Dertien manieren van kijken

Dertien manieren van kijken is een novelle, onder dezelfde titel gebundeld met drie sterke korte verhalen. Een van die drie verhalen (What Time Is It Now, Where You Are?) is genomineerd voor de Sunday Times EFG Short Story Award.

Over Dertien manieren van kijken;
Dit verhaal is onderverdeeld in dertien hoofdstukken, steeds beginnend met een couplet van een gedicht van Wallace Stevens (1879-1955); Thriteen Ways of Looking at a Blackbird.
Het verhaal vertelt over de oude Mendelssohn die erover nadenkt of hij zijn memoires zal schrijven, hij bedenkt dertien manieren waarop hij zal beginnen; Ik ben geboren...
Je kunt je leven op verschillende manieren bekijken, het ene moment is niet minder belangrijk dan het andere en kan zelfs op meer manieren bekeken worden.
Ook de rechercheurs die zijn dood onderzoeken, bekijken dit steeds vanaf verschillende punten door middel van (beveiligings)camera's en uit verschillende oogpunten naar wat er gebeurd is en gebeurd kan zijn.
Een prachtig verhaal over het willen zien van verschillende mogelijkheden. Het is maar net hoe je er naar kijkt.

Over Hoe laat is het nu, waar jij bent?;
Een verhaal in dertien korte hoofdstukken over een schrijver die toegezegd heeft een kort verhaal te schrijven voor het oudejaarsnummer van een dagbladmagazine.
Niet zo moeilijk, denkt hij. Maar het is maar hoe je het bekijkt!

Over Sh'Khol;
Sh'Khol beschrijft diegene die iemand op jonge leeftijd, of voortijdig verliest. Een spannend en ontroerend verhaal over de angsten van een moeder om haar kind kwijt te raken. Zowel letterlijk bij een bepaalde gebeurtenis als figuurlijk nadien. Ze weet dan dat het zo hoort in het leven en kan daar in berusten. Je blijft moeder, maar een kind blijft geen kind; het wordt een volwassene...

Over Verdrag;
Een verhaal dat beschrijft dat na een brute aanval, een verkrachting en folteringen een mens nooit meer zonder angst kan zijn. Men kan het proberen te verdringen, maar soms lukt het verdringen niet meer en zijn de herinneringen weer aanwezig. Toch moet men verder met het leven.

Een indrukwekkende bundel; niet door het grote aantal verhalen maar door de manier waarop de verhalen je gevoelens binnendringen. Deze auteur heeft me steeds weer weten te boeien. Iedere keer op een andere manier, maar ook steeds door de beeldende manier van beschrijven van gebeurtenissen of personages.
Zoals in 'Verdrag':
'Zelfs haar broer in Engeland had een radiodocumentaire willen maken, maar zij dacht liever aan andere dingen, het leven in het dorp voordat ze werd gegijzeld, de weidsheid van de blauwe lucht, de kinderen in het schooltje, de regenval op het golfplaten dak, het stof dat opsteeg van de lemen vloer van haar hut, de gele ton achter in de klas, de houten lepel die regenwater putte, het krijtje in haar sigarettendoos, de defecte carburateur van de jeep die ze steeds probeerde te repareren, gebogen over de motor, terwijl het krijt in de regen oploste.'