De vrouw in de koelkast literaire thriller

Privé Detective Varg Veum woont en werkt in Bergen, Noorwegen, en wordt door een vrouw gevraagd op zoek te gaan naar haar verdwenen zoon Arne Samuelsen.
Hij werkt op een boorplatform maar ze hoort niets meer van hem, terwijl ze dat wel van hem gewend is.
Varg Veum neemt de opdracht aan en vertrekt naar Stavanger, waar hij terecht komt in een wereld van prostituees, illegale gokhallen en de onderwereld.
Als hij in het appartement van Arne Samuelsen onderzoek doet, ontdekt hij een onthoofd vrouwenlichaam in de koelkast. Hij moet op zoek naar de identiteit van deze vrouw. En waar is Arne Samuelsen gebleven? Alles blijft heel lang onduidelijk. Zelfs Veum komt zelf in gevaar, want er is duidelijk iemand die vindt dat hij te dicht bij de waarheid komt. Hij krijgt hulp van prostituee Elsa, maar is zij wel te vertrouwen, wanneer ze niet komt opdagen op een afspraak?
Ik kende Varg Veum alleen van de gelijknamige tv-serie, waarin Trond Espen Seim de rol van Varg Veum speelt.
Dat is een goeie, harde serie waarin Veum in de meest gevaarlijke situaties terechtkomt.

Ik was dan ook blij dat ik de kans kreeg om dit boek te lezen, maar het werd een behoorlijke tegenvaller.

Het boek is schijnbaar afgestoft, want het is geschreven in 1981… Ronald Reagan had net de presidentsverkiezingen in Amerika gewonnen van Jimmy Carter…
Het boek is erg gedateerd met munttelefoons en oude typmachines. Maar op zich is dat nog niet zo erg.
Het verhaal is af en toe erg langdradig, met personages die eindeloos worden uitgewerkt. Er gebeurt weinig en pas op het einde wordt het een beetje spannend.
Het is rommelig geschreven en kon mij niet echt boeien.
Het plot is wel goed bedacht maar wordt dan jammer genoeg weer afgeraffeld.

De schrijver probeert er af en toe een komische noot aan toe te voegen, maar dat is eerder vervelend dan grappig.

Ik geef het boek slechts 2 sterren.

Ik mocht dit boek lezen voor de Thrillzone Leesclub.

Geschreven bij De vrouw in de koelkast

Een mooie thriller met een aansprekende hoofdpersoon, Varg Veum. Het plot is best goed, hoewel je het al eerder dan onze detective ziet aankomen. Het boek is al wat ouder, en komt wat gedateerd over door o.a. het ontbreken van mobiele telefoons.

Dit speelt nog in de tijd dat er nog geen mobiele telefonie was. Waardoor het lezen van deze schrijver een tandje lager gaat. Maar een aanrader voor de ouderwetse detective liefhebber

De Noor Gunnar Staalesen debuteerde op zijn tweeëntwintigste met de roman Uskyldstider (Seasons of innocence). Hij is het meest bekend geworden met zijn thrillers waarin privédetective Varg Veum het belangrijkste personage is. Deze serie bestaat uit zeventien boeken en er zijn er vijf in het Nederlands vertaald. Het in 1977 uitgegeven Bukken til havresekken is de eerste in de reeks. De vrouw in de koelkast is zijn eerste in het Nederlands vertaalde boek en verscheen in 1996. Op 27 maart 2018 is deze triller in pocketformaat heruitgegeven.

Omdat offshore werker Arne Samuelsen wordt vermist, vraagt zijn moeder aan privédetective Varg Veum of hij haar zoon wil opsporen. Veum neemt de opdracht aan en vertrekt naar Stavanger, waar Samuelsen een flat heeft. Hij treft er geen enkel spoor van de vermiste man aan, maar als hij in de koelkast kijkt, vindt hij daarin het onthoofde lichaam van een vrouw. Veum wil weten wie het is en gaat, hoewel de politie het hem verbiedt, toch op onderzoek uit. Dan krijgt hij te maken met de onderwereld van Stavanger en wordt hij belemmerd in zijn acties. Toch is dat voor hem geen reden om zijn speurtocht stop te zetten.

Het beeld van een privédetective is vaak dat het iemand is die zijn eigen gang gaat en zich van niets en niemand wat aantrekt. Varg Veum is daar geen uitzondering op. Vanaf het begin van het verhaal is te merken dat hij onafhankelijk is en dat ook wil blijven. Wellicht is dit enigszins clichématig, maar op zich geeft het ook de duistere kant van dit beroep wel weer en dat heeft dan ook zo zijn charme. Dat duistere is ook de sfeer die het verhaal soms uitademt. Het is een sfeer die tientallen jaren geleden zo kenmerkend was. Daaruit valt af te leiden dat Staalesen dit boek lang geleden geschreven heeft.

Hoewel de lezer wel wat over de achtergrond van Veum te weten komt, blijft zijn personage over het algemeen aan de oppervlakkige kant. Van sommige personen wordt een te uitgebreide beschrijving gegeven, zonder dat ze worden uitgediept. Deze uitvoerige informatie is in feite overbodig en voegt niets toe aan het verhaal. Maar echt storend is het daarentegen ook weer niet. De beschrijvingen van de omgeving en van bepaalde situaties zijn beeldend en realistisch. Dat laatste geldt eveneens voor de dialogen. De ervaring van de auteur met het schrijven van toneelstukken en hoorspelen hebben daar ongetwijfeld zijn invloed op gehad.

De vrouw in de koelkast is een recht-toe-recht-aan-verhaal en moet het niet hebben van een zinderende spanning. Naarmate de ontknoping dichterbij komt, neemt het spanningsveld wel toe en komen er enkele plotwendingen in het verhaal voor. Ondanks dat dit wat laat gebeurt, boeit het verhaal vanaf het begin toch wel. Je wilt, net als Veum, weten wie die vrouw in de koelkast is en wat er gebeurd is. En dat is op zijn minst verrassend te noemen. Dit alles maakt dat De vrouw in de koelkast al met al geen onaardig verhaal is. Het sprankelt niet, maar het verveelt ook niet.

Voor in het boek lees je in een voorwoord van vertaler Annemarie Smit meer over Varg Veum, over het tot stand komen en de betekenis van de naam.
Bovendien vertelt ze over de economische omstandigheden waarin het verhaal zich afspeelt, de locatie en de groeiende criminaliteit.

Gunnar Staalesen heeft een prettige, rustige schrijfstijl die heel beeldend is. Je ziet de omgeving voor je ogen verschijnen, alsof je naar een foto kijkt.
‘De dorpjes lichtten als oases op in het zwarte, laag begroeide landschap. Platgedrukte boerderijen verschansten zich achter keienmuurtjes en door de wind vervormde bomen, die de zee de rug toekeerden en zich naar de huizen bogen als ze zich wilden warmen.’

De karakters en de sfeer worden goed beschreven en de dialogen zijn realistisch te noemen. Maar het was ook leuk om ook over een pleebank te lezen, die kom ik niet vaak tegen.

Ik zie de hoofdpersoon Varg Veum als een grote, warme, melancholische knuffelbeer die een zwak heeft voor het vrouwelijk geslacht maar helaas weinig geluk heeft in de liefde.
Hij heeft mijn hart gestolen en ik wil graag meer over zijn avonturen lezen in de reeks Varg Veum-thrillers waarvan het volgende deel al over een paar maanden verschijnt bij Uitgeverij Marmer.

spannend en goed geschreven

Leest lekker weg, niet te groot boek en plot komt echt pas op heg einde

Ik heb dit boek mogen lezen voor de leesclub van TrillZone.
Het was een gemakkelijk leesbaar boek met een onverwacht plot.
Het is maar 252 pagina's die lekker weglezen door de korte hoofdstukken.
Het gaat over Varg Veum die privédetective is en die in opdracht van een moeder op zoek gaat naar haar zoon Arne .
Arne woont in Stavanger en werkt op een olieplatform. Sinds een aantal weken heeft moeder niks meer van haar zoon gehoord. Arne had een goed contact met zijn moeder en daarom maakt ze zich nu zorgen.
De opdracht van Varg Veum is de zoon opsporen en zo komt hij in Stavanger terecht tussen drugs, prostituees en gokpaleizen.
Het boek is niet echt spannend maar een gemakkelijke leesbare detective