Duran Duran

Toen EMI een jaar geleden Duran Duran's debuut voor de zoveelste maal uitgaf was het meest speciale aan deze "Speciale Uitgave" dat het binnen luttele seconden duidelijk werd dat kwaliteitscontrole in deze voor platenmaatschappijen toch moeilijke tijden slachtoffer was geworden van besparingen; het klikken van de camera dat klassieker Girls On Film inleidt bevatte plots een rare dip in het geluidsniveau van 1 stereo kanaal, terwijl het in het andere zelfs geheel verdween. Klachten stapelden zich op, en EMI deed wat het als voormalig grootmacht behoort te doen: ze haalden de schouders op, schoven het af op een onherstelbare fout op de oorspronkelijke banden, en gaven aan er niets aan te kunnen of zullen doen.

Wellicht heeft de maatschappij contact gezocht met voormalig gitarist Andy Taylor, die direct na het uitkomen aangaf dat de fout binnen tien minuten en een minimum aan inspanning te verhelpen was, want bij latere persingen is het onherstelbare hersteld. Uiteraard is dit geruisloos gedaan, daar het anders iets teveel op het toegeven van een blunder zal lijken.

Wat overblijft is een geweldige set. Het oorsponkelijke album zal iedereen met interesse in de strakke pop van Duran Duran al hebben, en ook de b-kantjes die de rest van CD1 invullen zijn niet moeilijk verkrijgbaar geweest de afgelopen jaren.

De meeste fans zullen derhalve direct grijpen naar CD2. En wat we daar aantreffen is niet voor de poes. Als eerst horen we vroege opnames van Girls On Film en Tel Aviv. Op de eerste horen we terug dat de leden van de groep jong zijn geweest tijdens de punk explosie van 1977; de gitaren zijn zoveel steviger dan in de bekendere uitvoering. Een genot om dit te horen. Tel Aviv is zo mogelijk nog opvallender: wie een jonge versie van het instrumentale meesterwerk dat het echte album verwacht zal verbaast zijn: het nummer had tekst, en muzikaal heeft het ook niets in het gemeen met de bekendere Tel Aviv. Deze twee opnames, vastgelegd in de zomer van 1980 in de AIR Studio's, zijn de kosten van de set waard, en geven deze het recht zichzelf speciaal te benoemen.

Ook de demo's en radio opnamen die op deze schijf te vinden zijn bekoren, al zullen ze wat minder gevraagd worden te draaien in de CD lade of iPod. Hetzelfde geldt voor de uitstekende Night Versions en Night Mixes van Planet Earth en Girls On Film: geweldige composities en uitvoeringen natuurlijk, maar net als het materiaal op CD1 reeds drie decennia op de markt.

Blijft de DVD nog over. Uiteraard komen we hier de clips tegen. En die waren nogal grensverleggend. De eerste twee singles, Planet Earth en Careless Memories, hadden nog redelijk conventionele filmpjes, maar bij Girls On Film ging het hek van de dam: blote dames met ijsklontjes en modder tot hun beschikking doen het altijd goed, en het feit dat deze ongekuiste versie van de video nooit op televisie te zien zou zijn maakte de interesse in de gecensureerde versie natuurlijk alleen maar groter. Beiden zijn aanwezig, alsmede Night Boat, een soort Thriller met Shakespeare citaten, ongeveer een jaar voordat Michael Jackson besloot te gaan dansen met zombies. Een openbaring. De optredens op programma's als Top Of The Pops en Old Grey Whistle Test zijn vooral leuk voor degenen die destijds John Taylor posters op de muren hadden.

De gemiddelde Duran Duran fan heeft waarschijnlijk een half dozijn exemplaren van dit album in de kast staan, maar desondanks voegt deze versie zoveel toe dat er ongetwijfeld plaats gevonden kan worden voor nog een kopie.