Eindelijk 40

Aafke haar boekje zorgde er voor dat ik opeens door de boekenkasten ging en er een enorme stapel boeken uittrok die ik weg ga doen. Wordt je er gelukkig van? Ga je het ooit lezen? Dit kwam voort uit 1 van de stukken die Aafke deed nav een opruimgoeroe. Bewaar alleen datgene waar je gelukkig van wordt.
Het motto dat je beter een kast met lievelingsboeken kan hebben dan een kast met ongelezen boeken want dat levert druk op, herken ikdan weer absoluut niet. Aafkes Eindelijk 40 behandelt de beslommeringen van Aafke met een grote dosering openheid en eerlijkheid roept ze herkenning op bij mijzelf en zeker bij mijn omgeving aan wie ik stukjes voorlas. Vele lachen schaterden tijdens het lezen door de woonkamer en veel oh jaaaaa's . Al die vrouwen die uren op Funda rondneuzen, jij kent ze ook toch? Of opeens iedereen zien hardlopen of naar yogalessen en d emeest rare hoduingen aannemend.
Maar ook schudt ze me wakker op sommige momenten. Moet alles steeds vernieuwend of mag je ook gewoon tevreden zijn met die kroket van jouw vaste snackbar op vrijdag? Moet je bepaalde kleding nog willen dragen? Mag je nog een hempje dragen als het warm is en je hebt hele kippenfilets hangen? Wie bepaalt dat eigenlijk?
Aafke schrijft op een lekker spontane wijze over de problemen van veertigers. Open en onbevangen. Terwijl het verhaal begint dat 40 een heerlijke leeftijd moet zijn: niet meer dat van alles moeten op je 30e en nog lang geen 50. Dat 40 is de helft van je leven en klaarblijkelijk moet je toch wel nog steeds heel veel. Absolute aanrader om je eigen dingen eens goed onder ogen te zien en jezelf ook uit te lachen, want dat krijgt deze auteur voorelkaar

Nu ben ik in juli 40 geworden, dus dat leek me het ideale boek om te lezen voor mij.

De cover is wit met goud. De naam van Aaf Brandt Corstius staat in goud en de titel staat in wit. Dit goud wordt opgebouwd door gouden puntjes in verschillende goud tinten. Dit vind ik erg mooi uit zien en past goed bij het boek.

Doordat ik zelf veertig geworden ben, had ik verwacht hier herkenning te vinden, maar blijkbaar ben ik geen doorsnee veertiger. Of Aaf is geen doorsnee veertiger dat kan natuurlijk ook. Ik heb het boek gelezen, maar moest me door sommige stukken echt doorheen worstelen en vroeg me werkelijk af "Waar maak je nu in godsnaam een probleem van?" Ik koop wat ik leuk vind en niet omdat dit in de mode is. Ik moet me er goed in voelen, maar ik heb het gevoel dat Aaf toch meegaat in wat de grote meute vindt. Wellicht dat ik daardoor weinig herkenning vond in het boek.

De hoofdstukken zijn kort, waardoor je het boek makkelijk tussendoor even kon lezen en weer wegleggen, want een hoofdstuk was zo gelezen. De schrijfstijl van Aaf is open en theatraal, ze maakt van kleine problemen wereld problemen, dat doet ze natuurlijk bewust voor dit boek, echter ik lees liever een boek met meer inhoud. Ik had van dit boek een meer humoristisch verhaal over het veertig worden en de voor en nadelen hiervan verwacht. Dit is naar mijn gevoel niet echt gelukt. Het was naar mijn gevoel meer een opsomming van dingen waar Aaf tegen aan loopt en wat ze niet meer wilt of net wel nog wilt, maar waarvan ze niet meer weet of ze dat nog wel kan doen nu ze veertig is.

Dit boek krijgt van mij 2,5 van de 5 sterren.

Aaf Brandt Corstius ken ik als columniste van het tijdschrift Margriet en elke week lees ik haar columns. Ik heb nog altijd een abonnement op de Margriet als eerbetoon aan mijn moeder. Zij had al een abonnement en ik weet niet anders dan dat dit tijdschrift in de lectuurbak zat, net als de Donald Duck en de krant. Toen mijn moeder overleed heb ik haar abonnement overgenomen. (Eigenlijk had ik het abonnement al want in het verzorgingshuis waar zij en mijn vader woonde verdween dit tijdschrift regelmatig van de balie als hij was bezorgd. Na een aantal bezorgklachten, zo raar, en inschakeling van de receptionistes besloten wij dat ik het bezorgadres zou worden, want zelfs achter de balie verdween hij spoorloos…. De Margriet was dus nog steeds herkenbaar voor de bewoners. Maar mijn moeders naam stond er nog steeds op.)

De columns smaakten naar meer. Brandt Corstius is humoristisch, en leuk. Het is genieten met een G. Maar ik ben wel eerlijk, je moet de columns gedoseerd lezen, elke dag met een hoofdstuk afsluiten is een goed einde. Een hoofdstuk bestaat uit een aantal columns. Ze zijn prima om je hoofd leeg te maken en je lacht. Lachen is gezond.

Brandt Corstius spreekt je aan als lezer, je hoeft geen veertig te worden of te zijn. Voor mensen die jonger zijn, zijn de adviezen leuk. Voor veertigers en vijftigers en ouder kunnen de columns een feest van herkenning zijn. Voor anderen zijn de columns humoristisch leesvoer en geven je een glimlach op je gezicht.

Aaf heeft een leuke en vlotte manier van schrijven. Er zit vaart in het boek . Heb het in 1 ruk uitgelezen! Eindconclusie: 40 worden is zo erg nog niet! Een aanrader!!

Niet zo vaak gelachen als ik verwachtte, maar Aaf is gewoon leuk. Door alle columns achter elkaar te lezen, heb je ook het gevoel dat je een tijdje met Aaf samenleeft en dat is heel gezellig.

Heerlijk boek om even tussendoor te lezen. Leest lekker weg. Moest vaak hardop lachen.

Als fan van Aaf Brandt Corstius moet deze in je collectie zitten! Lekker fris, grappig en relativerend zoals alleen zij dat kan.

Een leuke verzameling korte verhalen, Aaf schrijft humoristisch vooral over haar gezin.

Als pluspunt zou ik zeggen: goede kwaliteit.

Erg herkenbaar

Ook leuk als je nog geen 30 bent ;-)