Op zoek naar mijn ongelijk

Dit boek is sex & drugs & rock&roll, geschreven door een rock&roll-schrijver!
Ik vind het een heel geestig, vlotgeschreven boek, met een flinke portie maatschappij-kritiek. Wat ik ook leuk vind zijn de verwijzingen naar popsongs, maar dat is een beetje een tic van mezelf.
Veel herkenning voor mij in dit boek; ben net zoals de schrijver opgegroeid in de jaren 70/80 van de vorige eeuw en dat maakt het voor mij erg leuk.
Qua taalgebruik komt het zo nu en dan behoorlijk grof uit de hoek, maar het is tegelijkertijd ook ontroerend en meeslepend, met passie geschreven.
Ik heb het boek met een traan en een lach gelezen, maar bovenal toch met plezier!

De honderdjarige man die uit het raam klom verbleekt hierbij lichtelijk.

Ook de film hotel Budapest staat in de schaduw bij dit waanzinnige verhaal waarbij alles samenkomt wat ondenkbaar is.

Wie een boek wil lezen dat uit het leven is gegrepen, lees dit boek.

Zo beeldend en realistisch, beschouwend, hartverscheurend, absurdistisch, zo 2014 is de zoektocht naar mijn ongelijk!

Chapeau voor deze schrijver!

Dit boek gaat over Jean-Pièrre die een afspraak heeft met Anne Floor, en vervolgens in allerlei rare situaties terecht komt. Ondertussen filosofeert Jean-Pièrre er op los. De manier van schrijven vind ik geweldig, het leest erg toegankelijk. Jean-Pièrre's gedachtegang gaat als een trein, en dat is tijdens het lezen duidelijk te merken.

‘De Zoektocht naar mijn ongelijk’ laat je nadenken over het leven en over jezelf, maar zonder opdringerig of belerend te zijn. Om in de woorden van Jean-Pièrre deze review af te sluiten: ‘Het eens worden met jezelf is vaak moeilijker dan we denken. Dat is evolutie. Jezelf verbeteren.’

Een prachtige cover dit precies zegt waar het over gaat. Mooi gedaan van Striptekenaar Vick.
Het nodigt uit om te gaan lezen.

De zoektocht naar mijn ongelijk is een verhaal waarbij ik vaak een glimlach op mijn gezicht had tijdens het lezen.
De onderwerpen zijn actueel maar tevens van alle tijden.
Vroeger waren sommige dingen niet algemeen bekend omdat het niet mocht worden verteld en nu zegt men het hardop en denkt dat het nieuw is, iets van deze tijd.
De auteur maakt in deze roman duidelijk dat het er op lijkt dat men een stempel op iemand wil drukken, alleen omdat iemand anders doet dan een ander. We vergeten dan dat elk persoon uniek is en dat ook zo hoort te zijn.

Filosoferen is ‘kritisch denken’…en ‘nuanceren’. Dat betekent van meerdere kanten hetzelfde vraagstuk bekijken. Er is niet één goed antwoord, maar er zijn meerdere mogelijkheden. Het ene antwoord kan tijdelijk zijn. Je mening wordt tussentijds bijgesteld, op grond van nieuwe argumenten. Erwin Troost laat in deze roman de lezer nog eens goed nadenken over het een en ander.
Denk eens over het onderstaande na;
'Stel je voor dat ik stop met roken, dan heb ik misschien twee maanden langer te leven. Zul je net zien dat het tijdens die maanden alleen maar stormt, regent en hagelt. … Men zegt dat de wijsheid met de jaren komt en dan wordt men plots dement.'

Door het hele boek kom je muziek tegen en bij het horen van de eerste tonen van 'Wij komen tezamen, onder 't sterreblinken…' zullen je gedachten naar een heel onderwerp gaan dan voordat je deze roman las.

Ik ben bijzonder onder de indruk van deze roman en zal het boek zeker vaker gaan lezen, meestal met een lach maar soms ook met een traan. Heerlijk om naar uit te kijken! 4,5/5*

Normaal als ik in een nieuw boek begin ben ik hongerig. Wil ik iedere vrije minuut verder in het boek. Dat was bij dit boek niet anders, toch heb ik over dit boek een hele tijd gedaan. Eerlijk gezegd ben ik twee keer opnieuw begonnen. Toen ik in 'De zoektocht naar mijn ongelijk' begon was ik hongerig, maar al snel werd het een blokkade voor me. Dit kwam voornamelijk vanwege de filosoferende gedachtegang van hoofdpersoon Jean-Pierre van Dam wat het stroperig maakte. Waardoor ik het boek steeds weglegde. Hoe verder ik in het boek kwam, des te lastiger werd het voor me om door te lezen.

Een ander punt was iets wat me verwarde. Omdat er veel over de ik persoon geschreven werd, las ik steeds in mijn hoofd Erwin Troost en niet Jean-Pierre van Dam. Dit kwam omdat Erwin tijdens zijn boekpresentatie vertelde, dat wat hij zelf mee maakt in zijn leven, gebruikt om te schrijven. Natuurlijk niet alles wat in het boek staat, maar toch wel wat belangrijke punten. Ik wist op een gegeven moment niet meer wat ik er mee aan moest. Toch ben ik door blijven lezen, omdat mijn nieuwsgierigheid te groot was hoe het boek verder verliep.

Dat Erwin een bijzonder boek geschreven heeft geschreven is 100% waar! De originaliteit en schrijfstijl bevielen me bijzonder goed. Maar dit was voor het eerst dat ik een filosoferende roman las en dat viel me niet mee. Het filosoferende gedeelte maakte het voor mij te zwaar. Desondanks heeft het mijn literaire horizon wel verbreed. En ben ik blij dat ik het boek uitgelezen heb! Daarnaast ben en blijf ik nieuwsgierig naar de toekomstige boeken van Erwin Troost!

Fijn, grappig, ontroerend, meeslepend, mooi boek, een roman die je ook nog eens laat nadenken af en toe, echt een aanrader !