Het Brussel-syndroom Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. maakt de Brexit deel uit van een duivels plan

Geschreven bij Het Brussel syndroom

Bij de boek voorstelling het boek gekocht en de dag nadien was het al uit. Erg vlot geschreven en een verrassend einde.

Geschreven bij Het Brussel syndroom

Een spannende thriller zoals de betere in het genre. En dit keer in een gekende Europese, zelfs Belgische omgeving. Leuke details en zo treffend hoe het mechanisme van onze overheidsinstellingen en wijze waarop de poppenkast werkt beschreven wordt.
De personages zijn zo gekozen dat ze de ruime kennis en levenservaring van de auteurs een gepaste plek kunnen geven waardoor het geheel nog geloofwaardiger, en zelf leerrijk wordt, terwijl er voldoende surrealistisch aan is om het als fictie te benoemen....of is werkelijkheid in Brussel nog surrealistischer ? Wellicht.

Het lezen vraagt wel wat aandacht en inspanning, maar die geef je aan dit verhaal graag. Dit is geen stationsthriller.

Fijn dat er een nieuw schrijversduo is opgestaan!
Proficiat!

Geschreven bij Het Brussel syndroom

Je moet niet op de hoogte te zijn van het politieke huishouden van de EU om de thriller “Het Brussels Syndroom” van het duo Buelens en Vermeiren te appreciëren.
Zoals een thriller hoort te zijn bouwt het verhaal zich razendsnel op rond de perspectieven van de hoofdpersonages, sterk uitgewerkte karakters en ontvoerder, de superslimme schurk. De hoofdpersonages hebben weinig tijd om tegemoet te komen aan de eisen van de ontvoerder en dat merk je aan het snelle tempo van het boek en dat komt de spanning te goed. Gaan ze buigen of breken ?
De plots zijn origineel, er worden constant problemen toegevoegd aan het verhaal, de dillema’s, het spijst je nieuwsgierigheid en je wil doorgaan. Inderdaad soms moeilijk te volgen, wie is wie. Maar toch, hoe kwamen de schrijvers toch op die ideeën voor die plots … ?
Gaat de EU ten onder ? Of komt alles weer goed ? Is het fictie ? Gaat het boek de Euro-criticasters nog kritischer maken ? Moet het boek de aandacht van de lezer, zelfs nadat hij of zij het boek weglegt, tot nadenken brengen over de toekomst van Europa ?
Ik stelde mezelf soms de vraag maar besloot om gewoon te genieten van een originele thriller, was wel verbluft met de afwikkeling.

Geschreven bij Het Brussel syndroom

Een boek dat ervoor zorgt dat je op het puntje van je stoel gaat zitten!
Spannend vanaf de eerste bladzijde. Doorspekt met interessante achtergrondinformatie, personages die echt tot leven komen, situaties die tot de verbeelding spreken.
Een boek dat je tevens doet nadenken over ons huidig politiek en economisch klimaat.
Superdebuut voor deze auteurs die humor haarfijn weten aan te brengen in een thrillerverhaal.

Geschreven bij Het Brussel syndroom

Een journaliste (Marie Vaerewwyck), een toponderhandelaar (David Fox Cabane) en de Europese president (Thomas van de Broeck) krijgen een mailtje waarin een vreemd ultimatum staat. Hun wordt gezegd voor een bepaalde tijd een antwoord te publiceren op de vraag: “Hoe kan de EU het verloren vertrouwen van haar kiezers terugwinnen”.
Geen van drieën gaat op dit mailtje in.
Dan worden gelijktijdig zes eurocommissarissen ontvoerd en er komt een nieuw ultimatum, waarin ook gezegd wordt dat Marie, David en Thomas verplicht worden samen te werken om aan het ultimatum te voldoen.
Ook de laatste Britse eurocommissaris is ontvoerd. De laatste, want de Brexit is aanstaande.
Het is duidelijk dat de ontvoerders, die aangeduid worden met de Dark Force, de actie goed hebben voorbereid en de zes eurocommissarissen blijken allemaal een duister verleden te hebben of doen in het heden dingen die niet goed te praten zijn. Deze feiten worden via internet wereldkundig gemaakt. Een macaber spel begint, waarbij de hoofdpersonen hun best moeten doen aan de eisen van de ontvoerders te voldoen om het leven van de ontvoerde eurocommissarissen niet op het spel te zetten.
Het bordspel Diplomacy wordt genoemd, kan volgens de regels hiervan een oplossing worden gevonden?
En hebben Marie en David ook iets te verbergen en kunnen zij dat geheim houden of wordt dat ook naar buiten gebracht? En wat is de rol van Thomas?
De Britse Karen McGillen, voorzitster van de denktank GEBTE (Give Europe Back to the Europeans) gaat een steeds belangrijker rol spelen in het geheel, maar hoe oprecht is zij in wat ze zegt en doet?
Zal de Europese Unie ten onder gaan of is zij nog te redden?
Veel vragen waarop in Het Brussel-syndroom om een antwoord komt.

Het Brussel-syndroom is een politieke thriller met een actueel tintje, omdat de Brexit en de invloed van Rusland op de Europese politiek erin verwerkt zijn.
De korte hoofdstukken, telkens vanuit het perspectief van een van de hoofdpersonen, maakt dat het boek redelijk vlot leest.
Wat het nut is van het regelmatig vermelden van het bordspel Diplomacy is niet duidelijk. Er wordt verder niets mee gedaan in de uitwerking van de plot.

Jammer genoeg heeft het boek weinig diepgang en spanning, al is de plot wel goed gevonden.
Al met al is het boek geen topper. Als er wat meer uitgediept zou zijn, was dat wel mogelijk geweest. Het onderwerp is er interessant genoeg voor.

Geschreven bij Het Brussel syndroom

Het boek is beschreven vanuit de verschillende hoofdpersonen, verloopt chronologisch en is opbouwend naar de uiteindelijke ontknopingen van de verschillende geheimen. Het boek is goed leesbaar en de spanning wordt goed opgevoerd als het gaat om het lot van de eurocommissarissen. Ook de linken naar de actualiteit verhogen de leesbaarheid. Het eindplot vond ik iets minder omdat het redden van de geloofwaardigheid van de EU voor mij minder spannend is. En sinds het lezen van dit boek ga ik anders tegen blauwe kleding en bonte stropdassen aankijken……….

Het boek start met een proloog waarin een top-team van 10 personen start met een geheime operatie, Operatie Zeus. De naam is ironisch bedoeld omdat Griekenland een achilleshiel van Europa is. Van de proloog gaat een dreiging uit en vanaf dat moment tasten we in het duister.
Het Brussel-syndroom omschrijft de aanval op Europa, die zo dichtbij het actuele heden ligt, dat het bijna in het heden of in de nabije toekomst lijkt plaats te vinden. Er wordt bijvoorbeeld gesproken over een nieuwe Amerikaanse president, de Brexit onderhandelingen en over rebellie in verschillende EU-lidstaten.
Er worden 3 mailtjes verstuurd. De ontvangers, Thomas Van Den Broeck, sinds kort president van Europa, Marie Vaerewijck, Europees journaliste en David Fox Cabane, professor, schrijver en onderhandelaar, spelen ongewild een rol en krijgen een ultimatum waar ze niet aan voldoen. Daarop worden 6 Europese eurocommissarissen van verschillende landen ontvoerd en ontstaat er een macaber spel met de ontvoerders die worden aangeduid met de Dark Force.
De ontvoerders werken met militaire precisie en proberen met elk ultimatum Europa verder onder druk te zetten, terwijl ze met elke “vrijlating” iets van de Europese corruptie prijs geven, waarbij de “vrijgelaten” commissaris van zijn/haar voetstuk valt.
Waarom zijn de mails naar Thomas, Marie en David gestuurd? Wat hebben zij elk voor een geheim en hoe gaat hun geheim een rol spelen? Dark Force stelt steeds nieuwe ultimatums waarbij ze halve waarheden beweren en een maatschappelijke onrust teweeg brengen in heel Europa. De geloofwaardigheid van de EU staat op het spel en wordt nog extra aangewakkerd door de Britse journalist Karen McGillen. Zij draagt ook geheimen met zich mee en lijkt linken te hebben met Rusland en/of Libië.
Ondertussen heeft Thomas de geheime dienst van Europa ingeschakeld en krijgen zij onverwachts materiaal, waardoor geheimen onthuld worden. Als Karen met een persdossier een figuurlijke bom onder de EU legt, weten Thomas, Marie en David hun krachten te bundelen, waardoor Karen de pion wordt die ze niet wilde zijn.

Geschreven bij Het Brussel syndroom

De triomfboog van het Jubelpark in Brussel siert de cover. Een zeer toepasselijk en herkenbaar beeld in Brussel. Hierachter gaat een verhaal schuil over de hedendaagse politiek en de bijhorende intriges, machtspelletjes en geheimen.
Het is duidelijk dat het verhaal zich in Brussel, het hart van Europa afspeelt.

Ieder hoofdstuk wordt verteld vanuit het perspectief van één van de hoofdpersonages. Dit geeft een zeer aangename wisselwerking. Je voelt als lezer hoe de personages denken en voelen, maar ook de onderlinge wisselwerking en de onderlinge spanningen.
Hierdoor bouwt het verhaal zich op door middel van korte hoofdstukken. Dit heeft een zeer positieve invloed op de opbouw en het verloop van het verhaal.
Maar je moet als lezer ook goed je aandacht erbij houden, aangezien de ik- persoon steeds wisselt, ook duurde het even voor de verschillende namen van de personages een plaats hadden gevonden. Zeker in het begin moest ik af en toe een aantal pagina’s terugbladeren om het overzicht te behouden.
Het is een verhaal van machtsgebruik, van politieke spelletjes, van onrust, van manipulatie. Het is zeer duidelijk dat de schrijvers van wanten weten. De lijn tussen fictie en realiteit is soms zeer dun.
Het is echter geen boek waardoor je op het puntje van je stoel gaat zitten van de spanning. Langs de andere kant word je wel telkens opnieuw verrast door opmerkelijke situaties en ‘politiek correcte’ oplossingen hiervoor.
De auteurs zijn erin geslaagd om met kennis van zaken een sterk verhaal neer te schrijven over intriges, machtsmisbruik en het verliezen van vertrouwen.
Doorheen het boek merk je wel dat de auteurs soms nog op zoek zijn naar het juiste perspectief. Er is een aanzienlijk verschil in het level van detail tussen de eerste en de laatste hoofdstukken. In het begin verliezen ze zich soms in een teveel aan detail, terwijl, naar mijn gevoel, het einde wat gedetailleerder had gemogen.
De ontknoping ligt dan weer helemaal in de lijn van de verwachting. Een verrassend maar politiek einde.
Vol verwachting kijk ik uit naar een volgend boek van dit schrijversduo.

Geschreven bij Het Brussel syndroom

Het Brussel Syndroom

Een pakkende titel die de lading dekt en de vinger precies op de zere plek legt van Europa. Brussel is het hart van de samenwerking, maar kamt nog met vele problemen. Een fictief verhaal, maar met actuele gebeurtenissen, zoals de BREXIT en waar politieke intriges vanuit het perspectief van de verschillende personages gedetailleerd worden verteld en je in snel tempo van de ene naar de andere scene brengt, zoals in een goede film. Een plot waarbij ook nog vragen onbeantwoord blijven, maar wellicht bewust voor het vervolg. Ik kijk er naar uit.

Geschreven bij Het Brussel syndroom

Thomas, Marie en David. President, journaliste, onderhandelaar. Wat deze drie mensen gemeen hebben, is dat ze op dezelfde dag een absurd mailtje van een onbekende afzender hebben gekregen. Of ze de volgende vraag kunnen beantwoorden: Hoe kan de EU het verloren vertrouwen van de kiezers terugwinnen? Bij geen respons zal de EU recht in het hart getroffen worden. En hoe…

Dat het verhaal zich in Brussel afspeelt, is duidelijk. De Belgische sferen in deze stad zijn duidelijk te voelen, aangezien zich hier het Binnenhof of Kremlin van de Europese Unie bevindt. Ook dansen de Vlaamse op het papier, want zo hebben de personages het niet telkens over hun beroep, werk of hun baan, maar over hun ‘job’. Storend is deze taal zeker niet, want als oer-Hollandse is het goed te begrijpen. Bovendien zijn het maar enkele stukjes waarin zo’n woordje voorkomt, wat het interessant maakt om te lezen.
‘Het Brussel-syndroom’ is de meest toffe boektitel van 2017. Mysterie, ministerie en manipulatie lijken centraal te staan. Aan ministerie en manipulatie geen gebrek, maar het begrip mysterie mocht nog verder aangedikt worden. Spanning is er namelijk weinig. Er is weinig variatie in tempo en er worden constant lange zinnen gebruikt. Hierdoor gaat de snelheid in het lezen weg, waardoor je het gevoel krijgt door een blok beton te moeten bijten om de bladzijdes door te komen. De ontknoping, die volgens verwachtingen spectaculair zou zijn, is grijs en wattig. Dit had concreter gemogen, want nu kun je het eigenlijk geen ontknoping noemen. Je vliegt door de nutteloze delen 2 en 3 van het boek heen, maar de vonken spatten er niet vanaf. Echter: de ontknoping is wel realistisch. Er komt, zowel letterlijk als figuurlijk, geen bloed uit, maar als het een waargebeurd verhaal zou zijn, zou dit waarschijnlijk ook niet gebeuren. Als het echt is, zou het ook met een grote, fake glimlach opgelost worden.
Gelukkig helpt het feit dat er korte hoofdstukken zijn enorm in het vergroten van de motivatie om door te lezen. Daarbij het verschil in perspectieven, waardoor je na een paar bladzijdes weer met een frisse blik in een nieuwe situatie belandt. Vooral voor de vrouwelijke personages zoals Marie en Zoë krijgt de vrouwelijke lezer empathie, maar bij de mannen is het lastig ze te leren kennen. Daarnaast is het onwijs moeilijk de namen uit elkaar te houden, want pas na driekwart deel van het boek begin je het door te krijgen.
Zoals hierboven al genoemd is er niets te klagen aan de titel van het boek. Het is echter goed speuren voor je de titel kunt verklaren, maar als je het gevonden hebt, kun je zeggen dat het gaat over het verdwenen vertrouwen van de burgers. Helaas is er geen hoofdstuk waarin er verteld wordt vanuit het perspectief van de burgerij. Zo wordt er dus aangenomen dat de inwoners van België of de Europese Unie geen mespuntje vertrouwen meer hebben, maar als lezer kun je dit niet onderzoeken.