De wensvader

'De wensvader' is een mooi geschreven roman die m.i. een contrasterend perspectief biedt op nieuw en voltooid leven, relaties en worstelingen rondom een kinderwens. Deze serieuze en tijdloze thema's vormen de rode draad, maar worden regelmatig gerelativeerd door grappige en herkenbare situaties uit het leven van alledag. Ik heb het boek met plezier gelezen en raad het zeker aan.

Boek leest als een trein. Onderwerpen die worden aangesneden zijn best pittig, maar de toon is lekker luchtig. De interactie tussen de hoofdpersonen en de dialogen zijn erg vermakelijk, maar het boek stemt ook tot nadenken. Absoluut een aanrader!

" De wensvader" is een mooi geschreven boek.
Het is het open en eerlijk verhaal van Erik Poelman over zijn wens om vader te woorden en hieraan invulling te geven en over zijn werk in het verzorgingshuis.Het boek blijft boeien en zet je aan het denken.
Ook na het lezen van het boek blijft het verhaal boeien

Ik vond dit debuut zeer geslaagd. De combinatie van een homo vader die met een zielsgroot verlangen een kind wenst en de schrijnende taferelen van de laatste levensfase van onze oudste generatie in een verzorgingshuis pakt in dit boek heel goed uit. De hoofdfiguur, Erik Poelman, is een humanistisch begeleider die kwakkelende oudjes in het voorportaal van de dood nog enige mentale ondersteuning en troost probeert mee te geven, maar ondertussen wel steeds meer moeite heeft met die afgesloten wereld van aftakeling en herinnering.

Het verhaal begint ermee dat zijn vriendin hem vraagt om het (biologisch) vaderschap van haar kind. Het is een opening die bij Erik steeds meer een wanhopige zoektocht aanwakkert om vader te worden en leven door te geven aan eigen sprankelend kroost als een zeer welkome afwisseling met zijn werk (hoe toegewijd hij ook mag zijn). Hoe hij zich dan als homo met een vaste relatie bij een aantal mogelijk draagmoeders in allerlei bochten wringt wordt met veel subtiele humor en gevoel voor relationele dilemma's verteld. De auteur vervlecht dit gegeven met andere lagen van verhalen, bijvoorbeeld over de eerlijke doodswens van een welbespraakte kettingroker. "Hij dacht dat ouwe mens dat gaat vanzelf wel een keertje, daar hoef ik me niet voor in te spannen". Of het zeer mooi en ingetogen beschreven lijden van de eigen bejaarde huiskat.

Er zitten heftige thema's in het boek verwerkt (dementie, homo discriminatie, onvervulde kinderwensen, ondraaglijk lijden en euthanasie om maar eens een paar te noemen) maar de schrijver heeft duidelijk een talent om deze vanuit hele alledaagse taferelen met het perspectief van levensechte karakters gewoon te laten ervaren zonder dat het te zwaar of te lichtzinnig wordt. Het boek verweeft het broze geluk en de vertederende beschrijvingen van een 'modern family' met een trefzeker gevoel van komische situaties (er zit ook wel wat zelfspot in volgens mij) en verrassende ingevingen. Hoe maak je nu een eigen voorstelling van de dementerende slijtageslag die je eigen kinderen lang na jouw overlijden gaan meemaken?

Het boek leest ook gewoon lekker. Proza en stijl zijn zonder meer goed kozen. Vooral één van de laatste hoofdstukken wanneer een herdenking van overleden bewoners de worsteling van Erik tot een climax drijft ("wie staat hier de hele tijd op die klankschaal te slaan?") is voortreffelijk geschreven. Ik zag op internet dat de schrijver ook al dichtbundels en non-fictie had gepubliceerd, die ervaring is er wel van af te lezen. De aantrekkelijkheid van dit debuut verdient gewoon 5 sterren.

Ik hoop dat hij meer gaat schrijven...

Dit boek leest ontspannen en heeft tegelijk genoeg diepte om interessant te zijn. Een heerlijk boek om mee te nemen op vakantie!