Het geheime leven van de koe Met een voorwoord van Alan Bennett

Goede kwaliteit, voordelige koop, duurzaam, ik ben enthousiast!

Het geheime leven van een koe- Rosamund Young
Young vertelt in het boek over het leven van vooral de koeien op hun biologisch dynamisch veebedrijf in Gloucestershire , Engeland.
Het boek begint met een inleiding waarin de schrijfster vertelt hoe zij en haar broer het bedrijf Kite's Nest, dat sinds 1953 in handen van de familie is nu leiden. Zij hebben het van de ouders overgenomen en zijn verder gegaan op de biologisch dynamische weg die de ouders al waren ingeslagen voordat dit begrip bekend was. Geleidelijk aan is men ook steeds extensiever gaan werken. Daarnaast is men overgeschakeld van melkveebedrijf naar vleesvee. Op het bedrijf lopen door deze ontwikkelingen verschillende rassen.
Op deze boerderij hebben dieren de ruimte, dieren maken hun eigen keuzes. Ben ik buiten of wil ik binnen zijn? Hekken spelen amper een rol, dus de dieren kunnen ook zelf kiezen waar ze heen gaan om te grazen, te rusten of te kalveren. Het vee loopt doordat ze natuurlijk gedrag kunnen vertonen in kuddes die ze zelf gevormd hebben. De familieband tussen de dieren speelt daarbij een grote rol. Dieren gaan veel hun eigen gang . Hun doel is om het leven van de koeien waardig en prettig te laten verlopen. Ingrijpen doen ze als dieren er om vragen en als men uit eigen observaties denkt dat het nodig is.
In het grootste deel van het boek vertelt Rosamund over zaken en avonturen die ze vooral met de koeien maar ook met schapen, varkens en kippen hebben meegemaakt. Het boek bestaat uit losse verhalen die ontstaan zijn door het observeren van het vee. Een belangrijk punt dat steeds terug komt in haar observaties is dat dieren intelligente individuen zijn met vooral een praktische intelligentie. Er wordt dus veel vertelt over het gedrag, de slimheid en relaties van beesten in de kuddes. Young beschrijft dat als dieren onder de juiste omstandigheden gehouden worden ze heel goed zelf beslissingen kunnen nemen. Dit wordt ook geïllustreerd met voorbeelden uit de dagelijkse praktijk. In het boek beschrijft ze dat hoe natuurlijker of vrijer hun leefomstandigheden des te fascinerender hun gedrag is om te observeren. Ook de rol van de dierenarts wordt niet vergeten. Die komt zeker op het bedrijf. Ook maakt gebruikt men homeopathie. Wat de schrijfster heel mooi beschrijft dat dieren afwisseling in voedselaanbod nodig hebben . Door deze afwisseling maken ze ook hun eigen keuzes en kiezen ze gewassen soms omdat ze een kwaal onder de leden hebben die ze door voedselkeuze kunnen en willen verhelpen.
Ze besluit haar verhaal met 20 weetjes over koeien, kippen , schapen en varkens.
Ik als geboren boerenzoon die opgroeide op een melkveebedrijf heb het boek met veel plezier en interesse gelezen. Gedrag dat ze beschrijft was voor mij zeker deels herkenbaar. Helaas krijgt het vee op de moderne grote bedrijven vaak niet d e kans dit soort gedrag te tonen maar als we ons vee weer de ruimet geven en boeren niet dwingen zo te groeien als nu bijna vereist is komt het de koeien en uiteindelijk ook de melk en het vlees ten goede. De verhalen zijn in een heldere en duidelijke stijl geschreven . Ondanks dat het losse verhalen zijn ontstaat er een boek over een boeiend onderwerp. Daarnaast is het boek geïllustreerd met prachtige foto's die op het bedrijf genomen zijn.
Ik heb een kritische noot bij het boek. De schrijfster laat de dieren soms met elkaar praten en vertelt wat ze denken. Ik denk dat we moeten stoppen om dieren te vermenselijken. Geef ze de kans hun eigen gedrag te vertonen zoals Rosamund Young zelf ook doet op hun bedrijf.

In Het geheime leven van de koe neemt Rosamund Young je mee in het leven van de koeien op haar biologische boerderij in Engeland. Rosamund en haar familie laten de koeien vrij en laten de dieren zelf keuzes maken, omdat de dieren heel goed weten wat goed voor hen is. Zo mogen de koeien binnen droog en beschermt staan, maar als ze liever buiten in de regen en wind staan dan behoort dat ook tot de mogelijkheden. Verder zijn de dieren vrij in wat ze eten, kauwen ze graag op vers jong gras dan kan dat, maar als ze liever ander groen eten dan is er rond de boerderij ook genoeg keus.

Naast uitleg over deze filosofie vertelt Young in Het geheime leven van de koe de bijzondere verhalen van de memorabele koeien op hun bedrijf. Elke koe heeft een unieke naam, die vaak passend is voor het karakter van het dier. Jarenlang heeft Rosamund Young de dieren geobserveerd en in dit boek deelt ze haar observaties en interpretaties van wat ze ziet. Uit de verhalen die de schrijfster vertelt wordt duidelijk dat koeien en stieren in vele opzichten met mensen te vergelijken zijn. Elk dier heeft zijn eigen karakter, soms is een dier slim, maar het kan ook uiterst dom zijn. Ook speelt er van alles tussen de koeien op sociaal gebied. Moeders en dochters die verknocht aan elkaar zijn, of moeder-kind relaties die juist minder hecht zijn.

De auteur vertelt in haar boek leuke en aandoenlijke anekdotes over de runderen, varkens, kippen en schapen op hun bedrijf. In de moderne veehouderij verdwijnt het natuurlijk gedrag van de koe steeds meer naar de achtergrond, maar Rosamund Young laat met haar boek zijn dat koeien goed voor zichzelf kunnen zorgen als ze keuzemogelijkheden hebben en dat het zeer sociale dieren zijn, met elk een eigen karakter, waardoor persoonlijke aandacht van belang is en geen algemene behandeling voor de gehele kudde.

Met haar boek geeft Rosamund een inkijkje op de biologische boerderij van haar familie, waar het individuele dier aandacht krijgt en de mogelijkheid krijgt om het natuurlijk gedrag te vertonen. Ze probeert hiermee te laten zien, dat ook met deze behandeling de dieren ons van vlees en zuivel kunnen voorzien.

Een zeer verrassend boek met allemaal weetjes over het dagelijks leven van de koe. Eigenlijk zijn koeien net mensen in de manier waarop ze met elkaar omgaan en hoe ze samen leven. Er zijn echt dezelfde familiebanden zoals moeders en dochters en hoe die met elkaar omgaan en hoe ze voor elkaar zorgen en helpen. Oma's passen bijvoorbeeld ook op op hun kleinkinderen.
Boek is geschreven door Rosamund Young die zelf altijd op de boerderij heeft gewoond en altijd koeien heeft gehad en daardoor ook zeer veel ervaring heeft met koeien. Alle koeien hebben namen en er wordt met zeer veel respect voor de dieren gezorgd. Het zijn echt een soort van gezinsleden. De dieren mogen zelf beslissen of ze naar binnen of naar buiten gaan, met wie, wat ze eten, wanneer. En zo bouw je natuurlijk ook een echte band met de dieren op. De dieren vertrouwen ook echt de mensen en komen zelfs vragen om hulp als ze dat nodig hebben. Rosamund vertelt over de verschillende manieren van contact met de koeien, haar ervaringen en belevenissen. Tevens komen er leuke verhalen over schapen, varkens en kippen aan bod. Wat heerlijk om zo samen met de dieren te leven!
Ik vond het erg leuk om dit boek te lezen en raad het iedereen aan die interesse heeft in dieren. Je leert er veel van.

Sympathieke koeienverhalen

De familie van Rosamund Young heeft al zo’n 50 jaar - zo bereken ik even snel - een boerdderij met veel, deels ruig land dat ongeschikt is voor landbouw met koeien vooral en ook paarden, schaen, varkens en kippen. Ze zijn zelfvoorzienend en werken biologisch- ecologisch. Het verschil tussen de begrippen biologisch en ecologisch wordt alsmaar schimmiger. De dieren krijgen een individuele en persoonlijke behandeling, veelal homeopathische geneesmiddelen, en vooral veel persoonlijk aandacht.

Een heel sympathiek boek is dit. Dat zal iedereen beamen. Young vertelt achter elkaar door - hoofdstukken, daar doet ze niet aan, bewust niet, want de vertelling gaat gewoon door als Sheherazade met haar vertellingen. Young vertelt van ‘haar’ dieren, en dat zijn voornamelijk koeien. Er zijn ook fantastische foto’s bij.
Heerlijk verhalen, en iedereen die huisdieren heeft - want ik geloof dat er maar een gradueel verschil zit tussen je favoriete poes en een paar prachtige koeien - zal ze met smaak en instemming lezen. Ik zou zeggen: doe dat dan ook maar gewoon!

Een paar opmerkingen

Een paar opmerkingen wil ik maken. Ik lees nergens over de slacht van de koeien, terwijl ik begrijp dat er wel degelijk slachtkoeien bij zijn. Dat vind ik een gemis. Ik zou graag van Young vernemen hoe zij daartegenover staat, hoe zij dat ervaart. Je kunt bijna niet geloven dat zij daar onbekommerd over is. Natuurlijk moet ook de schoorsteen van een biologische boerderij roken, dat begrijp ik best.

Young is niet een heel meeslepend verteller. Haar lieve verhalen kabbelen een beetje voort door de weiden, over de heuvels en boven de heggen van Kite’s Nest Farm heen.
Ondanks haar nauwkeurige beschouwing maakt ze geen synthese van alles. Steeds moest ik wel even denken aan ‘onze’ Frans de Waal, de etoloog en primatoloogkenner, die er een levenswerk in heeft te benadrukken hoe intelligent dieren zijn. Young doet datzelfde, maar die intelligentie gaat niet over koeien in het algemeen, altijd over een koe in het bijzonder. Young is een boerin natuurlijk, geen wetenschapper.

Ik ken een biologisch zuivelbedrijf in mijn buurt. Daar sturen ze iedere dag in de zomerdag de meeste koeien naar buiten, maar dat gaat heel behoedzaam. ‘Onze’ koeien - en dat zijn andere rassen dan die van Young, dat is wellicht een groot verschil - hebben de onhebbelijkheid de poten te verstuiken in greppels, kuilen en konijnenholen. Anderzijds grazen er in onze uitwaarden ‘wilde’ koeien - die wel geoormerkt zijn, want ondanks hun ‘wildheid’ zijn het wettelijk wel ‘gehouden dieren’. Deze wilde koeien blijven het hele jaar buiten en leven een natuurlijker leven dan boerderijdieren. Ze vormen kuddes rond dominante vrouwtjes. Ik vermoed dat de koeien van Young ertussenin zitten qua leefgewoonten.

Een laatste opmerking: zijn koeien die niet op het land komen maar zich relatief vrij kunnen bewegen in een open stal met een zelfmelkende melkmachine* heel veel slechter af?

Alsmaar speelt mij door het hoofd: we moeten met zijn allen gewoon echt veel minder vlees gaan eten! Alleen op die manier kunnen koeien, varkens, kippen, paarden en andere slachtdieren een beter leven krijgen. En dat is iets wat we allemaal graag willen, toch?

Dat is een melkrobot. De dieren zijn vrij in het moment om gemolken te worden. Als beloning krijgen ze iets lekkers te eten. Het schijnt vrij goed te functioneren.

Bij het zien van de schitterende cover schiet je meteen in de lach en weet je al waar het boek over kan gaan. De titel maakt nieuwsgierig.
Soms gebeurd het dat je al aan het begin van een boek weet dat iedereen dit boek moet lezen omdat het ofwel interessant is ofwel zo mooi. In dit geval is het beide. Al meteen bij de inleiding wist ik dat een ieder die in de vleesindustrie werkt, alle boeren en de poltieke leiders dit boek moeten gaan lezen, omdat de auteur laat zien hoe het in de vleesindustrie er aan toe gaat en hoe het beter kan. Wat het verschil is tussen een dier dat vrij heeft kunnen rondlopen, eten en drinken wanneer het hem uitkomt en een dier die gefokt is en in krappe hokken bij elkaar zit. Ze laat je met andere ogen naar het stukje vlees op je bord kijken waardoor je erover gaat nadenken en gaat besluiten om toch eens te kijken wat voor leven het dier had voor het op je bord lag en of het wel zo'n goed stukje vlees is.
Vrees niet dat het zo'n saai en wetenschappelijk boek is, want dat is het allerminst. Het merendeel van het boek bestaat uit hartverwarmende anekdotes over de koeien op de boerderij van de auteur.
Het boek laat je met andere ogen naar koeien kijken en niet alleen naar koeien, maar ook naar schapen, varkens en kippen. Ze verteld schitterende anekdotes die ze heeft meegemaakt met de dieren op haar boerderij. De dieren kunnen bij haar vrij gaan en staan waar ze willen, eten en drinken wat ze willen, omgaan met wie ze willen of alleen zijn als ze dat believen. Ze hebben echt een heerlijk leven. Je komt erachter dat geen enkel dier hetzelfde is, maar net zoals mensen ieder zo zijn eigen karaktertrek heeft, wat hen daardoor zo uniek maakt. Je komt erachter dat ze niet alleen het bekende voer eten, maar voorkeuren hebben voor voer en ook blijken ze allemaal een verschillende voorkeur voor water hebben. De anekdotes zijn ontroerend zoals bijvoorbeeld de anekdote van Grey Hen en ook vaak humorvol zoals bijvoorbeeld de anekdote over Little Dorothy en een aanhanger. De liefde voor de dieren straalt uit de anekdotes.
Compliment voor de uitgever dat ze de noten onderaan de bewuste bladzijde hebben geplaatst in plaats van achteraan.
Aan het eind krijg je leuke en interessante weetjes te lezen over koeien, kippen, varkens en schapen. De mooie foto's maken het boek af.
Kortom, als je van koeien houdt, dan is dit een echte aanrader. Ook voor diegenen die een stukje vlees en een pak melk alleen uit de supermarkt kennen, is het een mooie eyeopener, het laat je zien waar het van oorsprong vandaan komt.

Ik ben dol op koeien geweest, mijn leven lang al. Als ik wandelde, dan groette ik altijd de koeien onderweg. Want ze stonden vaak zo vriendelijk en nieuwsgierig naar ons te kijken. Mijn broer vroeg wanneer ik eens ophield met die onzin, maar ik kon het niet laten. En nog steeds niet. Toen dus uitgeverij AtlasContact vroeg wie dit boek wilde recenseren (het staat op het punt van uitkomen), stond ik te trappelen van ongeduld om het te mogen lezen.
Ik kreeg de drukproef (met een ringbandje) toegestuurd. Natuurlijk had ik het graag in het Engels gelezen, maar oké: Nederlands was voor een keertje ook goed. Het boek heeft me niet teleurgesteld: het gaat over een Engelse boerenfamilie, die al jaren en jaren op een biologische manier boert, volgens mij toen het woord nog niet eens uitgevonden was en met deze lange ervaring legt Rosamund Young uit, hoe intelligent, verschillend van karakter, grappig en vindingrijk koeien (en eigenlijk alle boerderijdieren) zijn en hoe belangrijk het is hen te zien als individuen en niet als productiemiddelen. En dat uiteindelijk, als een koe zelf mag bepalen of zij binnen of buiten staat, welk voer ze wil eten, welk water ze drinkt, dit alles niet alleen voor haar en de kalveren beter is, maar uiteindelijk ook voor de mens. Tegelijkertijd runt deze familie een bedrijf en zijn zij een voorbeeld hoe je met dieren kunt omgaan op een goede manier én kunt rondkomen. Misschien is er iets op de schrijfstijl aan te merken (of de vertaling??), maar kijk vooral naar de inhoud en leer ervan! De schrijfster heeft mij alvast weer genoeg argumenten gegeven om de strijd voor het welzijn van het boerderijdier aan te gaan.
Koop het boek en geeft het door aan alle boeren hier in Nederland. Niet alleen boeren voor melkvee, maar ook voor varkens, schapen en kippen. Geef het vooral ook aan regeringsleiders. Het leest heerlijk weg en het geeft een beeld van een heel ander land dat Nederland zou kunnen zijn!