Een veilige plek roman

Hoofdpersonage Mara werkt in de vrouwenopvang 'Blijf van mijn lijf' als maatschappelijk werker . De vrouwen moeten er zo vlug mogelijk doorstromen naar een eigen woning. Bij sommige vrouwen lukt dit, anderen keren steeds terug. Huishoudelijk geweld komt in alle lagen en alle culturen van de bevolking voor. Mara ontwikkelt zich in deze psychologische roman van onzeker, bescheiden, hardwerkend tot een vrouw die haar eigen keuzes maakt, tot oplosser tot ze zelf in een 'verkeerde' relatie terecht waar ze moet vechten voor herkenning. Uiteindelijk lukt het haar en beschrijft ze haar jarenlange ervaring neer in een boek.
Wilma Van den Akker beschrijft in haar boek 'Een veilige plek' de hulp bij verschillende soorten huishoudelijk geweld ( lichamelijke, psychische of geestelijke mishandeling) en hoe de vrouwen worden opgevangen in 'Blijf'.
Door de korte hoofdstukken krijg je inzicht over de werking in een vrouwenhuis en onderlinge relaties tussen collega's, teammanager en klanten. Deze moeilijke materie doet je nadenken en je ontdekt dat er heel wat meer slachtoffers zijn dan jezelf dacht.
De titel wijst naar de veilige opvang die er geboden wordt aan de misbruikte vrouwen, ook al blijven hun littekens zichtbaar. De manier van begeleiding wordt mooi beschreven maar er is ook plaats voorzien om het effect hiervan op de hulpverleners te belichten, hoe zij omgaan met de trauma's van de bewoners, hoe zij zich draaiende houden binnen de groep.
Het verhaal grijpt je aan, maar leest heel vlot.

4**** welverdiend.

Een veilige plek is losjes gebaseerd op de ervaringen van de auteur toen zij in de vrouwenopvang werkte.
Hoofdpersoon in het boek is Mara. Zij werkt als maatschappelijk werker in een Blijf-van-mijn-lijf-huis. Het lijkt idealistisch, maar ook hier moet er gepresteerd worden. Vrouwen moeten zo snel mogelijk doorstromen naar een eigen woning buiten de opvang en lege plekken moeten snel weer worden opgevuld. Er moet winst worden gemaakt. Teammanager Marie-Louise let vooral op het financiële plaatje. Morele steun aan de medewerkers ontbreekt en bij het team staat ze niet goed bekend.
In het boek lees je stukjes uit de verhalen van vrouwen en kinderen die in TVT (Traject Veilige Toekomst) verblijven, een onderdeel van het Blijf-huis. Mara is hun begeleider en helpt hen hun leven op derit te krijgen en geeft ook morele steun. Met sommige vrouwen gaat het uiteindelijk goed, anderen keren steeds weer terug naar Blijf. Er is ook een vrouw die telkens zwanger raakt, maar niet goed voor haar kinderen kan zorgen. Mara heeft veel geduld nodig bij haar. Tussen de vrouwen onderling is er soms ook ruzie, mede door de vele verschillende culturen en milieus waaruit ze afkomstig zijn, want huiselijk geweld komt helaas in alle culturen en algen van de bevolking voor.
Privé laat Mara zich meeslepen in een erotisch avontuur met onverwachte gevolgen. Mara ontkent alle signalen die ze van haar omgeving krijgt over deze relatie. Moet ze nu zelf ook naar een Blijf-huis? En hoe doe je dat, zowel slachtoffer zijn als hulpverlener?
Gedurende het boek leer je meer over Mara’s moeizame jeugd en haar pestverleden. Het verklaart hoe Mara is en waarom ze sommige dingen doet. Als lezer wil je haar soms door elkaar schudden en waarschuwen. Dat geldt ook voor de vrouwen die na de opvang toch weer terugkeren bij hun gewelddadige ex of familie.
Het boek bestaat uit drie delen, die elk zijn onderverdeeld in talloze kleine stukjes, vaak van een halve bladzijde of minder. De auteur strooit zo met kleine stukje informatie over Mara en haar collega’s, de moeizame relatie met de teammanager, Mara’s jeugd en privéleven en de vrouwen die ze begeleidt.
Mara maakt vaak de vergelijking met ballonnen. Soms vertelt iemand je iets persoonlijks, waar je eigenlijk meteen op moet reageren. Als je te lang wacht, is die kans voorbij omdat de ballon dan al buiten bereik is. Sommige vrouwen hebben zoveel problemen (ballonnen) dat alle touwtjes ervan hopeloos in de knoop zitten. Mara wil graag alle knoopjes weer lospeuteren, maar denkt ze daarbij wel aan haar eigen ballonnen?
Door de verschillende vrouwen die in Blijf wonen en door Mara’s privéleven leer je dat er verschillende vormen van huiselijk geweld zijn. Het klassieke stereotype van man slaat vrouw is niet altijd waar. Er zijn ook vrouwen (en mannen) die vluchten vanwege psychische of geestelijke mishandeling. Zo bezien zijn er misschien wel veel meer slachtoffers dan je denkt.
Ondanks het heftige onderwerp is het boek luchtig geschreven, je vliegt er zo doorheen. Wanneer de tekst op de bladzijden was uitgevuld, in plaats van links uitgelijnd, was het qua vormgeving net iets mooier geweest, maar dat doet zeker niets af aan het leesgenot.
De titel zegt alles over de inhoud. Het boek gaat namelijk over de veilige plek die een Blijf-huis is en over de bewoners die ook na hun verblijf een veilige plek willen hebben. Toch zou een ondertitel meer duidelijkheid geven over het boek.
Op de cover staat een boom in de herfst waar een rode ballon voor hangt. De ballon is niet erg duidelijk, het is meer een ovaal waar je de takken van de boom doorheen ziet. Het geeft aan dat het geweld altijd aanwezig blijft. Er blijven altijd daders van huiselijk geweld en als slachtoffer draag je de littekens ervan levenslang met je mee. Het kleurgebruik van de cover is heel vrolijk en kleurrijk, want er blijft altijd hoop en het verblijf in een Blijf-huis is het begin van een leven met hopelijk meer lichtpuntjes.

Flaptekst

Ingrid raakt aldoor zwanger maar kan niet goed voor haar kinderen zorgen. Laila werd vanaf de eerste huwelijksnacht door haar man verkracht. Karima leefde als kind opstraat. De vrouwen krijgen praktische en morele steun van Mara, hulpverleenster bij Blijf-van-mijn-lijf. Ze houdt van haar werk, maar heeft net als haar collega's zelf ook steun nodig om het vol te houden. Die steun krijgt het team niet van de manager Marie-Louise. Zij maakt het werken juist extra zwaar. Privé laat Mara zich meeslepen in een erotisch avontuur met onverwachte en ongewenste gevolgen. Moet ze nu zelf ook op zoek naar een veilige plek?

Vanaf het eerste moment zat ik in het boek. De titel is goed gekozen en pas uitstekend bij het boek.

Het is een verhaal dat je aangrijpt en verbijsterd. Met name over hoe er wordt om gegaan met de hulpverleners.
Het boek neemt je bij de hand over hoe het gaat in een blijf van mijn lijf huis.
De vrouwen die daar komen, de problemen die ze hebben waarom ze daar komen. Maar ook over hoe het daar wonen is en hoe de verhoudingen onderling zijn bij de vrouwen.

Er wordt op ingegaan hoe de begeleiding is van deze vrouwen. Het boek beschrijft ook goed wat de hulpverleners mee maken . Hoe zij er mee omgaan met de trauma's van de bewoners.
Het grijpt je aan. Alle emoties zijn goed weergegeven waardoor je blijft lezen.

Het is een prettige schrijfstijl. De hoofdstukken zijn goed verdeeld. Waardoor het boek zo uit leest.

Omdat het zo prettig leest en het zo dicht bij de waarheid ligt krijgt het van mij 5 sterren.

Recensie van:
Een veilige plek
Auteur: Wilma van den Akker
Uitgeverij: Pumbo
Wijze van lezen: paperback verkregen via deelname aan de Facebook pagina Boekentoer o.l.v. Attie Dotinga en Christel Feijen-Kromhout
Mooie passage:
“Ze is opgehouden met oplossen. Ze is weg uit de hulpverlening en loopt niet meer door een met ballonnen gevulde ruimte. De ballonnen zijn zeepbellen geworden. Als je naar een grote zeepbel kijkt, zie je die veranderen in een geest, een fragiele globe vol van pastelkleurige stippelvelden, die niet uitelkaar spat, maar zonder meer ophoudt te bestaan. Er blijft zelfs geen druppel zeepsop over die uit de hemel valt. De zeepbel is weg.
Het verhaal:
Mara is hulpverleenster in een Blijf-van-mijn-lijf. Zij geeft vrouwen die vluchten voor geweld morele en praktische steun.
Mara houdt van haar werk, maar heeft net als haar collega’s zelf ook steun nodig om het vol te houden. Die steun krijgt het team niet van de manager. Zij maakt het werk extra zwaar. Privé laat Mara zich meeslepen in een exotisch avontuur met onverwachte en ongewenste gevolgen.
Moet Mara nu zelf op zoek naar een veilige plek?
Mijn leesbeleving:
De auteur biedt een zeer beeldende, realistische, rauwe, intensieve, emotionele maar ook mooie inkijk in het leven van hulpverleners. Hulpverleners die beschadigde vrouwen, veelal door partner geweld of doordat het leven niet lief voor hen is, met passie, doorzettingsvermogen en veel kracht morele en praktische steun geven. Die zich een slag in de rondte werken en met hun hele ziel en zaligheid een baken van vertrouwen en licht zijn voor die vrouwen die enkel duisternis ervaren.
Zo gruwelijk dat ze dan door een verschrikkelijke egoïstische hielenlikkende manager worden tegengewerkt.
Terwijl juist de hulpverleners het verschil maken een echte reddingsboei zijn voor deze cliënten. Maar doordat zij door protocol en regels geketend worden kunnen ze met moeite professioneel werken zonder stress en zorgen.
De personages vind ik zeer goed uitgewerkt en zeer menselijk overkomen. Hun emoties beroerden mij diep.
De metaforen die de auteur in het hele verhaal hanteert zijn schitterend en geven je een glimlach op je gezicht.
Gaandeweg het hele verhaal geeft de spanningsopbouw het verhaal de drive om door te lezen. De lezer blijft geboeid en nieuwsgierig naar de plot.
Ook de privé perikelen zijn tot in detail en met veel ruimte voor gevoel en emotie vertelt. Ik voelde gelijk een diepe verbondenheid met Mara. Een vrouw die door het vuur gaat voor haar vrouwen. Die haar werk tot in perfectie uitvoert, die lief en warm is voor haar collegae. Maar die door haar getroubleerde jeugd en huidige leven privé een makkelijke prooi blijkt voor een onvoorspelbaar ontoerekeningsvatbaar gewelddadig soort kwaad van het zuiverste water. Zoveel respect voor Mara hoe ze gaandeweg het verhaal voor haarzelf knokt beroepsmatig en privé. Wat houd ik van deze geweldige vrouw.
Duidelijk is dat de auteur verstand van zaken heeft.
Naast veel leed, verdriet en rauwheid biedt het verhaal ook ruimte voor humor en hilariteit. Gedurende het verhaal begon ik soms luidop te lachen. Het verhaal dient wel met rust en aandacht gelezen te worden om alle mooie metaforische woordspelingen goed tot hun recht te laten komen.
Bedankt voor deze inkijk in de wereld van hulpverleners Wilma van den Akker.
Zeer leerzaam en mooi dat de wereld een gedegen en deskundige inkijk krijgt in deze wereld van hulpverlening. Een wereld waarin gewone mensen door hun professionaliteit en empatische, geduldige manier van werken bergen verzetten voor diegene die zelf door geweld murw zijn geworden. Hulpverleners geven ze hun stem en vechtlust terug.
Maar mogen niet gehinderd worden door management en protocol. Mooi dat hier een lans voor gebroken wordt door dit verhaal te publiceren.
Ook de site van de auteur www.schrijftaal.org is de moeite van een bezoek waard.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.