Drift roman

Boek met een grú-we-lijke cover. Ruim veertig van onze leden lieten zich daardoor niet weerhouden en maakten een kopie van deze autofictieve roman deel van hun voorjaar.
Mooie taal en dito opgeroepen beelden. Gedurfd breekbare opstelling van de hoofdpersoon ook. Maar... er komt iets niet op gang, er gebéúrt niets in dit boek. Voor een complete roman is simpelweg méér nodig.
Schrijven is schrappen, leerde Bomans ons reeds, maar hier blijkt duidelijk sprake van het tegenovergestelde: er is gewoon te veel vulling aan het verhaal geplakt, afremmende ballast. Citaat: 'Als je de taal te pover vindt, kun je manieren zoeken om haar vol te stoppen met betekenis. Via de geschiedenis van woorden bijvoorbeeld.' Júíst dat blijkt hier niet te werken. Misschien kan mooischrijfster Bregje Hofstede een voorbeeld nemen aan de werkelijk verhalende mooischrijver Herman Stevens.
Tijdens onze bespreking van dit werk vroegen meerderen van ons zich af waarom iemand die, toch wel, bij vlagen zo indringend kan verwoorden het niet heeft aangedurfd om al dat moois als losse stukjes te presenteren. Zoals Koos van Zomeren met diens Hooiberg deed, bijvoorbeeld. Misschien een idee voor een volgende Bregje Hofstede.
En hopelijk kan de uitgever daarbij wat minder lichtzinnig met de keuze voor een opvallende cover omspringen. Het wangedrocht in kwestie zal de schrijfster heel wat lezers schelen. Dát verdient zij nu ook weer niet. Al met al nét geen 3 sterren.

Twijfelgeval, dit boek. Maar dat er door schrijfster/uitgever nooit meer gekozen moet worden voor zó'n afstotelijke afbeelding op de kaft, dat is wel zeker!

Voor een Hebban Leesclub mag ik Drift van Bregje Hofstede lezen. Dit boek staat op de shortlist voor de Libris Literatuurprijs 2019. Bregje Hofstede is schrijfster, journalist en columnist. Ze studeerde kunstgeschiedenis en Frans in Utrecht, Parijs en Berlijn. Ze schrijft voor verschillende kranten en tijdschriften. Haar debuutroman 'De hemel boven Parijs' uit 2014 was genomineerd voor de Libris Literatuurprijs, de Anton Wachterprijs (prijs voor het beste schrijversdebuut; de enige prijs die door een vakjury wordt toegekend) en de Gouden Boekenuil (Belgische literatuurprijs voor oorspronkelijk Nederlandstalig werk; de prijs heet nu de Fintro Literatuurprijs). Voor het schrijven van dit boek kreeg ze een projectsubsidie van het Nederlands Letterenfonds.

De bijzonder vreemde cover is van Wide Vercnocke, een Vlaamse illustrator, stripmaker, smartlapdichter-tekenaar. Voor sommigen zal deze voorkant een teken zijn om het boek te laten liggen. Anderen zullen er door getriggerd worden.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de hoofdpersoon Bregje. We krijgen een grote inkijk haar leven. Ze houdt al bijna haar hele leven dagboeken bij. Ze krijgt een relatie met haar grote liefde en ze trouwen. Daarna begint de ellende, of toch niet? Via de flashbacks uit haar dagboeken en de stukken uit het heden construeert zij het pad dat zij en haar geliefde hebben afgelegd. Alles lijkt rozengeur en maneschijn, maar dan verlaat zij hem. In een indringend boek vol met prachtige citaten word je meegenomen in de gedachtewereld van deze protagonist.

Ook al zijn er parallellen met het leven van de schrijfster, het is toch een roman, geen autobiografie. De emoties van de lezer worden flink getest. Je wordt heen en weer geslingerd tussen gevoelens van begrip, ongeduld, euforie en zelfs boosheid. Het taalgebruik is prachtig. Heerlijke volzinnen vliegen je om de oren. Soms is ook niet gelijk duidelijk wat de schrijfster bedoelt. Er wordt een groot aantal moeilijke woorden gebruikt, dus enige kennis van onze taal is wel vereist. Ook is het handig als je iets weet van de Griekse en Latijnse mythologie.

Nadat ik het boek uit had, bleef ik met een dubbel gevoel achter. Ja, ik heb genoten van de taal en de manier van schrijven. Nee, voor mij ging het verhaal nergens heen. Geen conclusie, geen oplossing, geen stappen naar de toekomst, niks. Als de schrijfster met haar boek emoties wil losmaken, dan is ze zeker geslaagd. Maar als ze ons mee wil nemen op de reis in het leven van hoofdpersoon Bregje, dan is de reis nog lang niet op het eindpunt. We zijn ergens halverwege uit de bus gezet en gestrand zonder kaart en instructies om onze weg te vervolgen.

Mooi en gevoelig boekje, het heeft mij geraakt.

Drift kwam binnen als een bom. Het was een boek dat ik meerdere keren heb weg moeten leggen, omdat ik het niet te snel uit wilde lezen. Wellicht dat het me zo geraakt heeft omdat ik zelf 26 ben en een relatie van tien jaar heb, net als de hoofdpersoon. Ik vond het boek echt, prachtig verwoord en ik zou graag meer boeken zoals dit willen lezen. Ik heb zeer veel bewondering voor de auteur!

De schrijfster heeft een prachtige stijl. Een hele roman over de verwerking van een relatie is me net wat te veel...

Als Bregje ( de ik persoon van dit boek.) wegloopt bij haar man Luc neemt zij alleen een rugzak mee met de dagboekjes over haar leven. Zij leest en herleest de dagboekfragmenten en probeert op die manier inzicht te krijgen over het hoe en waarom in haar relatie.
Deze zoektocht duurt 41 dagen voordat zij een besluit kan nemen.
Het boek bestaat uit drie delen, deze zijn heel mooi met elkaar verweven waardoor je steeds vanuit een andere hoek naar haar leven kijkt. Het verhaal is op sommige punten autobiografisch maar in het boek zo verwoord en literair verijkt dat je er als lezer niet snel de vinger erop kan leggen.
Zij schrijft heel gedetailleerd over haar relatie, haar jeugd, ouders en vrienden en zeker ook over zichzelf. Er zijn mooie diepgravende zinnen die je soms wel twee keer moet lezen om ze te begrijpen en dat lukt dan nog niet altijd. Ook zitten er heel herkenbare fragmenten in dit boek waarbij je als lezer denkt, dat heb ik ook.
Er zit niet veel vaart in het boek en je moet er echt voor gaan zitten.
Er zijn prachtige en ook hele trieste citaten. ( bv. het onmogelijke houdt mij wakker. Of, als het kon zou ik bij mezelf zijn weg gelopen ).
Het is knap om een relatie met al zijn diepte en hoogtepunten op deze diepzinnige en beeldende manier te beschrijven.
De manier van schrijven moest ik als lezer wel even aan wennen.
De cover is niet uitnodigend om het boek te gaan lezen.

Ik ben 17 en ik vind het boek wel een beetje verwarrend soms maar wel erg leuk om te lezen, voor mij persoonlijk wel een om snel door te lezen

Mooi verhaal. Eigentijds. Vol emotie

Het boek leest als een trein
Door de dagboek fragmenten wordt je er direct ingezogen.