Delusions Of Gender The Real Science Behind Sex Differences

Zeer informatief voor degenen die denken dat wetenschappelijk onderzoek eenvoudige, heldere en onbetwistbare kennis oplevert. Of: voor mensen die denken ' het staat toch in de krant dat het wetenschappelijk is onderzocht: dan is het toch waar?'.
In dit boek worden in deel 1 psychologische en sociale invloeden op cognitieve prestaties van mensen besproken, zoals het fenomeen 'stereotiepe bedreiging' (stereotype threat): Niet alleen vrouwen, maar ook mannen gaan cognitief onderpresteren als ze zich niet thuisvoelen in een groep. Nb: meiden kunnen even goed (of slecht) rekenen en wiskunde als jongens. Ja, ook in de hogere wiskunde.
In deel 2 wordt besproken hoe in de neurowetenschap onderzoek wordt gedaan naar cognitieve hersenverschillen van o.a. de seksen. De wetenschap is echter nog niet zo ver, dat er eenduidige lijnen van hersenstructuren naar gedrag kunnen worden gelegd. Misschien zal dat ook nooit lukken.
In populaire boeken zoals Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus worden verbijsterende uitspraken gedaan over stereotiepe man/vrouwverschillen, die wetenschappelijk niet te verantwoorden zijn.
Sekseverschillen in de hersenen die er zijn, kunnen worden teruggevoerd op reproductieve doeleinden. Dat stereotiepe genderverschillen ook in de hersenen te vinden zijn, zoals dat de vrouw emotioneler is dan de man en dat de man meer in structuren denkt, wordt soms bevestigd en soms ontkracht in de verschillende onderzoeken. Onderzoek dat geen sekseverschil heeft opgeleverd, wordt niet gepubliceerd, omdat dat niet interessant is voor de media. Mediagenieke uitkomsten zijn natuurlijk dat er verschillen tussen de seksen wordt gevonden. Hierdoor lijkt het dat er alleen maar verschillen worden gevonden, terwijl de overeenkomsten (mbt 'bedrading' en werking) tussen de hersenen van beide seksen (hee, we zijn allemaal mensen!) voor het overgrote deel overeenkomen. Scanonderzoek: Sekseverschil in het gebruik van hersenen, wordt in de media overdreven: alleen de gebiedjes die verschillend oplichten (bloeddoorstroming), worden gebruikt om het verschil te verklaren, de hersengedeelten die bij beide seksen oplichten worden voor het gemak en de overzichtelijkheid niet getoond. Bovendien is het heel logisch dat er meerdere wegen in de hersenstructuur gebruikt kunnen worden om tot eenzelfde oplossing te komen bij een (bijv. wiskundige) opgave. Er leiden meer wegen naar Rome. De manier van de ene sekse kan dan niet de voorkeur hebben boven die van de andere. (Zo ook: bijv. dat de 'mannelijke manier' van met taal omgaan inferieur is aan de manier van de vrouwelijke, want vrouwen gebruiken wel beide hersenhelften. Dit is overigens ook weer zo'n onderzoek wat soms bevestigd wordt en soms ontkracht)
Hoe echter het sociale zich letterlijk vastlegt in de hersenstructuren, is een belangrijk feit in de huidige neurowetenschap. Hiermee komt het idee dat genderverschillen al vastliggen in in het lichaam of zijn meegegeven met je lichaam, op zeer losse schroeven te staan.
Onderzoek kan op heel veel manieren: soms heel goed, soms ook tenenkrommend slecht. M.a.w.: we zijn nog wel even bezig met hersenonderzoek.
Het laatste deel gaat in op de socialisatie van het kind, dat al begint voordat het geboren is en de ouders de sekse van het kindje weten. Roze en poppen voor meisjes en blauw en auto's voor jongens? Sekse- en genderidentiteit ontwikkelen zich in de eerste jaren. Socialisatie en opvoeding komen er nog bij. Ze beinvloeden en versterken elkaar. Kinderen blijken/zijn (cognitief en lichamelijk) flexibele sponzen.
Conclusie Fine: Onze geesten (minds), de samenleving en neuroseksisme creeeren
verschillen. Samen gezien bedraden (letterlijke hersenbedrading) ze gender. Maar de bedrading is zacht en niet hard. Het is flexibel, kneedbaar en veranderlijk. Als we dit accepteren, kunnen we tot een beter begrip komen van de werking van de hersenen
(en dus van de mensheid.)
Mooi boek!

Als het gaat om artikelen en boeken over sekseverschillen en de rol van het bron hierin, groeit de beschikbare informatie gestaag. Cordelia Fine is een experimenteel psycholoog die een 'hardcore crititicus' is en haar jongste boek staat op de nominatie voor een groot aantal prijzen. Heel begrijpelijk... een genot om te lezen! Begrijpelijk en met een gezonde dosis humor veegt ze de spreekwoordelijke vloer aan met 'fabels' over de neurobiologie van sekseverschillen, die door vele (niet zelden bij het grote publiek populaire) auteurs worden geventileerd. Eigenlijk is de conclusie dat de causaliteitsvraag niet kan worden beantwoord; psyche en cultuur zijn nu eenmaal enorm verbonden met elkaar, en dat is veranderlijk en flexibel. Fine geeft dit overtuigend, scherp en zoals gezegd humoristisch in haar stijl en dat maakt dat dit een welkome tegenhanger is van de ideeën van bijvoorbeeld Swaab!

Absolute aanrader, ik heb het al aan heel veel mensen kado gedaan. De invloed van de maatschappij op ons gender-gedrag, het zit dus niet (alleen) in de hersens. Vlot geschreven, wetenschappelijk onderbouwd, maar leest lekker weg en opent op sommige punten je ogen. Verplicht voor ouders, opvoeders, hr-medewerkers en alle anderen. Enjoy!

Fantastisch boek over de illusie van gender als ingebakken in de natuur.

Cordelia schreef een sterk onderbouwd boek over de neurologische en psychoanalytische verschillen tussen jongens en meisjes (die er niet tot nauwelijks zijn). Die tevens met humor geschreven is.