Haar naam is Poppy Day

De hoofdpersoon heet Poppy Day, een warme, innemende vrouw met een eenvoudig, ongecompliceerd en saai leven (vindt ze zelf!).
Na een afgrijselijke jeugd is ze dolgelukkig met haar man, haar jeugdvriend van vroeger.
Poppy doet haar naam eer aan, want klaprozen bloeien niet alleen op mooie akkervelden, maar ook op vieze vuilstortplaatsen en stoffige wegbermen. Ze probeert van elke situatie het beste ervan te maken.
De omslag van het boek, een veld met klaprozen waar een vrouw doorheen loopt, is zó passend bij titel en inhoud.
Haar leven staat echter op zijn kop als haar man als militair in Afganisthan wordt gegijzeld en er voor zijn leven moet worden gevreesd.
Dan gaat Poppy terug verlangen naar haar eenvoudige, ongecompliceerde en saaie leven van daarvoor. Niets is meer wat het was!
Onbevreesd en ietwat naïef gaat Poppy hem zoeken daar, omdat de autoriteiten achter de schermen niets tot weinig doen of voor elkaar krijgen.
Mooi en overtuigend boek (op de reis naar Afganisthan na!), maar de eerste helft van het boek, zo'n tweehonderd pagina's gaat in een veel te langzaam tempo!
Veel van hetzelfde en daardoor de neiging met lezen te stoppen of stukken over te slaan.
Dat wordt ruimschoots in de tweede helft van het boek goedgemaakt, gelukkig!
Amanda Prowse schrijft prima en dat ze vertrouwd is met de militaire wereld en uitzendingen naar het buitenland (en de gezinnen die hen moeten missen!) is goed te merken!

Mooi boek, zeker aan te raden aan militairs vrouwen of vriendinnen (als je er tegen kan natuurlijk)

Geschreven bij Haar naam is Poppy Day

Mooi boek, wat van begin tot eind boeit!

zeker het lezen waard

Geschreven bij Haar naam is Poppy Day

Het verhaal begint rustig, een inleiding op het voorgaande leven wat Poppy Day en haar man leefden. Ik vind het eigenlijk net te veel ruimte in nemen, en hier en daar is er ook herhaling, die niks toevoegt aan het verhaal.
Poppy Day is getrouwd met haar jeugdliefde maar gaf er de voorkeur aan om haar eigen naam te houden. In het begin en door het verhaal heen heb ik grote medelijden met Poppy.Bewondering voor haar liefde en kracht. Vind ik dat Mart een schop onder zijn kont verdient. En vind ik de plottwist geweldig goed gevonden, maar wel over de top en toch ook ongeloofwaardig.
De emoties zijn levendig en ook zo goed beschreven dat je zelf mee snikt met Poppy en de belevenissen van Mart laat je huiveren.
Het laatste deel laat Amanda veel kennis zien, en ook al is het over de top en naar mijninziens onmogelijk. Ze heeft onderzoek gedaan en is persoonlijk ook vertrouwd met de militaire wereld. Dus misschien is er wel een kern van waarheid erin.
Na de grote undercoveractie, word het een beetje on overzichtelijk en vind ik het verhaal net even te snel gaan, zeker gezien het trage tempo van het begin! Hier is het ook het moment dat ik die Mart voor sommige dingen een schop onder zijn kont wil verkopen. Meer zeg ik er niet over. Anders hebben we last van spoiler gevaar!

Verder zijn Poppy en Mart goede personages waar je in kan leven en dit is ronduit uitstekend gedaan voor een debuut roman! En toevallig kwam ik er achter dat er een vervolg is van Poppy Day. Dus die ga ik zeker ook een keer lezen!