Heaven & Hell - Black Sabbath

In 1980 was Black Sabbath op sterven na dood. Het ontslag van zanger Ozzy Osbourne maakte de weg vrij voor de komst van Ronnie James Dio, en dat bleek een levensreddende greep. Met Heaven & Hell gaf hij de legendarische band een tweede jeugd. Hij had al een reputatie als beste rockzanger, en met dit album en de opvolger (Mob Rules) maakte hij die meer dan waar. Voor de jongere lezertjes onder jullie (zeg maar van na 1980): Dio zong echt, en klonk dus niet als vele hedendaagse hardrockzangers alsof hij zojuist een hele emmer gemalen baksteen had leeggevreten. Glashelder, melodieus, en met een dynamiek die ik tot op de dag van vandaag niet van een ander heb gehoord. De combinatie met het brute gitaargeweld van Tony Iommi bleek een gouden greep, en dit album hoort samen met het hiervoor genoemde Mob Rules dan ook tot de verplichte kost bij de opvoeding van jonge rockliefhebbers.

Voordat Ronnie James Dio erbij kwam, lag Black Sabbath op sterven na dood. De laatste twee albums met Ozzy Osbourne als zanger vielen tegen en de band was inmiddels afgeschreven. Dio's komst gaf de band echter een hele nieuwe impuls. Dat had een kleine stijlverandering tot gevolg: hoewel Tony Iommi's logge, onheilspellende riffs zijn gebleven (luister maar eens naar 'Children Of The Sea' en het monumentale titelnummer) opende Dio's enorme bereik de deur naar een wat vlottere, melodieuzere Black Sabbath. 'Wishing Well' en 'Walk Away' zijn toegankelijke hardrock, 'Neon Knights' de ultieme samensmelting van Iommi's riffwerk en Dio's vroege powermetalbenadering en het sfeervolle 'Lonely Is The Word' is een zeer onderschat Black Sabbath-epos. Liefhebbers van traditionele heavy metal en vroege power metal moeten 'Heaven And Hell' absoluut in de kast hebben staan.

Met Paranoid schreven ze wereldgeschiedenis in de rockmuziek, en met Heaven and Hell werd deze kwaliteit bijna geëvenaard. Na een heel decennium geleid te worden door de zang van Ozzy Osbourne, met aanvankelijk geweldige resultaten, werd het aan het eind van de jaren 70 tijd voor de zanger om te vertrekken wegens overmatig drugsgebruik en steeds slechtere prestaties. Zijn vervanger: Ronnie James Dio, die daarvoor een succesvolle tijd met Rainbow beleefde. Hierdoor ging de band zowel tekst- als zangmatig een andere richting in (Dio stond en staat nog steeds bekend om zijn zo genoemde 'Dungeons & Dragons'-onderwerpen en krachtige, dominante zang). Black Sabbath met Ozzy blijft de klassieke formatie, maar toch geldt Heaven and Hell zonder twijfel als het op een na beste album van de groep. Met de aanwezige en technisch uitstekende zang van Dio en minder zware instrumentatie blies er een hoognodige frisse wind door de stijl die de mannen al 10 jaar hanteerden, en dat heeft ze tot nieuwe hoogten gebracht, al was het maar voor even. Aanraders: 'Neon Knights', 'Children of the Sea', 'Heaven and Hell' en 'Die Young'.

Top cd Ronny James Dio als zanger op zijn best,
heerlijk om langere stukken in de vrachtwagen te overbruggen.
Wel uitkijken dat hij bij de klant niet te hard door de straten knalt.

De beste elpee van Black Sabbath vanwege de unieke en geweldige vocalen van zanger Ronnie James Dio.

Zoals de titel al zegt is dit niet Black Sabbath met Ozzy, maar met Dio. Naar mijn mening is dit de beste tijd van Black Sabbath. Dit ligt waarschijnlijk aan het feit dat ik vooral een Dio fan ben en niet zo zeer een Black Sabbath fan.

Op dit album staan een aantal nummer die je wel klassiekers kunt noemen, er staan niet alleen meesterwerken op, ook wel wat mindere nummers. Deze cd draai ik wel met enige regelmaat maar meer voor een paar nummers.