Eskimoland

Wanneer je dit boek ziet liggen kun je niet anders dan het even op te pakken en je hart te laten smelten door het zien van deze 3 blije mensen op de foto. Vol vertrouwen kijken ze onbevangen de wereld in, dat raakt de ziel, prachtig! Het boek heet Eskimoland, in onze tijd een vreemde benaming, want wij noemen deze mensen tegenwoordig Inuit, dit betekent 'mensen'. Niko Tinbergen schreef dit verslag aan de hand van een Nederlandse expeditie voor het Internationale Pooljaar 1932-1933. Samen met zijn vrouw Lies Rutten deed hij een jaar biologisch onderzoek in Groenland. Hun verblijfplaats was Angmagssalik, een Deense nederzetting aan de oostkust. In dit boek wil hij de nadruk leggen op de levenswijze van de Eskimo's, daar is veel over te vertellen; wetenschappelijke onderwerpen worden her en der benoemd, niet te uitgebreid om het verteerbaar te houden voor de leek.
Eén van de eerste anekdotes vindt aan het begin van het boek plaats. Eskimo's maken alles wat ze nodig hebben zelf, niet zo verwonderlijk, de consumptiemaatschappij heeft z'n intrede nog niet gedaan, je leefde van en in de natuur. Toen Tinbergen trots zijn fototoestel showde was de eerste vraag of hij die zelf gemaakt had, bij het horen van het antwoord haalden de eskimo's hun schouders op en keken hem meewarig aan. Tijdens hun expeditie verbleven ze op verschillende plekken, een plaats waar ze wat langer moesten zijn voor het doen van onderzoek was Kûngmiut, daar werden Tinbergen en zijn vrouw 5 maanden lang gastvrij opgevangen in het gezin van Kârale (een gekerstende sjamaan), zijn vrouw Johanne en hun dochter Elise.
Het leven in dit wonderschone, maar ook medogenloze gebied vergt aanpassingen. Met het westerse comfortabele leven heeft het totaal niets te maken, denk alleen maar aan de elementaire levensbehoeften voedsel, kleding en behuizing. Al deze benodigdheden komen rechtstreeks uit de natuur; fauna en flora leveren in het algemeen voldoende calorieën om in leven te blijven, het is wel zaak om in goede tijden voldoende te bewaren voor de magere maanden. Er is verschil in zomer-en winterbehuizing, in de zomer wordt er gekampeerd ( onder een omgekeerde huidenboot) op een plek waar te jagen valt en 's winters is er een rechthoekig huis, gemaakt van grote platte stenen en zoden en zeehondenhuiden als dakbedekking. Kleding wordt gemaakt van zeehondenhuiden, net als de schoenen
 
Niko en zijn vrouw hebben zich ingezet de taal van de eskimo’s te leren, hier volgt een kleine uitleg, erg interessant om te weten.De bouw van de taal is verwant met die van enkele Noord-Amerikaanse Indianentalen, Groenlanders schijnen te kunnen spreken met eskimo’s uit Noord Amerika.
Conclusie
Het boek is nogal beeldend geschreven, Tinbergen is een onderhoudend verteller. De beschrijvingen van de imposante natuur, het ijs, de ijsbergen, de fjorden, de vogels, de robben etc. zijn schitterend De wat mindere kanten krijgen net zoveel aandacht als de positieve geluiden, dit zorgt voor een evenwichtig verhaal. De fascinatie en respect voor de natuur die hij beschrijft laten een onuitwisbare herinnering achter van het leven in een immens en ontoegankelijk gebied.
De mooie zwart-wit foto's zijn een welkome aanvulling op tekst! 

Het verhaal leest plezierig, de auteur is zeer gedreven en enthousiast, en het geeft een mooi beeld van de situatie aldaar een kleine honderd jaar geleden. Een fijn leesboek voor wie geinteresseerd is in het hoge noorden.

Een geweldig leuk, interessant en informatief boek. Je wordt mee op expeditie genomen in een tijd dat het nog expedities waren. Immers verstoken van vervoer terug, levend tussen mensen van een 'primitief' volk waar zoveel van te leren valt. Het aanpassen aan het klimaat, het eten, het wonen, de kleding, de jachtmethodes en zoveel meer. Geschreven in de taal van toen maar wel meer hedendaags in een goed leesbaar verhaal. De mooie foto's die de auteur Tinbergen zelf heeft gemaakt zijn juweeltjes op zich. En ook de treurigheid van het aanpassen van de Inuit of Eskimo's aan de westerse en christelijke gewoonten. Het inruilen van de zo nodige pelzen voor inferieure westerse katoenen kleding om geld te krijgen voor tabak en spul wat niet nodig is.

heel boeiend

Voldoet volledig aan de verwachting. Geeft, zoals gesteld, een heldere kijk op de wereld van de bewoners van Groenland in de eerste helft van vorige eeuw !

Heel goed geschreven en ondanks dat het lang geleden is maar toch juist iets van de historie te lezen. En om dan te bedenken wat er allemaal verdwenen is.

Geschreven bij Eskimoland

Lekker om te lezen

Boeiend boek over de eskimo’s

Wet ik niet boek kado gedaan aan zoon