De handelsreiziger van de Nederlandsche Cocaine fabriek

Ik ben een studente geschiedenis, en dit boek werd ons aanbevolen door een docent.
Niet alleen vanwege het verhaal, maar vooral vanwege de historische correctheid van dit boek.

Over de verhaallijn wil ik graag het volgende kwijt: ja, het is en het blijft een roman, met een enigzins voorspelbaar einde, maar met veel interessante wendingen en wisselende gevoelens bij de verschillende personages. Lucien lijkt zo naïef, je zou soms echt op hem willen schelden. Hetzelfde geldt voor de op het oog zo sympathiek lijkende Engelsman en oorlogsveteraan, maar naarmate het verhaal vordert krijg je argwaan bij beide personages, en wil je steeds meer weten over het de intriges en de gedachten van beide. Jammer dat de personages Biedermann en Kirkpatrick niet meer worden uitgelicht, ik had graag meer willen weten over hun exacte rol binnen de cocaïnewereld. De dialogen zijn goed uitgesproken en je waant je helemaal in de tijd van de wereldoorlogen.

Nu historisch gezien: wat een veldwerk. Wat een correctheid. Beschrijvingen van plaatsen, mensen en situaties is met heel veel behoedzaamheid gedaan, heel voorzichtig, maar wel trefzeker en zonder fouten. Historisch klopt dit boek als een bus, en dat is gewoon applaus waard. Tegenwoordig schrijven mensen romans over het verleden zonder onderzoek te doen waardoor de inhoud voor geen meter klopt. Bij Conny Braam zul je geen onjuistheden aantreffen, wat zorgt voor een prettigere manier van lezen.
Een aanrader van de gemiddele romanlezer met een knipoog naar de tijd van de wereldoorlogen.

net zo verslavend als de cocaine waar conny braam over schrijft
het boek telt 400 pagina's die ik moeiteloos in 2 dagen uitlas
het was spannend, fantasierijk, veel feiten over cocaine en de
karakters waren ook allemaal geloofwaardig
ik vond het jammer toen ik het boek uit had
hoop dat ze gauw weer zo'n goed boek schrijft

Geschreven bij De handelsreiziger van de Nederlandsche Cocaine fabriek

Verbazing, ongeloof en afschuw wisselden elkaar af tijdens het lezen van dit ontluisterende relaas over de rol van Nederland als cocaïneleverancier tijdens WOI. Ik vond het een boeiend verhaal over een tot nu toe onderbelicht deel van de vaderlandse geschiedenis. Goed geschreven.

Geschreven bij De handelsreiziger van de Nederlandsche Cocaine fabriek

Conny Braam laat in de roman De handelsreiziger van de Nederlandsche Cocaïne Fabriek zien dat de Nederlandse overheid goed verdiende aan de cocaïnehandel in de Eerste Wereldoorlog. Was de cocaïne eigenlijk bedoeld voor de gewonde militairen, al gauw kregen soldaten een pilletje of injectie tegen de angst en konden zij harder vechten.
Lucien, de handelsreiziger van de fabriek, is een topverkoper met voorliefde voor vrouwen en mooie auto's en verdient vette bonussen. Als hij later de gevolgen van de verslaving ziet, probeert hij het goed te maken. Maar dat lukt maar gedeeltelijk.
Mooie sfeertekening van het begin van de 20ste eeuw: de opkomst van het socialisme, de emancipatie van de vrouwen, maar ook de coterietjes die we uit de boeken van Couperus kennen.
Jammer dat de karakters wat vlak blijven; met uitzondering van Lucien zit er weinig ontwikkeling in en zijn de personages vooral types. Maar wel een boek dat je in een ruk uitleest.

Geschreven bij De handelsreiziger van de Nederlandsche Cocaine fabriek

Conny Braam kon in een ingezonden brief de kritiek van de onderzoeker goed weerleggen. Daarnaast vond de onderzoeker het te veel eer voor Conny Braam om contact met haar op te nemen over hoe zij tot haar conclusies is gekomen. De onderzoeker had zich ook veel laten influisteren door de voormalig directeur van de Cocainefabriek, ook niet helemaal objectief.

Boven alles blijft het een erg fijn boek, heerlijk om te lezen!

Alleen nog tweede hands verkrijgbaar. Ik deed deze aankoop onlangs nieuw, blijkbaar een winkeldochter.

Braam vertelt het verhaal van de Nederlandsche Cocaïnefabriek en diens handelsreiziger op het snijvlak van een historische beschouwing ten tijde van de Eerste Wereldoorlog en een klinkende, eigentijdse roman. Er is veel oog voor detail en de aandacht die Braam besteed heeft aan het onderzoeken van de periode waarover zij schrijft uit zich veel kleine weetjes die het boek extra cachet geven. Het boek bestaat uit twee verhaallijnen die professioneel bij elkaar worden gebracht. De lezer blijft tot einde op zoek naar de antwoorden op de vragen die ook hoofdpersoon Lucien Hirschland zich stelt.

Het boek kent verschillende momenten waarop de lezer zich afvraagt 'het zal toch niet zo zijn dat' om vervolgens tot de conclusie te komen dat het toch weldegelijk zo is. Spannend! Het ongemakkelijke karakter van het boek schuilt in de nasmaak. De verslaving van soldaat Robin Ryder confronteert met verslavingsvraagstukken in onze tijd en de implicaties over de rol van stimulerende middelen in de Eerste Wereldoorloog roepen onwillekeurig vragen op over conflicten in onze tijd.

Een spannende roman die het verdient gelezen te worden!

Moet je lezen

Geschreven bij De handelsreiziger van de Nederlandsche Cocaine fabriek

Leerzame roman! Het geeft een spannend stukje geschiedenis van Nederland weer.

Sedert geruime tijd heb ik een enorme belangstelling ontwikkeld voor alles wat de Eerste wereldoorlog aangaat. Ik verzamel vooral de nodige literatuur over dit thema. Zowel primaire als secundaire. Dat laatste is uiteraard het meest te vinden. "De Groote Oorlog" staat nog steeds volop in de belangstelling. Dat is de reden dat ik het boek heb aangeschaft.
Een best wel goed geschreven verhaal over de rol die drugs, in dit geval, cocaïne, spelen in het proces dat oorlogvoeren heet.
Wat mij geraakt heeft is dat ik via dit verhaal, ook al wist ik ervan, heel fijntjes gedrukt ben op het gegeven dat drugs een rol hebben gespeeld in de diverse oorlogen van de 20e eeuw.
Op een verbijsterende manier werd mij duidelijk hoe het mogelijk was dat duizenden jonge mannen willens en wetens de loopgraven uit konden stormen, lood, ijzer en dus de dood tegemoet voor koning en vaderland. Altijd stelde ik mij de vraag zou ik dat ook kunnen?
Het boek beantwoordde de vraag afdoende.
Wat ik jammer vind, is dat de beginscenes van het verhaal, de belevenissen van de hoofdpersoon, in de loopgraven niet verder uitgewerkt worden. Het commentaar dat er terloops gegeven wordt door de schrijfster, met name over het gedrag en optreden van de Britse officieren tegen de getraumatiseerde soldaten, die net het slag(slacht)veld overleefd hebben, voedde bij mij het vermoeden dat de schrijfter hier ook inging op het feit dat er wellicht ook wel eens een klassstrijd gevoerd werd in de loopgraven. Dat komt echter nergens meer terug. Jammer. Ook jammer is dat de naïviteit van de hoofdpersoon tot het einde overeind blijft en hij er ook nog mee wegkomt. Een beetje ongelukkig einde.
Het eind goed al goed gevoel overschaduwt wat mij betreft het verder voortreffelijke verhaal. Vlot geschreven, geen hoogstandje, maar meer dan de moeite waard.