Het Hoofd

Voordat Jacob Vis, een pseudoniem voor Job Vis, in 1987 met schrijven begon, was hij werkzaam als bosbouwer bij Staatsbosbeheer. De rapporten die hij soms schreef waren de aanleiding van zijn schrijverschap. Maar hij schrijft natuurlijk ook omdat hij gewoon van schrijven houdt. Hij debuteerde met Prins Desi, een thriller die zich in Suriname afspeelt en de strijd tussen Bouterse en Brunswijk als thema heeft. Met zijn boek De zwarte duivel won hij in 2015 in België de Diamanten Kogel. Naast schrijven geeft hij ook cursussen aan beginnende auteurs en leidt hij de werkgroep promotie van de misdaadschrijversvereniging.

In een bos bij IJsselmonde wordt tijdens werkzaamheden een hoofd gevonden. Inspecteur Ben van Arkel en brigadier Mirjam van Roon hebben de taak deze moord op te lossen. Uit onderzoek blijkt dat het het hoofd van een Antilliaanse man is, maar zijn familie werkt niet mee om de moord opgelost te krijgen. Vele jaren eerder heeft een meisje een poging tot zelfmoord gedaan. Omdat de behandelend arts destijds misbruik vermoedde, werd een politieonderzoek ingesteld, maar dat leidde tot niets. Vlak na de vondst van het hoofd wordt in een koelwagen het lichaam van een uitgebeende man gevonden. De politie begint te vermoeden dat de moorden met elkaar te maken hebben.

In Het hoofd maakt inspecteur Ben van Arkel zijn opwachting. Zijn aanwezigheid is er opeens. Zonder aankondiging, zonder introductie, zonder dat de lezer iets van hem weet. Het is niet zo dat je helemaal niets over hem te weten komt, maar veel is het echter niet. Voor het verhaal is dat echter geen enkel probleem, dat draait vooral om de diverse politieonderzoeken, wat daar bij komt kijken, hoe het in zijn werk gaat, de humor en het cynisme waarmee de politie hun werk waarschijnlijk relativeert. Van Arkel heeft overigens wel wat eigenschappen die in politiethrillers cliché zijn, toch is hij geen vervelende man. Integendeel. Hij en de overige personages trouwens ook worden door Vis als gewoon mens neergezet. Misschien maakt dat hen ook wel een beetje bijzonder.

Jacob Vis heeft een vlotte en tot de verbeelding sprekende schrijfstijl. Hij maakt geen gebruik van moeilijke woorden en/of ingewikkelde zinsconstructies. Om het heel simpel te zeggen: het boek is in feite in gewone mensentaal geschreven en dat uit zich vooral in de dialogen. Die zijn rechttoe rechtaan en komen daardoor realistisch over. Dat geldt ook voor het verhaal, dat zich in een vrij hoog tempo afspeelt. Dit komt het waarheidsgehalte zonder meer ten goede. Ondanks de diverse verhaallijnen die in het boek voorkomen, weet de auteur het overzicht goed te bewaren. Hoe dichter de ontknoping naderbij komt, smelten deze subplots samen tot één verrassend geheel.

Het hoofd is vanaf het begin boeiend. Hoewel het niet overal even spannend is, is er wel degelijk een spanningsveld aanwezig. Daardoor blijf je het wel en wee van Van Arkel en Van Roon met interesse volgen. Helaas was het wel enigszins voorspelbaar wie de uiteindelijke moordenaar is, maar omdat in een vroegtijdig stadium al te vermoeden is absoluut niet storend. Deze eerste politiethriller in de Ben van Arkel-serie is hoe dan ook de moeite waard en het is duidelijk dat de serie alleen maar in kracht kan winnen.