord zult lezen kan filosofie net als de Talmoet afschrikwekkend en esoterisch zijn.

Kieran Setiya noemt als eerste regel om een midlifecrisis te voorkomen: je moet belangstelling hebben voor iets anders dan jezelf. Geef je daarentegen alleen maar om je eigen welzijn en bent ook alleen maar met jezelf bezig, zijn er weinig dingen waar je gelukkig van wordt.
Dat is iets om bij stil te staan wanneer je in weinig dingen voldoening vindt en dus op het dieptepunt van je U-curve bent beland en nóg meer je best gaat doen om meer geluk te vinden. Je moet dan echter het tegengestelde doen: je moet om andere dingen gaan geven.

In een hoofdstuk met de titel 'Retrospectie' gaat de auteur in op de vraag wat we moeten doen met de dingen die in ons leven gebeurd zijn en hoe we kijken naar alle aspecten waarin ons leven anders is verlopen dan we hadden gehoopt.
Hier probeert hij uit te leggen op welke manier we met behulp van de filosofie het verleden kunnen proberen te accepteren.

Het werk van Arthur Schopenhauer (Danzig, 1788) krijgt veel aandacht in dit boek. Je wordt daar niet echt vrolijk van. Zijn beeld van een mensenleven was bijzonder somber.
"Je hebt een doel, of geen doel: je hebt wensen of je hebt ze niet. Als je ze niet hebt, heb je geen doel en is je leven leeg. Dat is de afgrond van de verveling. Maar als je wensen hebt, moeten die gaan over resultaten die nog niet zijn bereikt.
Dat zijn de doelen waarop je je moet richten, en dus de zaken waarmee je je moet bezighouden. Maar het is pijnlijk om te wensen wat je niet hebt. Als je de verveling op afstand houdt door activiteiten te bedenken, heb je jezelf veroordeeld tot ongelukkig zijn."

In het laatste hoofdstuk wordt de inhoud van het boek nog een keer doorgenomen en trekt de auteur een conclusie die niet heel verrassend is en bovendien geen baanbrekende gedachte is. Het bevestigt nogmaals dat het de mening van een enkele persoon is.

Ik heb De U-curve met veel interesse gelezen en zal er zeker zo nu en dan nog een stukje uit lezen. Het is een boek om grondig te lezen, met name op de momenten waarop je denkt dat het allemaal zoveel beter zou moeten zijn. Je zult zien dat het allemaal best meevalt.