Heer der planten avontuurlijke reizen door ons plantenrijk

Heer der Planten
Carlos Magdalena
Aantal pagina’s: 256
Genre: Biologie algemeen
Uitgeverij:Atlas Contact
ISBN: 9789045034515

Een fleurig vorm gegeven cover, die je uitnodigt om beet te pakken en meteen al wat van de plantenwereld laat zien. Heldere frisse kleuren met in wit de opdruk van de titel en auteur.
Het boek begint met een verklarende woordenlijst.
Het eerste wat opvalt is de gedrevenheid van Carlos Magdalena in de proloog en inleiding.
Hij ziet zich zelf een beetje als de messias voor planten en wil dat “Heer der Planten” de aanzet tot verandering van de mensen geeft. Planten zijn de sleutel tot de toekomst van onze planeet, voor ons en onze kinderen. Hij wil de wereld bewust maken van wat planten voor ons doen. Carlos Magdalena is een man met een missie; de in de wereld meest bedreigde plantensoorten voor uitsterving behoeden.
Hij weet op miraculeuze wijze zaden tot ontkieming te brengen, planten te stekken door geduld te hebben, allerlei technieken uit te proberen en nieuwe mogelijkheden te onderzoeken. Hij heeft soorten, die als verloren beschouwd werden nieuw leven ingeblazen en weet dit op een inspirerende beeldende manier te verhalen.
Tijdens zijn expedities loopt hij tegen bureaucratie, vergunningen en onwetendheid aan.
Op een bevlogen manier beschrijft hij hoe planten de zuurstof leveren die we inademen, ons genezen en beschermen en voorzien van kleding, onderdak, eten en drinken.
Als lezer wordt je meegenomen op reis naar verre uithoeken in de wereld.
Het belang van wetenschappelijk onderzoek is niet weg te denken bij het behoud van bedreigde plantensoorten.
In het hoofdstuk Genesis verteld Carlos zijn biografie, waar hij opgegroeid is in Spanje, de liefde voor planten van zijn moeder meekreeg en hoe hij in Engeland stage heeft gelopen bij Kew Garden en daar een baan heeft gekregen.
Resurrection op Rodriques verhaald zijn gedrevenheid, je zou het bijna een obsessie noemen om de plant Cafe Marron voor uitsterven te behoeden, wat hem lukt. En hoe omheiningen de wilde flora en fauna beschermen tegen de mens.
Tevens verhaalt hij hoe op Rodriques overal uitheemse plantensoorten de inheemse soorten verdringen.
In het hoofdstuk Over schildpadden gesproken verteld hij dat schildpadden eigenlijk dezelfde taak als de olifanten op de Afrikaanse savanne hebben: het verspreiden van zaden en bemestten van de bodem met hun uitwerpselen.
Als een ecosysteem verstoort is, doordat er een belangrijk element weggevallen is, introduceer je een ander soort. De schildpad eet onkruiden en eet inheemse planten pas, als het niet anders kan.
1 op de 5 planten wordt met uitsterven bedreigt, iedereen kan zijn steentje bij dragen door belangstelling te tonen, kennis te vergaren en deze te gebruiken. Kijk eens om je heen luidt zijn vraag.
Soorten zijn soms slecht uit elkaar te houden, doordat ze zo op elkaar lijken en slecht m.b.v. DNA onderzoek kun je achter de juiste soort komen.
De economische waarde van bijv. de paranoot heeft deze voor uitsterven door kappen beschermd. Carlos heeft ervoor gezorgd, dat de inheemse bevolking kennis heeft gekregen van stekken en snoeien op de juiste manier.
In de Epiloog geeft Carlos Magdalena aan, dat planten “herinneringen” vasthouden en communiceren via uitgestrekte netwerken van ondergrondse schimmels bij hun wortels. Deze netwerken worden gebruikt om hun buren te helpen, door voedingsstoffen en informatie te delen.
Al met al een goed leesbaar boek, over een belangrijk onderwerp.

“Er waren duizenden, misschien wel miljoenen waterlelies, roze, wit, blauw, zover het oog reikte ging het maar door.” De Heer der Planten, verrukt en verward, kijkt uit over het Marlgu Billabong, een hoefijzerige poel waar de rivier zijn loop heeft verlegd, in het uiterste noordwesten van Australië. Verward omdat de kleurenpracht tot één variabele soort is terug te brengen – verrukt om de betoverende aanblik. Weelde door zijn kleurenpracht en zijn hoeveelheid, al maakt Carlos Magdalena, naamgever en auteur van Heer der Planten, doorgaans jacht op die ene overlevende plant om deze van de ondergang te redden.
Het redden van die ene overgebleven plant is het beroep van Carlos Magdalenaen meer nog zijn roeping, Heer der Planten zijn koosnaam. Hij reist er de hele wereld voor af, verzamelt stekken en zaden om deze op zijn thuisbasis, de Londense koninklijke hortus botanicus Kew, te vermeerderen en vervolgens de jonge planten terug te brengen naar hun oorspronkelijke habitat in de hoop dat zij het voortaan zonder zijn hulp redden.
Dat brengt de schrijver niet alleen bij de waterlelies in het Australische Kimberley. Hij ontmoet eveneens de reuzenwaterlelie in het Amazonegebied en in Peru, waar hij zich inzet voor herbebossing op de pampa en de aloude huarango terugbrengt, tezamen met de Peruaan Félix Quinteros, van jongsaf aan pleitbezorger van de woudreus.
In Rodrigues ontfermt de schrijver zich over verscheidene planten, die op sterven na dood en vergeten zijn. Daar begint zijn levenslange avontuur met de laatste café marron: hij redt de twee tot drie meter hoge struik van zijn ondergang, waarop diverse botanici hun tanden vergeefs hebben stuk gebeten.
Zijn belevenissen op Mauritius, Rodrigues en elders, steeds op zoek naar die ene laatste plant, zijn te vaak zo gedetailleerd dat de leek gemakkelijk afhaakt en zij zijn vooral te hijgerig – de bezetenheid lijkt de auteur in de weg te zitten. Daarentegen zijn de beschrijvingen van zijn werk elders, zoals in het Amazonegebied en in Peru, meeslepend. De lezer proeft het enthousiasme waarmee de Peruaanse boeren Carlos Magdalena ontvangen, terwijl met de aloude huarango de veerkracht van de natuur bijna letterlijk in beeld komt. De woudreus, eerder gekapt om zijn brandhout, nodig voor het populaire gerecht ‘op hout geroosterde kip’, biedt opnieuw schaduw in de verzengende hitte op de pampa, zijn de jonge twijgen weer een lekkernij voor het vee en de peulen voedzaam voor de bewoners. Daarmee is het terugbrengen van de huarango misschien wel van meer waarde dan het redden van ‘die ene laatste plant’.
De schrijver groeit op in het noorden van Spanje – het autonome Asturië, waar zijn moeder, floriste, hem de liefde voor de plantenwereld bijbrengt en hijzelf de verwoestende effecten ervaart van de ongebreidelde boskap onder het Franco-regime. Oeroud eikenbos behoorde al tot het verleden ten gunste van de bouw van zestiende eeuwse galjoenen, maar vanaf 1934 doet generaal Franco er een schepje bovenop. De resterende gevarieerde inheemse bossen moeten plaats maken voor eucaliptussen en dennen, die elke zomer vlam vatten. Niettemin is de flora en fauna in het ruige landschap weelderig en Asturië de plek om de natuur te leren kennen. Daar ontpopt Carlos Magdalena zich als een gepassioneerde bewonderaar van de plantenwereld om in Kew uit te groeien tot Heer der Planten – bezeten en bevlogen.
Zijn jacht op net aan uitgestorven planten, zijn creativiteit en vastberadenheid om deze te vermeerderen en te behouden, bezorgen zijn boek extra gewicht, tegelijkertijd doet zijn jacht, telkens op die ene bijzondere plant, wat ongemakkelijk aan. Sommige delen zijn teveel een opsomming van het bijzondere en unieke, te weinig een boeiend en vloeiend verhaal – zijn passie en bezetenheid lijken hem bij het schrijven in de weg te zitten. Daarbij komt dat hij zijn ego nadrukkelijk etaleert, zoals “Deze boom was zo mooi, ik moest hem wel hem hem wel helpen overleven” – gun de lezer de conclusie.

Je ziet meteen aan de cover waar het boek over kan gaan. Wees niet bang, het is geen saai, droog geschreven en langdradig boek. De auteur verteld juist met heel veel passie en vuur over de planten, waarom we zuiniger met de planten en dieren om moeten gaan, waarom veel bijna uitgestorven planten weer terug zouden moeten komen in de natuur, waarom bepaalde dieren nodig zijn in de natuur. Hij laat je nadenken door voorbeelden en verhalen, waardoor je het beter begrijpt en bij jezelf begint te denken van dat hij gelijk heeft, je gaat de natuur met andere ogen bekijken, hoopt dat veel bijna uitgestorven planten uiteindelijk ooit weer volop gaan groeien en bloeien.
Door zijn verhalen en hoe liefdevol hij over planten schrijft, kan je merken dat de planten zijn lust en zijn leven zijn. De planten, dieren en plaatsen die hij benoemd in het boek, nodigen uit tot googlen om ze met eigen ogen te zien. Je wilt de reizen maken die hij heeft gemaakt om te ervaren wat hij heeft meegemaakt en gezien. Je wilt Kew in Londen bezoeken om de planten te bekijken, die onder andere door Carlos worden verzorgd, doordat hij er zo beeldend over verteld. Ondertussen leer je ook hoe je planten kan meerderen. Tevens leer je waar bepaalde planten vandaan komen en waar ze oorspronkelijk groeien zoals bijvoorbeeld de Chassalia boryana en hoe ze zich oorspronkelijk meerderen. Hij verteld je wat zijn lievelingsplant is, waar hij mensen onderweg voor laat stoppen als hij vermoed dat ze zich ergens bevinden. Het is een plant waar maar weinig mensen van weten dat die in vele soorten en kleuren voorkomt. Ook zullen maar weinig mensen weten dat er meer kleuren van de katoenplant zijn, dat ze er niet alleen in het wit zijn.
Hij heeft het niet alleen over planten, maar er is ook een hoofdstuk over schildpadden, hoe die leven, hoe het komt dat bepaalde soorten zijn uitgestorven en waar de oudst levende schildpad leeft. Je leert bepaalde landen als Peru en eilanden als Mauritius beter kennen, hoe de wetgeving daar is omtrent flora en fauna, hoe ze daar met de planten omgaan.
Omdat ik de drukproef mocht lezen, kan ik niet oordelen over de foto's, maar ik ben daar uiteraard heel benieuwd naar en verwacht dat die schitterend zullen zijn.
Kortom, dit is echt een heel mooi boek voor als je in planten geïnteresseerd bent en is een heel mooi boek voor de hogere scholen.
Minpuntje is dat de noten achterin staan in plaats van onder de bewuste bladzijde.

De boodschap van het boek (Heer der planten) is het verkondigen van de boodschap dat we moeten opkomen voor de plantenwereld. De mens moet doordrongen worden van de betekenis van planten.

De auteur is opgegroeid in Spanje, in Asturië, waar vooral zijn moeder hem kennis laten maken met alles wat groeit en bloeit. Carlos Magdalena beschrijft de plantenwereld op zijn eigen manier. Hij leert ons dat de planten de basis van álles vormen. Planten leveren zuurstof, zij kleden ons, genezen en beschermen. Zonder planten zou de mens niet overleven.
Echter, de leefgebieden van de planten worden verwoest door kappen van bomen en door chemicaliën. Of door het introduceren van ‘verkeerde’ planten of dieren in een bepaald leefgebied, waardoor in een mum van tijd de bestaande vegetatie verdwijnt.

Carlos ‘jaagt’ op net niet uitgestorven planten; hij wil ze vermeerderen en behouden. In het boek beschrijft hij hoe en waar hij dit doet. Hij reist hiervoor naar de meest afgelegen gebieden ter wereld. Hij beschrijft zijn belevenissen boeiend en met enthousiasme, waardoor het boek een heerlijk en afwisselend verhaal wordt. Echter, de lezer moet zelf ook echt wel ‘iets’ met planten hebben, want anders kan ik me voorstellen dat men halverwege het boek afhaakt door de uitgebreide wijze waarop beschreven wordt hoe unieke bomen en planten door Carlos gered worden van de ondergang.

Feit is dat door het lezen van dit boek de mens anders naar de wonderen der natuur zal kijken. Dit boek eindigt met een epiloog: ‘Iedereen kan een messias (heer der planten) zijn”. Carlos heeft met dit bijzondere boek in ieder geval getracht de belangstelling en het nut van het plantenrijk aan de mensheid te verkondigen. Dit is hem met het schrijven van dit avontuurlijke boek zeker gelukt.

Het boek heeft een prachtige cover wat uitnodigt tot lezen!

In het boek wordt met veel passie verteld over planten,waarom we zuiniger met planten en dieren om moeten gaan. Waarom uitgestorven planten weer terug zouden moeten komen in de natuur. Het stemt tot nadenken.

Je leert in het boek waar bepaalde planten vandaan komen en waar ze oorspronkelijk groeien. Hoe de planten meerderen. De auteur verteld wat zijn lievelingsplant is.

Het redden van die ene overgebleven plant is zijn roeping,

hij reist er de hele wereld voor af, verzamelt stekken en zaden om deze op zijn thuisbasis, de Londense Koninklijke hortus botanicus Kew, te vermeerderen en vervolgens de jonge planten terug te brengen naar hun oorspronkelijke habitat in de hoop dat zij het voortaan zonder zijn hulp redden. Zo mooi zijn bezetenheid en enthousiasme te lezen.
Het boek gaat niet alleen over planten, maar er is ook een hoofdstuk over schildpadden, hoe die leven, hoe het komt dat bepaalde soorten zijn uitgestorven en waar de oudst levende schildpad leeft. Erg interessant ook om te lezen!
Als je nog niet echt aandacht voor de natuur had,word je nu wel enthousiast gemaakt door dit boek

Ga dit boek lezen,ik vind het een aanrader!

Speuren naar en beschermen van bedreigde planten.
De auteur en hoofdpersoon Carlos is opgegroeid in Asturië, Noord Spanje met o.a. de Picos de Europa, middenin de natuur. Zijn ouders hebben daar een finca, waar zijn vader trouwens behoorlijk op de natuur ingrijpt, een moeras drooglegt, een heuvel slecht! Vooral zijn moeder brengt hem de liefde voor de natuur bij, zij leert hem planten kennen, stekken, zaaien etc.
Een bezoek aan de Royal Botanic Gardens in Kew Londen is beslissend voor zijn leven. Daar wil ik werken! Hij solliciteert en mag als vrijwilliger beginnen. Later krijgt hij er een baan en als hij intern solliciteert naar een opleiding wordt hij na een zware selectie aangenomen. De opleiding is een overweldigende uitdaging, hard werken en veel studeren. Maar elke vezel in zijn lichaam is doordrongen van een passie voor het beschermen van planten, bloemen die op het randje van uitsterven verkeren. Of erger nog die ten prooi dreigen te vallen aan de farmaceutische industrie, omdat ze geneeskrachtige eigenschappen bezitten.
Het beschermen van deze planten, bloemen betekent ook zaad winnen en veilig stellen voor de toekomst. En als het lukt in de kassen van Kew opnieuw laten ontkiemen en opgroeien. Dat proces verloopt geen keer hetzelfde. Het lijkt een beetje op al kokend een recept verzinnen. Voor mij klinkt het als het werk van een detective: observeren, uitproberen, trek ik de juiste conclusie van oorzaak en gevolg, is het trial-and-error… maar daarvoor zijn de zaden te uniek, te bedreigd. Het moet eigenlijk meteen ‘raak’ zijn.
Een openbaring voor mij, als leek, is te lezen dat bloemen van geslacht kunnen veranderen; eerst mannelijk dan vrouwelijk of omgekeerd!
Niet alleen de fysieke natuur, flora en fauna, is een passie voor Carlos, maar alles wat er mee te maken heeft ook. Studie, reizen in-dienst-van, lezen in tijdschriften. Zo leest hij in het Curtis’s Botanical Magazine een artikel over de Lobelia vagans en direct start zijn detective brein. Als het ontkiemen en tot bloei brengen lukt en ook nog het terug vinden van de verloren gewaande bloem in de oer natuur, dan krijg je een poëtische beschrijving van deze ervaring.
Je moet niet alleen bioloog zijn, je moet geobsedeerd zijn door, je laten vangen door de bedreigde plant. Waarom lukt het niet om het zaad te laten ontkiemen. Hoe kan ik de code kraken? Wat is het belangrijkste bij dit werk? Doorzettingsvermogen is in ieder geval een eerste vereiste!
Als je vermoedt dat het leven van Oscar saai is, alleen maar in dienst van bedreigde planten, ga dan maar eens met hem mee op reis in Zuid Amerika naar Bolivia, Peru… avontuurlijke reizen… gevaarlijke reizen! Het boek laat mij op een andere wijze kijken naar bloemen bijv. de waterlelie, naar de natuur als ik in andere landen op vakantie ben. Het mooiste zou zijn de landen te bezoeken die hij zo prachtig beschrijft.
In het boek staan veel Latijnse namen van flora opgenomen, die mij niet veel zeggen, maar met behulp van google/afbeeldingen wordt het boek nog duidelijker. Zeker als je dan ook nog een filmpje van Carlos zelf tegen komt! Dan gaat het geheel leven.
Voor leek, bioloog, natuurvorser of gewoon voor iemand die van de natuur houdt: dit boek is een aanrader

We kennen allemaal de verhalen van de bedreigde diersoorten en hoe leuk we het vinden als twee van deze bijna uitgestorven dieren in gevangenschap naar ons land komen. De natuur heeft niet alleen maar dieren in de aanbieding, Carlos Magdalena neemt ons mee naar het plantenrijk en haar bedreigde soorten. En dit doet hij niet op een saaie belerende manier.

Carlos Magdalena neemt je mee op reis over de wereld waar hij op zoek gaat naar bedreigde planten, bomen en struiken. Hij trekt de hele wereld over van Mauritius tot Australië en van Engeland tot Bolivia. Hij vertelt hoe planten zich voortplanten en hoe hij ze in gevangenschap, gecultiveerd, laat vermeerderen. Hij laat ook zien wat de gevolgen zijn van de kolonisatie, de invoer van uitheemse soorten zowel planten als dieren. En wat de mensen er aan doen om het terug te draaien of de impact te verkleinen.

En nee, het is niet allemaal kommer en kwel, hij vertelt ook over de successen, de bereidheid van mensen om te veranderen zodat planten weer de mogelijkheid krijgen om te groeien. “Aan de ene kant van de auto strekte de gortdroge woestijn zich uit tot aan de horizon, aan de andere lag een weelderig regenwoud. De groene kant was in feite een reusachtig biologisch landbouwbedrijf. Dat moesten we zien.” Ook zijn liefde voor de waterlelie komt regelmatig ter sprake en laat zijn enthousiasme zien.

Carlos vertelt vol passie, hierdoor wordt het geen saai en wetenschappelijk boek, juist een verhaal waarvan je meer wilt weten. Ook de beschrijvingen die hij geeft van de anatomie van bepaalde planten is helder en zo dat het voorstelbaar is in je gedachten. Had Carlos voor de klas gestaan als biologiedocent op de middelbare school dan hadden veel meer leerlingen voor het vak gekozen.

De Latijnse namen halen soms de leessnelheid uit het verhaal, verder is het vlot geschreven alsof je een roman leest. In het boek worden vaak samengestelde zinnen gebruikt, deze zijn wel goed leesbaar. Het enthousiasme van Carlos Magdalena spat wel van de pagina’s.

Carlos Magdalena is botanisch horticulturist bij de Royal Botanic Gardens, Kew in Londen en befaamd om zijn vermogen betoverende en delicate planten zoals de Nymphaea thermarum en de Ramosmania rodriguesii weer tot leven te wekken en ze voor uitsterven te behoeden. Carlos komt oorspronkelijk uit Asturië, Noord-Spanje waar hij de liefde voor planten van zijn ouders heeft meegekregen.