Evenbeeld

The matrix meets pirates of the Caribbean! En dan doe ik het verhaal van Brannigan eigenlijk nog tekort.

In vliegende vaart maakt de lezer kennis met Syl, de ik-persoon en trotse kapitein van zijn eigen schip. Hij ontsnapt ternauwernood aan soldaten na een spannende achtervolging. Op zijn schip aangekomen besluit hij naar Grim te zeilen om de dood van zijn vader te wreken. Vervolgens maakt de lezer kennis met Caitlyn. Zij ziet in de ondergrondse wereld Dis hoe haar vriend sterft in de virtuele wereld Anwyn, haar poging hem te redden heeft verstrekkende gevolgen voor haarzelf.

De gruwelijke en deprimerende gebeurtenissen in dit boek volgen elkaar vliegensvlug op, waardoor je als lezer snel begrijpt dat zowel Anwyn als Dis elk op hun eigen manier meedogenloos zijn voor de bewoners van deze werelden. En dat zijn ze ook voor de lezer! Want op het moment dat Brannigan de verhaallijnen bij elkaar liet komen, was het voor mij te laat om nog te ontsnappen aan allerlei existentiële vragen die in mij opkwamen.
Met als hamvraag: hoe verhoudt iemand zich tot zichzelf en de mensen in zijn omgeving wanneer hij weet dat de wereld waarin hij leeft virtueel is, maar die hij tegelijkertijd wel in tijd en ruimte als echt ervaart? Mijn vragen werden onverbiddelijk versterkt door de verschillende perspectieven die Brannigan koos om zijn verhaal te vertellen.

Heb ik dan niets op te merken? Zeker wel. De personages zijn op zich goed uitgewerkt, maar de relaties tussen de hoofdpersonen hadden wat mij betreft iets meer uitgediept mogen worden. Zoals de relatie tussen Caitlyn, haar vader en haar moeder. De relatie tussen Caitlyn en Syl vond ik hier en daar wat kort door de bocht, en ik ben nieuwsgierig hoe Gurft zich verhoudt tot Syl, zeker gezien de interessante afkomst van Gurft.
Brannigan laat verschillende soorten fantasy-wezens op de lezer los. Behalve de ijdele aardmannen had ik graag iets meer informatie over deze wezens willen krijgen. Nu had het op mij het effect dat ik de hoeveelheid aan de hoge kant vond, hoewel dat misschien ook een kwestie van smaak is, en ze als inwisselbaar ervoer.

Deze puntjes doen echter niets af aan mijn eindoordeel over het verhaal: hard, zwaar deprimerend en wonderschoon tegelijk. Het is absoluut de moeite van het lezen waard!

Dit boek heeft me doen twijfelen aan mijn voorkeur voor bepaalde genres in de literatuur, zoals ik die altijd heb ervaren. Of misschien juist meer twijfel veroorzaakt aan de afkeur die ik dacht te koesteren tegenover 'fantasy' en 'sci-fi'.
Dit is zelfs het eerste boek dat bij deze genres in de buurt komt, dat ik helemaal uit heb gelezen.
Sterker nog, dat ik met plezier heb uitgelezen!
Misschien komt het doordat de personages op zo'n manier zijn neergezet dat je je goed in ze kunt inleven, ondanks hun bovennatuurlijke krachten in Anwyn of bionische ledematen in Dis. Of dat de twee werelden waarin het verhaal zich afspeelt op zo'n sferische manier zijn omschreven dat je de stinkende, 'dystopische' wereld van Dis voor je kan zien.
Of wellicht is het de vlucht naar een andere, 'betere' wereld, waaraan iedereen zich wel kan relateren, wat het zo pakkend maakt.

Ik moet eerlijk toegeven dat het wel even duurde voordat het verhaal me echt pakte, maar toen het dat eenmaal deed, liet het me niet meer los.

Patrick weeft meesterlijk een Fantasy verhaal door een Sciencefiction verhaal. De wereld van Dis, een ondergrondse stad waar de mens probeert te overleven en de wereld van Anwyn, een gesimuleerde Fantasy wereld. Beide werelden zijn in gevaar door de ambities van een leider. Zijn dochter, Caitlyn komt in opstand tegen hem en strijd in beide werelden tegen het verval, de oorlog en haar vader en voor de liefde die ze er vindt.

Het verhaal is met vaart verteld, maar Patrick besteed ook aandacht aan de personages. Dit maakt het tot een spannend en meeslepend boek met een mooi slot.

Dit boek was een echte achtbaan. Ik heb het in twee dagen uitgelezen en volgens mij heb ik al die tijd mijn adem ingehouden. Superspannend, origineel en ontroerend. Ik betrapte mezelf er op dat ik mezelf inderdaad existentiele vragen stelde en dat heb nooit eerder bij fantasy gehad. Ik kende Brannigan al van zijn verhalen in Pure Fantasy Magazine, maar hij heeft zichzelf met deze roman overtroffen. Een echte aanrader!

In het begin is het heel veel, even moeilijk in te komen. Maar eenmaal helemaal in het verhaal is het onmogelijk om het boek nog neer te leggen. Het is zo goed beschreven dat je helemaal mee kunt leven met de personages. Aanrader!