Eco of ego? De toekomst schrijven wij! Oproep tot verinnerlijken

Mariska van Doorn schreef dit boek om een al lang borrelend gevoel te kunnen uiten. Ze beschrijft op een toegankelijke wijze de worsteling die veel mensen hebben over hun aandeel in milieuvervuiling en klimaatverandering. Wat doe ik? Heeft het wel zin? Haar conclusie is vooral dat het onze mindset is die zou moeten veranderen. Niet meer het ego voorop, maar eco.
Ik heb het met plezier gelezen.

Marieke van Doorn geeft in haar boek 'Eco of ego' haar persoonlijke kijk op het milieu en de opwarming van de aarde. Naast de actuele feitelijke informatie, schrijft ze ook een reflectie op haar eigen handelen en op wat we met zijn allen meer kunnen doen zodat we beter voor onszelf en de aarde kunnen zorgen. Kortom een zeer goed boekje, wat aanzet om ook of jezelf te reflecteren.

Van Doorn wil je bewust maken van het feit dat het nu ècht tijd is om zelf iets te ondernemen tegen de klimaatverandering. Zij betoogt dat je eigen levenshouding een bijdrage kan leveren aan een meer duurzame wereld.

“Eco of Ego” staat vol met informatie over verduurzaming en de noodzaak daartoe. Door de makkelijke schrijfstijl is het een lekker te lezen en goed te volgen boek. Ik had wel tijd nodig om een en ander te laten bezinken en met anderen te bepraten om de lading van de boodschap goed door te laten dringen. Het is een pleidooi voor een individuele innerlijke aanpak in verbinding met andere mensen en de omgeving. Er wordt een pad van hebben naar (jezelf genoeg) zijn beschreven, omdat alleen zo een diep en breed draagvlak gevonden kan worden voor een duurzaam verduurzaamde wereld. Met welzijn voor een ieder en welvaart voor de gehele planeet aarde. Een droom? Na het lezen van dit boek werd deze voor mij wel heel helder en tasbaar!

We weten het allemaal nog (althans: de iets ouderen onder ons): Al Gore verloor in 2000 de verkiezingen aan George W. Bush, en toen ging hij "andere" activiteiten ontplooien. Eén daarvan was de film "An Inconvenient Truth". Daarin werd geclaimed dat het toch echt meer dan duidelijk was dat de verwarming van de aarde werd veroorzaakt door de mens. Maar niet "iedereen" was het daarmee eens. En dus konden we, zoals een stelletje lemmingen, gewoon doorgaan zoals we het altijd al gedaan hadden.

Grappig vind ik ook altijd dat als het meer dan twee dagen achter elkaar iets warmer is dan gemiddeld voor de tijd van het jaar, de millieu-activisten onder ons roepen: "Zie je nou wel! We verhitten de boel teveel!"
Maar als het ineens heel koud is voor de tijd van het jaar, dan hoor je niemand...

Maar goed: nu zijn we bijna 20 jaar verder na "An Inconvenient Truth", en nog steeds doen we niet veel anders dan toen. OK, we scheiden ons afval beter, we plaatsen zonnepanelen (als we het geld ervoor hebben), en de benzine is zo duur dat we noodgedwongen wel wat meer moeten fietsen. Of de trein pakken.

Maar voor een groot deel van de (westerse) mensheid is het nog steeds "gewoon door blijven gaan zolang er niets bewezen is". Ik kan u zeggen: er zal nooit iets worden bewezen. Je kunt nog twintig jaar lang in je Hummer rond blijven gassen en niemand die over twintig jaar met zekerheid kan zeggen: "Dat had je beter niet kunnen doen". Want er zijn zoveel variabelen in het spel, en zoveel interpretaties, daar krijgen we nooit vat op.
Vandaag de dag hoor je steeds vaker stellingen als: "Je kunt beter in een Hummer rijden en vegetariër zijn, dan dat je in een Tesla rijdt en vlees eet."
Maar we komen er nooit achter of dat nou echt zo is of niet. Al was het alleen maar omdat de belangen zo groot zijn. En daarom moet dat ook niet de beweegreden zijn om dingen "anders" te gaan doen.

En een Tesla rijden is vast heel OK, maar hoe zat het ook alweer met al die grondstoffen voor die accu's?

En dan heb je nog de mensen die met dit soort verhalen komen: "Weet je hoeveel auto's bij elkaar in één jaar dezelfde hoeveelheid CO2 produceren als één cruisehip produceert in een jaar?"

"Eh, jeetje, eh, nee..."

"Een miljoen! Een MILJOEN!!!"

En dat is dan een excuus om lekker door te blijven rijden, in plaats van soms eens de fiets (of de bus) te pakken.

Zo verandert er nooit iets.

Mariska van Doorn benadert dit vraagstuk heel nuchter: "Doe gewoon wat je kunt!"
Meer kun je niet doen, en je gaat je ook realiseren dat dat ook voldoende is! Gewoon een beetje nadenken bij wat je doet en er het beste van proberen te maken.

Mariska's boek een een "joy" om te lezen. Ze noemt heel veel problemen, maar vooral ook vertelt ze over heel veel initiatieven, heel veel bewegingen die al gaande zijn om onze Aarde gezond te houden. En ze laat heel duidelijk zien wat je zelf kunt doen.
Verder verrijkt ze haar "pleidooi" met persoonlijke verhalen en gedachten die het ook nog eens heel licht en enjoyable maken wat ze schrijft.

Een echte aanrader!!