Een gouden gezin hoe mantelzorg kapot maakt wat je lief is

Mijn dank aan Samenlezenisleuker en Jolanda Zuydgeest dat ik mee mocht doen aan de leesclub.

Wat emotioneel sla ik dit boek dicht..
Prachtig geschreven !
Het zorgt voor vochtige ogen en een brok in mijn keel.
Herkenbaar op vele vlakken.

Voorop staat "Hoe mantelzorg kapot maakt wat je lief is " , wat slaat ze hiermee de spijker op de kop !

Een gouden gezin dat 2 maal word getroffen door een groot verlies.

Het boek is opgesplitst in 3 delen. Hierdoor leest het boek lekker makkelijk weg. Ieder deel heeft zijn eigen doel.

Het 1ste deel vertelt in korte hoofdstukken over het gezinsleven.
Het begint met de ziekte van Nelis en diens overlijden. Dan volgen we het verdere leven van mama Renate op de voet. Haar gezondheid gaat geleidelijk aan achteruit. Haar jongste zoon Job woont thuis en die krijg te maken met hartproblemen en kan de zorg niet meer alleen aan. Hier komen de andere zussen en broers om de hoek kijken om voor hun moeder te zorgen en Job bij te staan om hem ook wat te ontlasten. Dit tot ongenoegen van een aantal gezinsleden.

In deel 2 krijgen we inzage in een schriftje wat bijgehouden werd toen Renate in een verzorgingstehuis kwam te wonen. Hierin werden belangrijke punten en mooie momenten geschreven. Als een soort dagboek. Terwijl je dit door leest voel je duidelijk de spanningen tussen de broers en zussen.

In het 3de deel vinden de nachtwake's plaats. Cornè en zijn zussen Renate, Avelinde en Judith samen met kleindochter Janneke blijven om de beurten de nachten bij hun moeder/oma. Tot zij haar laatste adem uit blaast. Dit deel begint met mama Renate die verteld aan Judith dat ze elke avond de gordijnen even open doet en dan vraagt of Nelis ( haar overleden man ) haar alsjeblieft wilt komen halen. Zelfs nu ik het typ voel ik de tranen komen.

Omdat er flinke scheuren in het gezin zijn gekomen. Willen de 2 broers Johan en Pierre niet komen als hun zussen er zijn en andersom willen de zussen niet weg gaan om ruimte te maken voor hun broers. Dit zorgt ervoor dat Pieree en Johan geen afscheid van hun moeder komen nemen. Je zou denken dat ze in deze tijden juist de koppen bij elkaar zouden steken maar het is duidelijk dat trots soms behoorlijk in de weg kan staan. De een wil teveel en de ander onderneemt niks. Uit eigen ervaring weet ik dat dit inderdaad voorkomt. In plaats dat ze met zijn allen samenwerken vormen zich juist 2 kampen met alle gevolgen van dien.

Dit boek geeft een inzage in het leven als mantelzorger, dit is een hele heftige taak om op je te nemen. Zo heb ik dat in levende lijve ondervonden. De wrijvingen in de familie zijn mij helaas ook niet bespaard gebleven. Dit boek had voor mij dus een enorm raakvlak. Ik merkte dat mijn eigen verleden even de kop op kwam steken.

Of je nou wel of niet hiermee te maken hebt gehad. Dit boek is zeker een aanrader !

Bedankt Jolanda, je hebt dit zo prachtig geschreven.

Van mij dan ook welverdiende 5 sterren..

Hoe een familie uit elkaar valt door de zorg om een ouder. Helaas heel herkenbaar. Iedereen druk druk druk en de ouder is het slachtoffer.

Nog nooit heb ik een boek gelezen zonder een boekenlegger nodig gehad te hebben. Dit boek is heel erg leesbaar en herkenbaar. De (ouderen-) zorg faalt, er is te weinig begeleiding beschikbaar voor mantelzorgers. Een verhaal over een bijzondere familie.

Hele fijne schrijfstijl, lees heel makkelijk. Als je er mee begint , wil je het uitlezen!! Heel triest als je dit allemaal in de laatste jaren van je leven moet meemaken. Een moeder die alles onder haar handen ziet wegglijden.....

Het leest alsof het aan je verteld wordt zo makkelijk..... terwijl het een triest verhaal is.

een gezin wat uiteen valt na het overlijden van de vader.
grootste gevolg een moeder die depressief wordt.
hoe als gezin hiermee om te gaan? als de externe hulp laat op gang komt.
zeer herkenbaar en een emotioneel verhaal.
leest zeer makkelijk.
je wordt meegetrokken in het verhaal.

Ik las Een gouden gezin van Jolanda Zuydgeest

Hoe mantelzorgzorg kapot maakt wat je lief is

Het boek gaat over de Fam. Pronk
Het begint met het ziek worden van vader en het sterven
Zijn laatste woorden waren , ik heb een gouden gezin
Dan word moeder ziek en start de familie met het verlenen van mantelzorg

Wat heb ik genoten van dit boek , zo ontroerend en pakkend geschreven
Het leest fijn door het prettige lettertype en grote , en door de korte duidelijke hoofdstukken
Het word verteld vanuit de jongste telg van het gezin haar oogpunt

Lezende voort word je een lid van het gezin en je voelt de emoties door je heen trekken
Je lacht , je huilt , je word boos
De onmacht die er is als de geneeskundige wereld niet helpen wil als het voor de moeder lijden gaat worden ( geestelijk)
Pas op het laatste moment kan er iets ondernomen worden
Je voelt de pijn en het verdriet van de moeder en de kinderen
Je ervaart de druk die toch op alle betrokkenen toeneemt

Is het op het einde nog een gouden gezin ??

Dank je wel Jolanda dat ik dit mocht lezen
Wat heb je alles mooi verwoordt en wat is het herkenbaar .
Dit boek is echt een aanrader

Van mij krijg je 5 welverdiende sterren

Ik vind het verhaal goed geschreven op een begrijpelijke manier, het is vanaf pagina één goed te volgen, en word duidelijk word beschreven waar het om gaat in dit boek en om wie het allemaal gaat, want anders klopt de titel niet vind ik en laat je de lezer in achterstand over wie er bij betrokken zijn.

Als je kijkt naar hoe het verhaal in mekaar zit, zie ik vergelijkbare zaken die ikzelf ook tegenkom in de echte wereld, de man komt te overlijden en voelt zich alleen, herpakt zich maar het gemis komt weer enorm terug, dat is menselijk. Ook hetgene wat met geld te maken heeft komt me bekend voor uit me werk dat er altijd één of meerdere familieleden minder empatisch zijn en eigelijk weinig medeleven betuigen, maar uit zijn op eigenbelang, geld dus. Het is allemaal zo herkenbaar uit het echte leven met dat er altijd mensen dwars liggen, minder willen doen of geen tijd hebben.

ik maak situaties mee in me werk dat er mensen zijn die de ander pijn doen en niet denken wat het voor een ander betekent als druk, stress en net doen of de neus bloed. Want vergeet niet buiten de zorg voor de moeder hebben sommige personages ook nog een eigen leven die echt opgaat aan de zorg van de moeder. en een aanta broers zijn daar erg hard in.
Terwijl de moeder wel voor hun heeft gezorgd tot aan ze het huis uitgingen.

ik heb het meest te doen met de moeder, Judith, Renate, Avelinde en Andrea, want zei tonen zoveel hart aan hun moeder en krijgen en feitelijk weinig voor terug. Je moet het eigelijk zien als alsof je water naar de zee brengt, alleen het enige verschil is dat dat het menselijke er aan te pas komt. Ik denk dat de meeste mensen het bekend voorkomt dat je soms veel voor een ander doet en er weinig voor terugkrijgt, danwel onmacht of ze kunnen er echt niks aan doen.

Tijdens het hele boek heb ik meegeleefd met de personages en situaties, want eigelijk verwacht je van anderen terug aan wat je geeft, en als je dat niet krijgt doet het eigelijk pijn. Sommige stukken zijn hartverscheurend, omdat de personages soms machteloos staan op veel momenten, want je hebt de ander niet in de hand met haar of zijn manier van denken en doen en aangezien in veel werk met een bepaalde doelgroep raakt dit verhaal me extra omdat ik de link snel kan leggen met de praktijk in het nu.

De zorg van de thuiszorg of in het verzorgingstehuis in het boek is ook net als in het echt, ze kunnen niet meer doen dan nodig is, met tijd, inleven, want er zijn meer mensen, er zijn uitzonderingen natuurlijk met zorgverleners die net dat stukje extra doen, zoals met een kaars bij de receptie, je komt het niet veel tegen als er iemand overlijd in een tehuis waar dan ook.

Al met al zijn dit soort boeken een les voor het leven en de vraag rijst dan telkens, kan het ooit veranderen tot een ideale wereld, ik denk het niet, want iedereen denkt in zijn eigen Ego en het Ego word gemaakt door invloeden en ervaringen met alles.

Bij het lezen van het voorwoord wou ik onmiddellijk verder lezen. De bladzijde daarna werden de namen van de kinderen uit het gouden gezin meegegeven te beginnen met de oudste. Dit bleek bij het verder lezen echt nuttig. Het eerste deel was zeer aangenaam lezen, alhoewel ik absoluut geen erkenning noch herkenning heb met deze problematiek .Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van de jongste van het gezin namelijk Judith. Een gezin met 9 kinderen dat, alhoewel ieder op zichzelf woont, een blijvende band heeft of is dit gewoon schijn? Bij het overlijden van de vader die zijn gezin "het gouden gezin" noemt, maakte dat er toch enkele hiaten naar boven kwamen. Tot zover las het verhaal zeer vlot. Naarmate moeder ouder werd, kwamen er meer en meer verantwoordelijkheden te liggen op de schouders van de kinderen, maar dan blijkt dat niet iedereen bereid is evenveel tijd te besteden om hun moeder op te vangen. Aanvankelijk bleef ik volledig in het verhaal, maar vanaf de tijdsaanduidingen bleek het moeilijker en moeilijker te verlopen. Ik kon mij wel inleven maar toch miste ik iets, waar ik de vinger niet kan op leggen. Het tweede deel viel mij dan helemaal tegen, maar gelukkig kwam daar verandering in en kon ik het verhaal toch terug volledig positief bekijken ook het deel die mij had tegengevallen. Blijkbaar hebben de situaties en gebeurtenissen mij op een bepaald moment toch gegrepen en ja, ik durf zeggen dat er toch menig traantje is gevloeid.
Dit is een boek dat ik toch aan enkele mensen zal aanraden te lezen.
Wat de personages betreft, vind ik dat deze voldoende werden uitgediept.
De auteur heeft hier toch wel een aangrijpende dagdagelijkse problematiek naar voor gebracht die, voor de mensen die met deze problematiek niets te maken hebben, voeling en openheid geven én die maakt dat het de lezers raakt.
Doordat het verhaal werd verteld vanuit het oogpunt van de jongste dochter Judith, kennen we haar visie maar niet het gevoel en de visie van de broers en de zussen wat uiteindelijk niets af deed van het verhaal. Mocht elk zijn gevoelens en meningen volledig werden uitgediept, zou het één kluwen zijn geworden.
Waar het mij op een bepaald moment moeilijk viel om verder te lezen door het agenda-vertellen bleek nadien toch zijn nut te hebben.

Originaliteit 3*
personages 3*
spanning 3*
leesplezier 3*
schrijfstijl 3*
plot 3*

Via Samenlezenisleuker mocht ik dit boek lezen. Het was meteen duidelijk dat her verhaal me boeide
, ik had het in anderhalve dag uit. Dat komt omdat je wilt weten hoe het verder gaat met de personages, je hoopt op een goede afloop. Ik moest even wennen aan de schrijfstijl, die deels in dagboek stijl en logboek stijl is.

Je volgt een groot gezin na het overlijden van de vader. Moeder krijgt hierop een depressie en moet op een gegeven moment uit haar huis naar een verpleegafdeling. De zorg wordt niet evenredig gedragen door alle kinderen en dit zorgt voor veel frictie.

Het is triest en wrang, mede door de beschrijving van zorg die tekort schiet. Helaas een realistisch beeld van onze maatschappij, waarin ouderen in het verdomhoekje zijn geraakt