Een deken van sneeuw een liefdesverhaal

Net zoals bij een goed pop liedje muziek en tekst één moeten zijn, geldt dat ook voor een stripboek: tekeningen en tekst moeten als één gezien/ervaren worden. Dat is met "Een deken van sneeuw" goed gelukt, Thompson is een kundig tekenaar en goede schrijver. Door eerdere recensies te lezen waren mijn verwachtingen echter te groot, zodat ik uitendelijk niet helemaal tevreden was met het verhaal, vooral het einde mocht wat krachtiger, voor mijn smaak, tenminste. Maar een onbevooroordeelde lezer zal dat waarschijnlijk minder storen, zodat ik dit stripboek zeker kan aanbevelen. Om andere potentiele lezers te besparen van mijn eigen ervaringen, ga ik niets inhoudelijk schrijven, dit stripboek kan men beter zelf ontdekken.

Wat mij betreft gaat het verhaal ook over volwassen worden en de balast van je ouderlijk gezin -en de (christelijke) boodschappen uit je jeugd- achter je laten door je eigen weg te vinden. Tekst en tekeningen zijn een harmonieus geheel, op het poetische af. Literatuur in stripvorm. Absolute aanrader.

Een deken van sneeuw – Craig Thompson
Een deken van sneeuw is een beelroman geschreven door Craig Thompson. Daarin beschrijft hij een aantal mijlpalen uit zijn jeugd en zijn kindertijd. Craig is een Amerikaanse jongen. Hij groeit op in een zeer religieus gezin. Hij tekent zeer graag, maar dat strookt niet altijd even goed met zijn geloof. Craig gaat elke kerstvakantie op een christenen kamp. Daar leert hij Raina kennen. Na het kamp blijven ze contact houden. Craig besluit om twee weken bij Raina door te brengen. In het boek lijkt het alsof hij steeds een keuze moet maken tussen Raina en zijn geloof. Hij stelt het Christendom steeds meer in vraag en hij wordt kritischer. Tegelijkertijd wordt er van hem verwacht dat hij steeds leeft volgens het Christendom en dat hij prediker wordt. Uiteindelijk distantieert hij zich van zijn geloof. Dit alles wisselt Craig Thompson af met flashbacks uit zijn kindertijd met zijn broer, Phil. Kortom, de vier hoofdthema’s van het boek zijn Phil, zijn relatie met Raina, zijn geloof en zijn passie voor tekenen.
Hij slaagt erin een mooi evenwicht te creëren met de eerder humoristische scenes met Phil en de romantische scenes met Raina. Craig Thompson heeft een zeer aangename schrijfstijl. Zijn zinnen vond ik steeds mooi geformuleerd. Hij maakt regelmatig gebruik van figuurlijke taal. Ik vind de tekeningen zeer leuk getekend. De tekeningen en de tekst vallen goed samen. Ik vond het leuk dat de tekeningen niet altijd een letterlijke opvatting van de tekst waren. Ik denk dat ze eerder een opvatting waren van hoe hij de situaties zag. Bijvoorbeeld, het moment waarop Craig en Raina afscheid moeten nemen na hun twee weken samen, rijdt de moeder van Craig weg. Dat wordt, in een bepaalde tekening, niet gewoon afgebeeld door een auto die op de baan wegrijdt, maar wel door een auto die af de weg, in een afgrond met wolken valt. Zo beeldt hij Raina ook eens af als een soort godin die hij adoreert. Het boek eindigt met Craig die over “Een deken van sneeuw” loopt. Hij schrijft daarbij: “Wat is het toch heerlijk om tekens op een wit vlak achter te laten. Om je bewegingen vast te leggen, hoe tijdelijk dan ook”. Ik vond dat een zeer mooi en gepast einde voor het boek.
Het boek leest zeer vlot en het is ontspannend. Het boek is geschikt voor een zeer groot publiek. Het verhaal is niet spannend of met zeer onverwachte wendingen, het zijn waargebeurde momenten uit zijn leven, maar dat maakt het boek niet minder sterk. Integendeel, hij slaagt erin, aan de hand van zijn tekeningen, zijn taalgebruik en zijn levensverhaal, de lezer te boeien. Het is een boek dat door zijn mooie tekeningen en goed geschreven tekst, zeer goed zal bijblijven, zoals Veerle Beel in De Standaard zegt. Het is een echte aanrader.