Fulia 2 - De laatste tocht

Deel 2 van het tweeluik Fulia. Let op mogelijk bevat deze recensie spoilers.
Deel 2 sluit naadloos aan op deel 1. Fulia heeft de eerste aanval van de Mirrax demonen goed doorstaan samen met iedereen die zich heeft aangesloten bij de Dagvaart. Het gevaar is nog niet geweken, de tocht naar het fort Agiana is nog lang. Halverwege de tocht komt een nieuwe aanval van de Mirrax demonen. Het wordt een gevecht op leven en dood en veel van de vrienden van Fulia sneuvelen. Bij de overgeblevenen ontstaat steeds meer twijfel of de tocht wel door moet gaan en of terugkeren niet verstandiger is. Steeds meer mensen vinden Fulia onverantwoord en houden haar verantwoordelijk voor de velen die gesneuveld zijn. Men wil een raad installeren om Fulia te adviseren maar het hoofddoel van de raad is dat Eymee de vriendin van Fulia berecht wordt om de daad die ze in deel 1 heeft begaan. Het lijkt op een wraad van Sidhe. Fulia weet het aanstellen van de raad uit te stellen totdat ze her Fort Agiana bereiken. Naar een barre tocht komen ze in Agiana aan. Daar twijfelt men of men haar toe moet laten, er zijn al zoveel valse profeten aangekomen. In eerste instantie wordt Fulia gevangen gehouden totdat duidelijk wordt dat haar verhaal toch de waarheid lijkt te zijn. In het fort wonen meerdere bevolkingsgroepen en ook daar lijkt verdeeldheid. Fulia zet door met het doel om de Ryex waar de oerdemon zit, de aanvoerder van alle Mirrax. Ze wil deze verslaan om zo het verbond in ere te herstellen. Ondertussen is de Raad ingesteld en wordt Eymee verbannen. Zou het lukken om Eymee weer toe te laten en de Ryex te verslaan. Er valt nog een flinke strijd te leveren.
Deel 1 had ik al beoordeeld met de maximale vijf sterren. Dit deel is nog spannender en als zes sterren mogelijk was dan zou dit boek het dubbel en dwars verdienen. Ook dit deel leest heerlijk weg en voert je mee op de avonturen van Fulia. Het boek is moeilijk weg te leggen, ik heb hier ook wederom enorm van genoten. Ook deze is een echt mustread!

Ik heb genoten van het boek! Op het begin moest ik er even inkomen, maar daarna heb ik het in een adem uitgelezen. Het boek gaat over de strijd tussen goed en kwaad en daardoor verwacht je dat het kwaad uiteindelijk zal verliezen. Toch heeft Joost Uitdehaag mij weten te verrassen aan het eind en dat vond ik juist zo leuk. Ik raad het boek zeker aan!

Deel twee gaat verder met de tocht van Fulia en haar leger. Al snel worden ze ingesloten door de oerdemon Achlais Mentron. Er volgt een verschrikkelijke slag… toch laten Fulia en haar leger zich niet uit het veld slaan. Fulia wil hoe dan ook naar het mytische Fort Agiana. Dit is het verborgen negende lid van het Verbond. De tocht is niet makkelijk, er zijn tegenslagen, er sneuvelen bekenden en er is soms zelfs ruzie over het nut van de tocht. Zelfs haar beste vriendin Eymee twijfelt aan de tocht. Maar ze blijft Fulia steunen. Fulia komt stukje bij beetje meer te weten over de ware aard van de demon. Dat drijft haar om verder te gaan, op zoek naar het Fort. Ze hoopt dat ze het Verbond kan herstellen, maar er is nog een lange weg te gaan.
Het karakter van Fulia wordt goed beschreven, je kan je goed inleven in haar. Het lijkt wel alsof je Fulia bent. Ik vind haar een echte doorzetter. Een type waar ik van hou. Eymee is de ene keer beter te begrijpen dan de andere keer, maar toch vind haar karakter de moeite waard.
De persoon die de meeste indruk op me gemaakt heeft is Mesisobah. Als je het verhaal leest, komt je er achter waarom ik dat vind.
Het boek leest lekker weg, het gaat verder waar deel één is gestopt. Het is dus zeker een must om het eerste deel (Scherven van het Verbond) eerst te lezen, anders mis je te veel. Na het dankwoord heeft de auteur de geschiedenis van het Verbond en van het Fort in chronologische volgorde opgesomd en er is een lexicon opgenomen van alle personen en plaatsen die in het verhaal voorkomen. Dit vind ik erg handig.
De opbouw naar het plot is erg goed, pas op het allerlaatst weet je hoe het af loopt. Het is niet voorspelbaar. Integendeel… dit heb ik niet aan zien komen. Het is een eind dat past bij het verhaal.
Er zit genoeg avontuur en spanning in, ook humor, romantiek , trouw en verraad.
Jammer dat er geen vervolg op komt, want ik wil meer van dit soort verhalen.

Geschreven bij Fulia 2 - De laatste tocht

Even abrupt als deel 1 eindigt in de strijd, gaat de strijd in het 2e deel meteen verder. Eerst lees je nog een kleine terugblik op het eerste deel van Fulia waardoor je weer opgehelderd bent wanneer je de twee delen niet na elkaar leest. We gaan verder met de heftige strijd waar Fulia in terecht is gekomen. Tegenslagen komt zij tegen, moeilijke beslissingen moet zij nemen, de profetie die ze moet zien te doorgronden....we worden weer helemaal meegenomen in de strijd voor het verbond.

Ook dit deel leest vlot en lekker weg. Het is opmerkelijk hoe Fulia gegroeid is in haar strijd, ze is prachtig omschreven in de keuze's waar ze voor komt te staan. Waarbij je soms twijfelt aan de keuze die Fulia maakt kom je er later achter dat ze dit zeker weloverwogen heeft gedaan. De auteur heeft hier duidelijk goed over nagedacht, en tot een mooi samenhangend, kloppend verhaal gemaakt met een bijzondere plotwending. Dat maakt het boek sterk, dat door de beslissingen die Fulia maakt het verhaal soms de meest vreemde wendingen krijgt, en ze toch allemaal uiteindelijk op hun plek vallen. Tot de laatste hoofdstukken blijft het onduidelijk hoe Fulia nu het verbond moet gaan herstellen, zelfs wanneer ze een bijzondere ontdekking doen.
Ik heb dit boek met enorm veel plezier en meelevendheid gelezen, raadzaam is de twee delen achter elkaar te lezen omdat je dan heerlijk in het verhaal kunt blijven zitten.

Klein maar onbelangrijk minpuntje ;-) is dat de namenlijst achter in het boek staat.. waarom auteurs/uitgeverijen hiervoor kiezen is me een raadsel... Helaas zie je deze lijsten vaak pas te laat, op de enkeling na die eerst de laatste bladzijde leest ;-)

Geschreven bij Fulia 2 - De laatste tocht

Het verhaal gaat verder. Na haar Pyrrus overwinning op de heuvel Raura, gaan de overlevenden verder op hun zoektocht naar het geheime fort Agiana en trekken over de bergen om hopelijk aan de andere kant het veelbelovende fort te vinden. Onderweg krijgen Fulia en Eymee steeds meer te maken met tegenstand en onwil. Zullen ze ooit hun einddoel bereiken...

Na het daverende slot van het eerste deel, pakt Joost het verhaal op en begint het verhaal vol met actie. Hierin merk je dat de twee boeken van Fulia een doorlopend verhaal zijn. Na het actievolle begin neemt hij weer de tijd voor de figuren en zet mooie volle hoofd en bijfiguren neer. Je leeft met ze mee in hun ontberingen, hun bedenkingen, hun liefde, zelfs in hun verraad. Ik vond het slot heel origineel en mooi verhaald.

Dit afsluitende deel is een aanrader voor iedereen die van Fantasy houdt en van een menselijk verhaal met een ontwikkeling en slot dat heel onverwachts, maar ook zo actueel is.

"Fulia zou verrast zijn, schelden, dat wist hij wel, maar achteraf zou ze hem dankbaar zijn, want dit was de redding van haar tocht." ~ p132.

Wat een waanzig verhaal. Serieus kippevel bij het lezen van de laatste zin. Het proloog had voor mij niet eens meer gehoeven, maar het is een leuke toevoeging voor de mensen die graag alles afgerond zien. Maar menn.... wat een geweldig goed boek!!!

"Alle gezichten keken haar kant op toen ze verscheen, alsof ze verrast waren door haar terugkeer." ~ p142.

De laatste tocht is het vervolg op Scherven van het Verbond, en daarmee het einde van deze tweeluik. Het verhaal gaat direct verder waar het eerste deel eindigde, dus absoluut een aanrader om gelijk door te lezen, want dat zit je nog heerlijk in het verhaal. Ook in dit tweede deel weet de auteur de spanning goed vast te houden en heb ik de letters bijna van de pagina gezogen tijdens het lezen. Je zit tijdens het lezen gewoon echt IN het verhaal, de wereld zoals beschreven voelt realistisch, de mensen om Fulia heen zijn bijna tastbaar en je proeft de angst die heerst. De dreiging van de Mirrax wordt steeds groter tijdens hun reis, en door de gevechten wordt de groep steeds kleiner. Gaat het Verbond de strijd redden? Is Fulia degene die hun lijdt naar overwinnen? Of zorgt de sluimerend Arinye voor het einde van alles... Spannend tot de laatste pagina!

"Goed sterven lijkt in ons vermoeide Fort tegenwoordig belangrijker te zijn dan de overwinning behalen." ~ p146.

Het lijkt wel of ik steeds sneller ging lezen, om vervolgens de laatste pagina's weer tergend langzaam te lezen omdat ik niet wilde dat het zou eindigen... Wat mij betreft had het proloog nog wel tot een derde boek uitgerekt mogen worden, enkel en alleen zodat ik nog geen afscheid had hoeven nemen van iedereen. Joost Uitdehaag heeft absoluut een meesterwerk geschreven die elke fantasy liefhebber gelezen moet hebben!

Fulia, De Laatste Tocht, is het afsluitende deel van het Fulia tweeluik. Fulia is met haar leger vertrokken uit de Landen. Niet lang daarna worden ze ingesloten door hordes van de oerdemon Achlais Mentron. Er wordt een verschrikkelijke slag uitgevochten. De mirrax zijn sterk en er vallen veel doden. Toch weet het leger van Fulia de mirrax te verdrijven. Ondanks dat ze gewonnen hebben is Fulia aangeslagen vanwege de vele levens dit gevecht heeft gekost. Maar Fulia moet haar missie voltooien en met de overgebleven overlevenden trekt ze de bergen in, op zoek naar het mythische Fort Agiana, het verborgen negende lid van het Verbond. Een zware tocht en onderwijl komen er steeds meer twijfels en ontstaan er ruzies. Om de reis te kunnen voltooien moeten er soms dramatische beslissingen genomen worden en ook bij Fulia ontstaat enige onzekerheid. Ze is zichzelf niet meer maar ze heeft een belofte afgelegd en deze zal ze moeten waarmaken.

Dit boek begint met een kleine terugblik op het eerste deel, Scherven van het Verbond. Een prettige opfrisser zodat het weer helder wordt wat er al allemaal gebeurd is. De Laatste Tocht omvat drie delen en een epiloog. Na de opfrisser wordt er gestart met de beschrijving van een keihard gevecht waarbij Fulia en haar leger alles op alles moeten zetten om de mirrax te verdrijven. De auteur beschrijft dit op een mooie filmische wijze waardoor je als lezer je verbeelding op de loop kan laten gaan. Ook de omgeving en de tocht naar het Fort wordt op een suggestieve wijze beschreven en elke lezer op zich kan zijn eigen weergave van deze tocht bepalen. Je kunt je middenin het verhaal verplaatsen of op veilige afstand Fulia en haar leger volgen.

In Fulia, De Laatste Tocht en Scherven van het Verbond hebben de spelers en de plekken waar het verhaal zich afspeelt best wel ingewikkelde namen die soms moeilijk te onthouden waren. Maar het zou niet passen om hier voor eenvoud te hebben gekozen. De Laatste Tocht verhaalt over een gevaarlijke en spannende reis en gruwelijke passages worden niet vermeden. Naarmate de tocht verstrijkt en er steeds meer slachtoffers vallen gaat Fulia zich schuldig voelen dat ze al deze mensen en dieren met zich meetrekt. Er lijkt geen einde aan te maken en de tocht lijkt een onmogelijk iets te zijn. Om de reis te kunnen vervolgen moeten er dramatische beslissingen genomen worden. Hoeveel offers moeten er gebracht worden voordat Fulia haar belofte vervuld heeft?

“In plaats van iedereen te redden, leek Fulia iedereen te verwoesten. En het ergste was dat ze er steeds minder om leek te geven.”

Maar daar gaat het juist om in dit tweeluik. Een mens zal soms offers moeten brengen om dat ene doel te bereiken. En dat doel bereiken kan mogelijk zijn, maar het is dan belangrijk dat je dicht bij jezelf blijft staan, in jezelf blijft geloven en de mensen die dicht bij je staan, toestaan jou te helpen. Het is moeilijk om iedereen een gelijke kans te geven maar gezamenlijk sta je sterker. Dit spannende verhaal behelst tussen de regels door de nodige boodschappen en het is aan de lezer om deze er uit te halen.

“Het spreekt voor zich dat de eerste profetie nooit vervuld kan worden zonder dat aan één voorwaarde is voldaan.”

Uitdehaag heeft op zijn eigen expressieve wijze en met zijn filmische schrijfstijl een tweeluik neergezet dat boeiend is van begin tot eind. Het laat je meeleven met de sterk uitgewerkte karakters, waarvan Fulia het boegbeeld is. Een vrouw met veel kracht en doorzettingsvermogen en die haar eigen leven op het spel zet om haar doel te bereiken waarmee ze anderen kan redden. Fulia, De Laatste Tocht, eindigt op een manier die niet voorzien was en sluit het verhaal op een verbijsterende wijze af, een afsluiting die het gevoel even hard aanspreekt. Een boek die meer bevat dan zomaar een fantasyverhaal, een heel mooi tweeluik dat in aanmerking zou moeten komen voor een verfilming.