Decadentia - Teloorgang

Ik heb inmiddels een flinke hoeveelheid boeken verslonden, maar zelden ben ik schrijvers tegengekomen die zo poëtisch en mooi kunnen schrijven en toch zo’n ijzersterke spanningsboog weten vast te houden. Dat is Django Mathijsen en Anaïd Haen echter ruimschoots gelukt met Decadentia en ik kan het boek alleen maar van harte aanbevelen aan iedereen die van letters houdt.
Zonder teveel weg te geven over het verhaal kan ik je verzekeren dat je van Lelie, met al haar bijnamen, gaat houden. De onrechtvaardigheid en de ellende die haar overkomen nemen je mee in een verhaal dat telkens spannend blijft, ook als er ogenschijnlijk weinig gebeurd. Lelie ontdekt eigenschappen in zichzelf die niemand ooit had kunnen raden na het lezen van de eerste bladzijde. Een diepgaand karakterverhaal in een wereld waar we in boek 1 nog maar een glimp van opvangen, maar die secuur is uitgewerkt. Een waarschuwing is op zijn plaats: als je dit boek oppakt is de kans groot dat er ineens tijd voorbij gaat zonder dat je het beseft!

Lelie Aquavalenta groeit op in rijkdom. Ze is niet anders gewend. Haar toekomst ziet er geweldig goed uit. Magie wordt gebruikt voor diverse beroepen. Maar magie kan ook heel gevaarlijk voor je zijn. Haar leven staat op het punt om drastisch te veranderen. Ze vangt een gesprek op, dat ze niet had mogen horen. Hierdoor komt ze in het vergeetgevang terecht. Dat is een vreselijke plek. Vrouwen worden er verschrikkelijk behandeld, leven in de blubber, viezigheid en kou.

Lelie treft het niet. Een van de bewakers heeft het op haar voorzien. Maar ook wordt ze keihard ondervraagd door twee verschrikkelijke mannen, zij willen weten wat ze heeft gehoord, tijdens het gesprek, dat ze niet mocht horen.

In het vergeetgevang draait alles om overleven. De volgende dag, zien te halen, ook al moet je daar anderen voor kwetsen. Sommige vrouwen gaan over lijken. Anderen lijken iets aardiger. Maar het is ieder voor zich. Lelie wil zo graag naar huis. Maar hoe kun je deze verschrikkelijke plek ontvluchten? Kun je wel ontsnappen?

Dit is een enorm aangrijpend verhaal over mishandeling, geweld, vriendschap, verraad, liefde, verdriet en overlevingsdrang. Het liet mij niet meer los. Het voelt allemaal zo onrechtvaardig en ik geef je een tip: zorg dat er tissues bij de hand zijn zijn. Dit is zo’n emotionele achtbaan, het moet je gewoon raken.

De schrijfstijl is erg prettig, goed lettertype. Mooi lettertype voor de hoofdstuktitels. Het voelt heel deftig aan. Lelie moet zich ook aanpassen aan dit leven.

Ik kijk uit naar boek 2, omdat ik wil weten hoe het verder gaat. Ik snak eigenlijk naar meer. Ik wacht hier dan ook echt op. Deze krijgt 5 sterren van mij. Het is historische ( aanvoelende) fantasy met een vleugje magie. Letterlijke magie, maar ook de magie van de kracht om te overleven. Dat is magisch op een andere manier.

5*****

Ik heb niet zoveel met Nederlandstalige boeken. Normaal lees ik eigenlijk liever in het Engels, maar voor Decadentia heb ik maar één woord: Wauw!
Na de eerste bladzijde weet je precies over wie het gaat, waar ze is en in wat voor een wereld ze leeft, zonder dat het geforceerd voelt. De personages zijn tot in de puntjes uitgewerkt en ik geloof niet dat ik ooit zo’n hekel aan een personage heb gehad dan aan Joffer. Die gun je echt een heel beroerd einde. De wereldbouw, de personages, het plot, alles klopt!
Hoofdpersoon Lelie overkomt de meest gruwelijke dingen, daar moet je als lezer wel tegen kunnen.
Wat ik vooral bijzonder vind, is dat het in tegenwoordige tijd geschreven is, iets wat ik niet vaak tegen ben gekomen. Het past perfect bij het verhaal, al moest ik even schakelen.
Schrijvers Anaïd Haen en Django Mathijsen hebben een kunstwerk afgeleverd en ik ga snel door naar deel 2. Er is maar één ding waar ik spijt van heb en dat is dat ik niet gelijk deel 3 heb gekocht!