De Wolffs bestiarium

Martijn Adelmund - De Wolffs Bestiarium

Anton werkt in een universiteitsbibliotheek. Hij neemt je mee naar zijn wereld. Je leert vanalles over het werken in een bibliotheek van vandaag de dag. In zijn bibliotheek digitaliseren ze veel boeken. Anton heeft een aparte kijk op de wereld. Hij maakt vergelijkingen met bijvoorbeeld een aquarium, die je zelf nooit zou maken. Maar zoals hij het uitlegt, klinkt het erg aannemelijk. Hij krijgt een aantal tekeningen van zijn goede vriend in handen. Hij vindt de tekeningen mooi en apart. Hij besluit om er een bestuarium van te maken. Alles wat hij toevoegt, lees je meteen mee, naast zijn persoonlijke verhaal. Hij geeft commentaar op de wezens, met een soms zeer humorvolle kijk op de tekeningen. Dat je moet lachen, kan ikmje garanderen! Maar dit bestiarium samenstellen, blijkt lepvensgevaarlijk te zijn. Dus hij komt in benauwde situaties terecht. Boekdrukkers met geheimen, liefde en duisternis.
Het boek zit psychologisch ijzersterk in elkaar. Als lezer weet je ook niet welke kant het op gaat en dat is echt een verrassing. Het plot is zeer knap bedacht. De schrijfstijl is luchtig en je leert er ook nog wat van. Maar dat kan de auteur in al zijn boeken goed. Hij zorgt er altijd voor dat je er wat van leert. Dat hoort bij zijn verhalen.
De illustraties stelen daarbovenop, echt de show. Ze zijn echt prachtig en gedetailleerd. Daar kun je uren naar kijken. Dus ook al leest het boek erg vlot, je blijft kijken naar de illustraties…. waardoor je toch uren langer geniet van het boek. En als het boek uit is, laten de illustraties je nog niet los. Dus blijf je er in kijken en nieuwe dingen ontdekken.
Het is spannend, mysterieus, herkenbaar en op sommige momenten echt heel erg grappig. Om al deze elementen tot een goede mix te kunnen maken, daar moet je echt een goede auteur voor zijn. En dat is hij!
Er staan ook een paar recepten in. Een leuke geheime taal, waarbij je kunt puzzelen. En een aantal gedichten. Alles samen maakt het boek compleet. Echt super mooi vormgegeven! Een pareltje in de boekenkast!
Ik geef het boek 5*****.

Nooit eerder zag of las ik zo’n boek; het is zonder meer uniek.
De Wolffs Bestiarium is niet onder één noemer te noemen; het is behalve spannend, romantisch, fantastisch en soms humoristisch ook historisch te noemen. Maar fantasy staat bovenaan mijn lijstje.

Ik las dit boek tijdens een verhuizing; hier blijkt wel uit dat het een boek is wat je rustig even weg kunt leggen om later weer op te pakken en de draad van het verhaal ook weer meteen te pakken te hebben.

De illustraties zijn prachtig en bijzonder passend in het verhaal. Wat ook leuk gedaan is dat wanneer je leest dat Anton Quist in het donker iets beleeft de pagina waarop die belevenis gedrukt is, anders dan de rest van het verhaal met witte letters op een donkere achtergrond is afgedrukt.

Anton vond een manuscript en die beleving staat beschreven in geheimschrift. Ik heb even moeten puzzelen, maar heb alles kunnen ontcijferen. Ook dat is in stukjes te doen.

Behalve een spannend verhaal, afgewisseld met poëzie, is het een naslagwerk geworden waaruit de liefde voor woorden, het bespreken van kunst, fabels en vooral de liefde voor het behouden van boeken blijkt. De illustraties maken het verhaal compleet en triggeren bovendien de fantasie van de lezers nog meer.

“Psychopaat (Homo psychopathus)
(de; m; meervoud: psychopaten)
1 *mens met ernstige hechtingsproblemen. Dat uit zich bijvoorbeeld in het wegdoen van boeken die bewaard hadden kunnen worden voor het nageslacht. De kenmerken van een psychopaat uiten zich op jonge leeftijd, bijvoorbeeld door het verbranden van *mieren met een vergrootglas of het in tweeën hakken van * regenwormen.”

Ik denk dat ik uit dit boek nog regelmatig opnieuw een stuk zal lezen omdat ik ongetwijfeld steeds iets nieuws tegen zal komen.
Het terugbladeren en heel nieuwsgierig alvast een woord opzoeken uit een verwijzing naar iets waar je eigenlijk nog niet bij bent aangeland, maar wel nieuwsgierig naar bent is heerlijk om te doen.

Hoe kan ik dit boek omschrijven. Ja er is een verhaal over een verlopen bibliothecaris Anton die wonderlijke zaken beleeft als hij de tekeningen archiveert van zijn vriend Maarten de Wolff, Over een rechercheur die onderzoek doet naar de vreemde dood van de onderbuurman van Anton.
Maar het is ook een gedichtenbundel en een opsomming van wonderlijke wezens, een bestiarium, vol illustraties met de wezens die in het boek worden beschreven.

Martijn vertelt een wonderlijk verhaal met een zwartgallig vertellende Anton. Maar toch zit het boek vol humor, niet alleen in het verhaal wat Anton verteld in zijn perspectief, maar ook in verschillende beschrijvingen van de "monsters". Hij wist mij ook op het verkeerde been te zetten met de uitkomst van het verhaal, en dat gebeurt mij niet zoveel meer. Daarnaast zijn de toevoegingen van het bestiarium een plus en geven de gedichten een extra sjeu aan het verhaal. En natuurlijk vergeet de mooie illustraties van Maarten niet. Dit maakt het tot een compleet pakket van ervaringen.

De Wolffs Bestiarium is een boek geworden die iedereen moet lezen of doorbladeren. Het zit vol met geweldige vondsten. Zo ook kan je een stuk lezen in beestjesschrift. Dit boek is een project geworden dat mijn verwachtingen meer dan overtrof. Een mooi boek, niet alleen om te lezen, maar ook om te bekijken en door te snuffelen.