Green Day Easy Guitar Play-Along Vol.10

Verrassend succesvol punkpoptrio uit Berkeley, Californië
dat exemplarisch is voor de even opgewekte als oppervlakkige punk die zo goed gedijt onder de
warme Californische zon. Aanvankelijk slechts gewaardeerd door een select groepje insiders,
breekt de groep in '94 plotsklaps door naar een groot publiek. Handelsmerk: onweerstaanbare, op
Buzzcocks-leest geschoeide popsongs over alledaagse puberproblematiek, vol ruige punkgitaren
en sixties-hooks. De uit Sweet Children afkomstige Billie Joe Armstrong en Mike Dirnt (echte naam:
Pritchard) debuteren aanvankelijk samen met drummer John met 39/Smooth, waarvan de CD-
versie 1,039/Smoothed Out Slappy Hours de vroege EP's 1,000 Hours en Slappy bevat. Na
39/Smooth wordt John vervangen door Al Sobrante, die ook op de CD-versie van het eveneens
sterke Kerplunk! - alweer plaats maakt voor Tre Cool (Frank Edwin Wright). Armstrong houdt zich
en passant bezig met underground hobbyband Pinhead Gunpowder. Het Green Day major label-
debuut Dookie blijkt onverwachts miljoenen exemplaren te verkopen, en Green Day wordt samen
met Offspring de trotse aanvoerder van een moderne punkrevival. De groep sleept diverse
internationale hits in de wacht en speelt op Woodstock 94. Een optreden in de Amsterdamse
Melkweg, twee maanden later, is binnen drie nummers voorbij omdat Billie Joe zijn enkelbanden
verrekt. Op Lowlands '95 neemt het drietal met pure entertainment revanche. De druk op de
groep van acht miljoen (de verkoopcijfers van Dookie) voor een opvolger wordt echter groot. De
spelvreugde ontbreekt dan ook op het tweeslachtige Insomniac. De tol van de roem is hard en
meedogenloos; fans negeren de nieuwe wegen die het drietal inslaat. In april '96 laat Green Day,
officieel door ziekte van een van de bandleden, in Ahoy verstek gaan. Er komt zelfs geen
vervangend concert, zodat de Nederlandse fans de honger naar Green Day-live dat jaar moeten
stillen met live-E.P. Bowling, Bowling, Bowling, Parking, Parking. Opvolger Nimrod valt opnieuw
tegen, maar wordt dankzij single Good Riddance nog een klein succes. Op Warning wordt
verrassend uitgepakt met folkinvloeden en gitaarrockhits in plaats van punkrock. Helaas mist ook
dit album doel. Oude tijden herleven met verzamelaar International Superhits en rariteitenalbum
Shenanigans. De echte comeback volgt pas in het najaar van '04 met American Idiot. Niet alleen
spreekt de groep zich voor het eerst uit over politieke issues (de albumtitel is een directe
verwijzing naar George Bush jr.), ook wordt er muzikaal serieus uitgepakt. Met twee
minirockopera's, zeer uitgedachte punksongs en veel pakkende refreinen overtreft het trio zelfs
het succes van Dookie. Deelname aan Live8, verschillende tv-optredens, een lange reeks award-
nominaties en twee hitsingles zorgen er vervolgens voor dat de groep weer in de hoogste
rockregionen mag opereren.

Bron: OOR Popencyclopedie